Wielka potrzeba przebywania wsród ludzi

[depresyjny86]

Mam wrazenie, ze zostalam pozbawiona jakiejs umiejetnosci spolecznej, ktora inni maja wrodzona

Ja też mam takie wrażenie w stosunku do siebie

Moj nastroj jest tak beznadziejnie zalezny od tego czy ktos ze mna pogada, usmiechnie sie czy krzywo sie popatrzy

Mój też

W dodatku nie umiem udawac, przybierac masek - moze wtedy przynajmniej mialabym wiecej znajomych

Ja też nie umiem udawać

[mewa]

uciekam od ludzi bo mnie męczą i to właśnie przez nich dostaję doła. najchętniej wogóle z nikim się nie widuję. nawet kiedy dzwoni telefon nie odbieram bo nie chce mi się gadać. najszczęśliwsza jestem gdy mam święty spokój.

u mnie podobnie - zle sie czuje przebywajac w wiekszej grupie ludzi, dziala na mnie wyniszczajaco ta wrzawa, nagromadzenie stanow emocjonalnych innych osob, ktore w jakis dziwny sposob wyczuwam [na przyklad w dosc zatloczonym pubie]

i tak jak żmija, nie odbieram telefonow - moze nie to ze nie chce mi sie gadac, choc to rowniez, ale glownie dlatego ze boje sie odebrac; nie wiem co dana osoba chce, moze gdzies mnie wycignac, gdzies bede musial isc albo ona przyjechac do mnie;

nie lubie wychodzic, najchetniej siedzialbym w domu, boje sie ludzi chyba

wyjatkiem sa kameralne spotkania ze scisla grupa znajomych, wtedy jest ok, choc nie zawsze

 

czuje tez duze obawy przed przebywaniem z inna osoba sam na sam - wtedy zachodzi koniecznosc rozmowy, co mnie jeszcze bardziej stresuje, poniewaz mam teraz ciezki okres [dluuugi...] i najchetniej to bym sam ze soba zostal i sie zamulil [np. wracajac z uczelni], jak rowniez denerwuje sie, ze zanudzam te druga osobe [wlasnie z powyzszych przyczyn - nie moge sie skupic na pogodnej rozmowie]

mysle ze moze byc to pewne stadium fobii spolecznej, bo rowniez boje sie zajec z wf-u, przed ktorymi jestem caly dzien spiety i nie moge sie juz kompletnie na niczym skupic [z czym i tak mam wielkie problemy]

w trakcie meczu na wf-ie mam ciagle wrazenie, ze wszyscy sie na mnie patrza i ze mnie smieja [choc w rzeczywistosci smieja sie z jakichs tam zartow albo ogolnie ze wszystkich bo to weseli ludzie heh] no ale mnie to blokuje

 

Spora zasługę mial w tym stety bądź niestety alkohol, na poczatku tylko po nim potrafilam byc wyluzowana i wygadana

noo, z alkoholem trzeba uwazac, ja pije gdy jest mi ciezko [podejrzewam depresje] - a ze pije czesto bardzo...

 

Moj nastroj jest tak beznadziejnie zalezny od tego czy ktos ze mna pogada, usmiechnie sie czy krzywo sie popatrzy.

w pewnym stopniu mam podobnie: jednak u mnie to jest tak [odnosze sie do tego wyczuwania stanow emocjonalnych o ktorych pisalem na poczatku] ze jak jestem w grupce osob i wyczuwam, ze "z kims jest cos nie tak", to znaczy ze cos go trapi lub zle sie czuje w tej grupie, wtedy ja za czynam sie denerwowac ze cos jest nie tak i sam trace pewnosc; jednakze nie przejmuje nastroju tej osoby, co sie w psyhologii jakos nazywa, tylko wyczuwam go ze skutkiem negatywnym dla mnie

 

A po drugie miej świadomośc tego, że czasem Twoje najbliższe osoby bez Ciebie bardzo się nudzą .

heh, fajne stwierdzenie

 

i tak to sie wszystko zapetla: depresja, fobia spoleczna, samoobrzydzenie...

 

troche dlugi post wyszedl, jesli troche zboczylem z glownej mysli tematu, to hmm wybaczcie

[J.G.Faust]

~anonim

~żmija

~mewa

 

Zaliczam się do samotników, nigdy mnie nie ciągnęło do ludzi.

 

Nie lubie imprez. [próbowałem, ale nic z tego]

Nie lubie miejsc publicznych, a tym bardziej zatłoczonych.

Jestem osobą zazdrosną i mało rozmowną.

Nie zakładam żadnej maski [Jak ci się coś nie podoba, to /cenzura/]

 

Zawsze lubiałem gry, filmy, więc gdy weszły konsole zamieniłem resztkę znajomych właśnie na to]

 

- Większość ludzi mnie wkurwia.

[według, standardów brakuje mi kilku śrubek]

[morpheus]

witam was ja tez lubie posiedziec sam ale jednak cos we mnie siedzi co ciagnie mnie do ludzi tylk ze to odbywa sie w troche inny sposob, wrecz ogranicza sie to do tego ze zakladam sluchawki na uszy i ide do miasta, nie slyszac nic spaceruje posrod nich udajac ze ich nie ma poprostu nie zwracam na nich uwagi jak by ich nie bylo i spaceruje w swoim swiecie. Sklepy traktuje jak muzeum w ktorym nikogo nie ma wchodze ogladam wystawy jesli cos mi sie podba biore nie pytajac o nic...tez bardzo lubie grc w gry ale staram sie by gry nie stawaly sie moim zyciem lecz ich czescia bo wiem ze to moze mnie pochlonac bez konca...