Przygnębienie

[siemano12]

Witam. Od jakieogoś czasu stało się ze mną coś dziwnego..Nie cieszy mnie nic, płaczę dość często..mogłabym leżec calymi dniami na lozku i nie robic nic.. nie chce mi sie nawet spotykac z przyjaciolmi ktorych powoli trace..Nawet nie pamietam kiedy się to zaczeło. Potrafie godzinami patrzec sie w telewizje, bez emocji..mysle ze zycie stracilo sens. Czasem mialam nawet mysli zeby z tym skonczyc, ale wtedy przychodzily mi mysli ze nie warto, ze nie moglabym tego zrobic..Myślałam zeby zacząc brac jakies leki na depresje, jak myslicie pomoglyby mi? Psycholog odpada, nie chcialabym zeby o tym dowiedziala sie rodzina..proszę o pomoc

Edytowane 7 Stycznia 2011 przez Gość

[Gość]

siemano12, niestety ale leki jednym pomagają innym nie. Poza tym żeby je brać musisz udać się do psychiatry, które je przepisuje i stwierdzi co Ci dolega, aby leki były odpowiednie. Ciężko też trafić na dobre leki, które rzeczywiście przyniosą pozytywne skutki. Niestety, ale najlepszym wyjściem byłaby terapia..Dlaczego nie chcesz żeby rodzina wiedziała? Czy nie jesteś pełnoletnia? Powinnaś zrobić z tym coś jak najszybciej, żeby nie popaść w gorszy stan. ale niestety , potrzebujesz pomocy, ciężko poradzić sobie z tym samemu. A leków od tak nikt Ci nie da.

[siemano12]

nie jestem pelnoletnia mam 16 lat. jeśli chodzi o terapie to nie jestem pewna czy to miałoby sens, wrzucanie moze pieniędzy w bloto? moze nic mi nie jest, to chwilowe przygnębienie..Jeśli chodzi o sprawy z rodziną, chodzi o to że nie mogę się z nimi ostatnio dogadac. Ale jeśli nie będzie innego wyjścia niestety będę musiała im powiedzieć.

[Gość]

siemano12, w takim razie możesz jeszcze udać się do szkolnego psychologa/ pedagoga. Mi to bardzo pomogło kiedyś. Są to osoby które Cię wysłuchają, mogą Cię chociażby uświadomić co Ci jest, dać rady jak postępować, przygotować na rozmowę z rodzicami. Naprawdę warto. Gdzieś musisz mieć oparcie

 

poza tym nie trzeba iść prywatnie do psychologa od razu. ale skoro nie jesteś pełnoletnia to musieliby Cię zapisać rodzice

[siemano12]

dzieki za rade :) ale właśnie sobie przypomniałam że mam też w rodzinie psychologa, wiec może przy najbliższym spotkaniu rodzinnym porozmawiam z nim.. dzięki za wszystko, taki niby oczywiste czynności,rady a mogą pomóc a już miałam się faszerować lekami..

[Gość]

tak na własną rękę lepiej leków nie brać , a psycholog w rodzinie to najlepsza sprawa, zazdroszczę

[Gość]

tak na dłuższą mete to terapi nie powinien prowadzić ktoś z rodziny

[uspiony]

Dla mnie jedyną dobrą terapię słowem może Ci przeprowadzić jakiś duchowny, ale to tylko kiedy nie sprawia Ci problemu religijny patos. Wszyscy psychologowie tak naprawdę mają Cię w dupie i czekają tylko na wypłatę. To przykre, ale prawdziwe.

[siemano12]

tak na dłuższą mete to terapi nie powinien prowadzić ktoś z rodziny

hmm, dlaczego?

 

[Dodane po edycji:]

 

uspiony,

może i masz troche racji, ale nie wszyscy. sa rzeczy ktorych nie powiedzialabym duchownemu. oni sie zajmuja raczej religia a o psychologi itp raczej duzej wiedzy nie posiadają.

[uspiony]

Ale o czym chcesz gadać z psychologiem? Idziesz do niego, żeby nawalił Ci trochę motywatorów do główki. Duchowny też to potrafi tylko robi to tak od serca. Nic nie chce w zamian. Dla fanatyzmu religijnego Ci pomaga za free.

Dla mnie takie terapie to strata kasy i czasu. Jeżeli już naprawdę masz coś z czachą to masz przesrane.. i będziesz się męczyć. No chyba, że się przyćpasz chemią.

[siemano12]

uspiony,

Może i masz racje..ale nie każdy duchowny ma takie podejście do sprawy jak myslisz.Jesli mam psychologa w rodzinie to nie mam nic do stracenia, jedynie moge zyskac. zobaczymy jak to będzie..

[Gość]

uspiony, może trochę emm jakoś ładniej byś to powiedział? ludzie tu szukają pomocy. i nie trzeba iść do prywatnego psychologa.

[Gość]

Ale o czym chcesz gadać z psychologiem? Idziesz do niego, żeby nawalił Ci trochę motywatorów do główki. Duchowny też to potrafi tylko robi to tak od serca. Nic nie chce w zamian. Dla fanatyzmu religijnego Ci pomaga za free.

Dla mnie takie terapie to strata kasy i czasu. Jeżeli już naprawdę masz coś z czachą to masz przesrane.. i będziesz się męczyć. No chyba, że się przyćpasz chemią.

 

 

do psychiatry i psychologa można iść na NFZ i nic nie płacić. Ani za terapię. A słyszałeś, żeby ludzie, którzy przebywają pare miesięcy w szpitalach psychiatrycznych za to płacili?

 

najlepiej nic nie robić, przejdzie samo jak sraczka, tylko że zostanie odwodnienie...

[uspiony]

Prywatny psycholog to już w ogóle. Tylko czeka na tą chwilę.... wyciągnięcia z portfela grubego banknota. Żerują na smutku.

 

Najlepiej to się zastrzelić. Nie ma człowieka, nie ma problemu .

Edytowane 7 Stycznia 2011 przez Gość

[siemano12]

uspiony,

dobrze ale pieniadze nie sa najwazniejsze, liczy sie chyba zdrowie, prawda?

[Gość]

uspiony, a to taki nieprywatny bierze kasę? nie wiedziałam... I skończ z tymi złotymi radami..nie chciałabym usłyszeć takich porad gdybym poprosiła kogoś o pomoc na forum. Myślę że Ty też nie, uszanuj to.

[Gość]

Najlepiej to się zastrzelić. Nie ma człowieka, nie ma problemu.

 

Dajesz niewyobrażalnie głębokie i ciekawe rady komuś, kto szuka pomocy...

[uspiony]

Dobra. Od teraz jestem aktorem.

 

No to myślę, że warto spróbować pomocy u tego psychologa. Nie wiem czy będzie odpowiedni do tego co trzymasz w sobie, ale ważne jest mieć się komu wygadać. Spróbuj. Może to tylko chwilowy dołek i przejdzie Ci wkrótce :).

[In_love_and_death]

A mi się wydaje, że dobrze jest się komuś "wyspowiadać", wyrzucić z siebie swoje smuty, rozliczyć się ze swojej przeszłości. Psycholog może być dobrym rozwiązaniem.

Chyba tak jak każdy czasem mam problemy z samym sobą, ale na własną rękę próbuje się zmienić. Czytam, analizuje i staram się wdrażać idee w życie.

Wojny można tylko wygrać, dobrze poznając wroga, swoje mocne i słabe strony.

siemano12 im dłużej będziesz w takim stanie tym trudniej będzie Ci z niego wyjść, a jak pisała dominika92 może być gorzej.

Niejako sama programujesz uczucia w mózgu jeśli cały dzień jesteś nieszczęśliwa budzisz się rano przygnębiona,

jeśli cały dziń się boisz budzisz się rano z lękiem, jesteś szczęśliwa budzisz się rano radosna ...

 

uspiony ludzie są różni, nie możesz wrzucać grupy społecznej (psychologów/psychiatrów) do jednego worka.

Nie każdy przekłada pieniądze nad drugiego człowieka.

[siemano12]

In_love_and_death, masz rację, opowiedziałam o wszystkim mojej przyjaciółce, powiedziałam co mnie trapi i jak się czuję. Musze powiedzieć, że zrobiło mi się dużo lżej, od razu poprawił mi się humor :) Napewno skorzystam z Twojej rady, spróbuję naprawdę poznać siebie i swoją psychikę. To nie pierwszy w moim życiu, jak odczuwam takie przygnębienie, ale kiedyś potrafiłam sobie z tym poradzić. :))

[In_love_and_death]

siemano12, Mi pomogła książka "Leczenie uzależnionej osobowości" Lee Jampolsky. Jednak trzeba dodać, że między teorią, to znaczy wiedzą jak sobie pomóc, a tym co faktycznie robimy jest przepaść (ale nie dla wszystkich). Można chcieć, ale jeśli za chęcią nie ma woli przegrasz. Kiedyś na dworcu PKP siadło obok mnie dwóch bezdomnych i jeden mówi do drugiego - kiedyś będzie trzeba z tym skończyć i podaje mu nalewkę, razem piją. Ludzie wiele chcą, ale też wielu pozostaje biernych, bo najprościej jest narzekać.

Wiem, że najlepiej wychodzi się z rodziną na zdjęciach, ale może powinnaś również porozmawiać z nimi, w końcu jesteś ich córką i nie jesteś im obojętna (taką mam nadzieje)

Nie siedź ciągle w domu z oknem na świat (ang. Windows) wypady ze znajomymi też dobrze robią, ale nie zapominaj o swoich obowiązkach... shiit chyba mi się papa smerf w stosunku do Ciebi włączył ;D

Jak zobaczyłem, że jesteś z wawy to mi się skojarzyłaś z tym filmem z YT "nie ma cwaniaka na warszawiaka" ;DDDD tak więc nie ma cwaniaka (smutku, depresji itd) na warszawiaczke ;D

Powodzenia !!!