cos w rodzaju obsesji zwiazanej z szefem?

[herbatnik]

nie znalazlem takiego tematu wczesniej, dlatego postanowilem zwrocic sie do Was z pomoca.

zaobserwowalem u siebie pewien problem. polega on na tym, ze mam chorobliwa obsesje na punkcie tego, jak moj szef mnie postrzega. potrafie godzinami przypominac sobie wyraz twarzy, ktory mialem podczas rozmowy z nim. albo co powiedzialem w jego obecnosci i jak moglo to zostac odebrane. najgorsze jedna sa centra handlowe itp... kiedy np. kloce sie z kumplem w miejscu publicznym to najwiekszym problemem dla mnie jest to, czy moj przelozony mogl byc gdzies niedaleko i widziec mnie w takiej sytuacji. przypominam sobie uklad samochodow, liczbe osob, ktora kolo mnie przechodzila....straszne. kiedy chce cos powiedziec, odwracam sie i patrze, czy przypadkiem moj szef nie wychodzi z pobliskiego sklepu.

ponadto czuje sie przy nim kompletnie nieswojo i blokuje sie. moje zachowanie automatycznie staje sie dziwne i tak oto spirala sie kreci.

czuje sie z tym beznadziejnie, nie potrafie nawet tego nazwac. jest to dla mnie dosc wstydliwy problem, ktorego nie potrafie rozwiazac.

doswiadczyliscie kiedys czegos podobnego?

pozdrawiam!

[Miss Daisy]

Herbatnik,

 

Boisz sié kompromitacji w oczach Twojego szefa i odrzucenia z jego strony. Czy jeszcze jakies uczucia wiázá sié z jego osobá?

Prawdopodobnie doszlo do przeniesienia na Twojego szefa emocji zwiazanych z inna wazna,znaczaca osoba w Twoim zyciu,aczkolwiek to tylko moja hipoteza.

 

Czy jestes aktualnie w zwiázku?

 

Miss Daisy

[betty_boo]

Prawdopodobnie doszlo do przeniesienia na Twojego szefa emocji zwiazanych z inna wazna,znaczaca osoba w Twoim zyciu,aczkolwiek to tylko moja hipoteza.

 

może to być prawda. nie jestes przypadkiem DDA? jakie miałeś układy z ojcem?

 

ja jestem dda i przez to mam problem w stosunkach z osobami które sa dla mnie wazne, od których jestem zalezna.

 

kiedys po pewnej nieprzyjemnej rozmowie z moja szefowa musiałam isc na l4 na 2 tyg, bałam sie jej, zaczełam brac psychotropy etc. teraz wiem ze tak naprawde nie chodziło o nia, lub nie tylko o nia. to był syndrom mojej nerwicy i depresji po prostu.

 

teraz mam z nia normalne stosunki (chociaz obiektywnie rzecz biorac to nie jest osoba łatwa we współzyciu).

 

zachecam cię do pójscia do terapeuty i przyjrzenia sie tej sprawie, bo jest to niepokojące zjawisko i byc moze odkryjesz o co tak naprawde chodzi.