Cześć

[tysieńka]

Hej, mam 16 lat. Wyprowadziłam się od moich rodziców, bo wybrałam liceum położone dość daleko od domu. I tu zaczęły się problemy..

Byłam dobrą uczennicą (średnie powyżej 5.0), nigdy nie chodziłam na wagary, ale bardzo dużo chorowałam. Teraz zaczęłam opuszczać lekcje, wszystkim wmawiam, że jestem chora, że idę do lekarza itd. Wciągam w to moich najbliższych, a rodziców o opuszczonych lekcjach nawet nie informuje. Od początku roku szkolnego nie zajrzałam do żadnego zeszytu, nie umiem, nie potrafię się uczyć. Nie wiem jak mam się skupić..

Każdego wieczora płaczę, nie chcę, ale to silniejsze ode mnie.

Gdy spotykam się z rodzicami, zawsze mam awanturę, np. o to że nie zjadłam obiadu, bo nie byłam głodna. Mam wrażenie, że rodzice wykluczyli mnie z kręgu rodziny Nie radzę sobie z tym..

 

Tyśka

[Gość]

tysieńka, może to z powodu rozłąki ? A co z tym jedzeniem masz jakieś zaburzenie pokarmowe? Czy jak większość dziewcząt w Twoim wieku uważasz ze jesteś za gruba? I jeszcze ,nie mam możliwości przenieść się do szkoły bliżej domu?

 

napisz coś więcej . A... myślałaś o wizycie u psychologa i rozmowie z takowym o problemach ?

[tysieńka]

Wynajmuje pokój u młodego małżeństwa. Apetytu nie mam w ogóle, ale nie odchudzam się i nigdy tego nie robiłam. Wiadomo, jak kazda dziewczyna mam kompleksy: grube uda, przynajmniej tak mi się wydaje, ale nie martwię się tym :)

 

Co do rozłąki to napewno nie.. Nigdy nie tęskniłam za domem, całe wakacje spędzam poza nim, bardzo dużo razy byłam w szpitalu (miesiąc, dwa). Nie czułam tęsknoty..

 

[Dodane po edycji:]

 

Nad wizytą u psychologa też myślałam, chociażby w szkole..

nawet w gimnazjum się nad tym zastanawiałam, ale to chyba ponad moje siły.

[Gość]

Wizyta u psychologa ,zazwyczaj jest ponad nasze siły . A zobacz jak dużo ludzi jednak korzysta z takiej formy pomocy . Wiec da się .

Myślę ,ze powinnaś się zmobilizować i poszukać profesjonalnej pomocy . Masz za dużo do stracenia ,jesteś młoda i jak sama pisałaś byłaś w czołówce w szkole . Pamiętaj ,ze właśnie teraz zaczynasz kształtować swoją przyszłość . Od tego co postanowisz ,będzie zalerzała reszta Twojego życia . Nie poddawaj się ,znajdź siłę i idź do specjalisty.

 

Zastanów się co Ci da jeżeli ktoś na forum odpisze ,ze masz np; depresje ? Zupełnie nic sama wiedza o problemie to za mało . Potrzebujesz psychologa ,może antydepresantu w celu ułatwienia ewentualnej terapii . Trzeba tez zrobić szereg badan ,żeby wykluczyć inne problemy ( nie psychiczne)

[Sjenna]

Tak jak napisał LitrMaślanki: wszystko przed Tobą, nie bój się szukać pomocy. A napisałabyś więcej o swoich objawach?

[tysieńka]

Przepraszam, że tak długo nie pisałam. Zrobiono mi badania ponieważ miałam problemy z oddychaniem, od 3 tygodni już się za mną ciągnęły. Okazało się, że cierpię na nerwicę. W dodatku mój organizm odwykł od normalnego jedzenia i mam objawy coś w stylu bulimii. Znów wróciłam do pisania bloga, chce sie wyżalić, ale nie potrafię..