ekspert_abcZdrowie

lakakakak, oprócz problemów ze snem pojawiają się u Ciebie inne objawy, jak myśli s, unikanie towarzystwa, samotnictwo, brak motywacji do działania. Podejrzewam, że bezsenność nie jest Twoim zasadniczym problemem, ale może być wtórna do problemów z emocjami, wtórna np. do depresji. Czy konsultowałeś się z jakimś lekarzem psychiatrą? Czy oprócz leków nasennych "przerabiałeś" coś innego?

Witaj billi! Skoro masz zdiagnozowaną fobię społeczną, to myślę, że propozycja uczestnictwa w terapii grupowej, w której miałbyś kontakt z ludźmi o podobnych problemach jak Twoje, jest zasadna. Uważam, że ten rodzaj terapii mógłby dać Ci więcej niż terapia indywidualna z psychologiem/terapeutą w cztery oczy, jaką dotychczas miałeś, a z której nie do końca jesteś zadowolony. Zapytałeś, czy iść do psychiatry po leki? Jeżeli czujesz, że tego potrzebujesz, to idź. Przestrzegam jednak przed myśleniem, że farmakologia wszystko załatwi, że Ty nie musisz nic robić, że wystarczy, że weźmiesz "cudowną tabletkę" i nagle nastrój się poprawi, i do ludzi będziesz bardziej otwarty, i w ogóle szczęście na Ciebie spłynie. Tak to nie działa. Nie mówię, że leki nie są potrzebne, bo czasami są wręcz niezbędne, ale na pewno nie działają cudów. Potrzebna jest też praca nad sobą. Zastanów się nad podjęciem tej terapii grupowej, którą Ci proponowano. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Doonia! Niestety, przez Internet nie da się postawić diagnozy, ale Twoje przypuszczenia co do nerwicy mogą być słuszne. Objawy, jakie wymieniłaś, wkomponowują się w obraz kliniczny zaburzeń lękowych. Być może jednak jest to chwilowy stan związany z dorastaniem i burzą hormonalną. Warto, byś o swoich problemach, emocjach i rozterkach porozmawiała z kimś z bliskich, np. z mamą. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Ellwe! Bardzo mi przykro, że znowu nadszedł ten "gorszy czas", bo zdaję sobie sprawę, jak to podcina skrzydła i odbiera nadzieję, że kiedyś będzie lepiej, że uda się pokonać chorobę. Jak długo korzystałaś z terapii i brałaś leki? Może zbyt wcześnie zdecydowałaś się na rezygnację z leczenia? To była Twoja samodzielna decyzja, czy konsultowałaś się w tej sprawie z lekarzem psychiatrą? Masz kogoś, na wsparcie kogo mogłabyś liczyć w trakcie tych "gorszych chwil"? Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia!

mr derelka, rozumiem, że masz wątpliwości co do prawdziwości postawionej diagnozy, dlatego że część objawów osobowości anankastycznej do Ciebie nie pasuje? Jeżeli masz wątpliwości co do trafności diagnozy, możesz zawsze skonsultować się w tej sprawie z innym lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam!

Witaj kamiles! Trochę chaotyczny Twój wpis. Jeśli odczuwasz paraliżujące Cię stany lękowe, to rzeczywiście powinieneś skonsultować się ze specjalistą. Nie wiem tylko, czy psycholog akurat tutaj pomoże, bo wg mnie Twój stan wymaga wizyty u lekarza psychiatry. Wspomniałeś, że masz nerwicę. Czy leczysz się jakoś? Bierzesz jakieś leki? Korzystałeś kiedykolwiek z psychoterapii? Pozdrawiam!

Witaj Bączek! Zgadzam się z tym, co napisała essprit. Jak najbardziej masz prawo napisać jeszcze jednego maila do swojej promotor z zapytaniem, kiedy możesz oczekiwać jakiejś odpowiedzi zwrotnej od niej, kiedy sprawdzi Ci ostatni rozdział pracy. To nie będzie żadne faux pas ani przekroczenie jakichkolwiek granic z relacjach student-promotor. Uważam jednak, że potrzebujesz pomocy psychoterapeuty, bo zamartwienie się i wpadanie w silne ataki lękowe z tak błahego powodu, jakim jest brak odpowiedzi mailowej, to po prostu jest nie do pojęcia. Masz silne zaburzenia lękowe i wymagasz profesjonalnej pomocy. Nie martw się tak bardzo pracą. Ktoś słusznie zauważył, że dla promotorki jesteś jedną z wielu studentek, o której szybko zapomni i nie będzie się zastanawiać, jakie wrażenie po sobie zostawiłaś, kończąc studia. Nie warto tak tego przeżywać. Zapewniam. Ja również na studiach miałam podobne sytuacje - wysyłałam prace na maila, czekałam na odpowiedzi, wysyłałam kolejnego maila i znowu czekałam, i czekałam, i czekałam, a osoba prowadząca dane zajęcia odzywała się po miesiącu, nawet nie za bardzo się usprawiedliwiając za tak długi czas oczekiwania na odpowiedź. W mailu do promotorki radzę jednak zadać pytania odnoszące się wyłącznie do pracy, ewentualnych poprawek, terminu sprawdzenia pracy etc. Raczej nie radzę uzewnętrzniać się ze swoimi problemami natury emocjonalnej. Jeżeli studiujesz coś innego niż psychologia, promotorce może być ciężko zrozumieć Twoje irracjonalne lęki. Pozdrawiam!

dora2701, postaraj się wyciszyć i nie rozmyślać o nieprzyjemnych dolegliwościach. Masz kogoś bliskiego, na wsparcie którego mogłabyś liczyć? Bierzesz jakieś leki na swoje objawy?

Witaj kingulec77! "Od ręki" do psychiatry na pewno dostaniesz się prywatnie, bez czekania. Na NFZ istnieje ryzyko czekania w kolejkach. Odsyłam do działu topic-t21057.html. Pozdrawiam!

Witaj nerrwyy! Twój wpis brzmi bardzo desperacko. Czy nerwicę rozpoznał u Ciebie lekarz psychiatra, czy to jedynie Twoje podejrzenia co do tej choroby? Leczysz się teraz jakoś? Bierzesz leki? Korzystasz z terapii?

Niezły arsenał leków... A czy w oprócz tego mnóstwa farmaceutyków, które i tak na nic się zdały, nikt nie zaproponował Ci psychoterapii? Nie zastanawiałeś się nad podjęciem psychoterapii?

Witaj stomilka! Niewykluczone, że drżenie ciała to objaw somatyczny lęku, jaki Ci towarzyszy i nad czym nie panujesz, a to może sugerować nerwicę. Niestety drogą wirtualną można tylko gdybać. Powinnaś udać się do lekarza, by sprawdzić, skąd te drżenie ciała. Może trzeba wykonać dodatkowe badania? Jeśli one nic nie wykażą, wówczas będzie można szukać źródeł Twojego problemu w psychice. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj fifikse! Niestety, przez Internet nikt nie stwierdzi, skąd u Ciebie jakieś niepokojące dolegliwości - czy to objaw nawracającej choroby, czy wynik interakcji leków, jakie zażywasz (amisulprydu z lekiem antyalergicznym). Rozumiem, że neuroleptyk bierzesz z powodu zdiagnozowanych u siebie zaburzeń psychotycznych? Masz zdiagnozowaną schizofrenię? Czy oprócz leków korzystasz/korzystałaś z psychoterapii albo jakiegoś wsparcia psychologicznego? Pozdrawiam!

Witaj Popek Monster! Nie wiem, jakiej pomocy oczekujesz przez Internet, ale wirtualnie nie da się Ci pomóc. Nawet diagnozy nie da się postawić. Owszem, można gdybać, spekulować, próbować się domyślać, ale będą to jedynie domysły, a nie rzetelna diagnoza. Lęk przed wychodzeniem z domu i uczucie dyskomfortu w towarzystwie może wskazywać na fobię społeczną. Z kolei przeświadczenie o tym, że jest się głównym tematem rozmów ludzi, poczucie bycia różnymi osobami w różnym czasie, przekonanie o tym, że umie się przewidywać przyszłe zdarzenia (prekognicja) mogą wskazywać na jakieś zaburzenia psychotyczne, np. schizofrenię. Konieczna jest wizyta u lekarza psychiatry, do której Cię zachęcam. Pozdrawiam!

Witaj Istil! Dobrze, że szukasz dla siebie pomocy i masz umówioną wizytę u psychologa. Jeżeli jednak masz wątpliwości co do trafności diagnozy, warto powiedzieć lekarzowi to wszystko, co tutaj napisałaś na forum. Może rzeczywiście Twoja diagnoza wymaga weryfikacji? A jeżeli diagnoza jest nietrafna, to i leczenie nieskuteczne. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

natuf, podejrzewam, że pojawiają się u Ciebie coraz to nowe objawy somatyczne nerwicy. Nie sądzę, by były to symptomy SM. Wyniki badań nic nie wskazują, a Ty wkręcasz sobie coraz to nowe dolegliwości. To charakterystyczne dla nerwicy. Cz bierzesz teraz jakieś leki albo korzystasz z terapii?

Witaj Papaya! Nie wiem, czy ten związek ma sens, tym bardziej, że Ty nie czujesz się w nim szczęśliwa. Każdy ma jakieś wady, być może faktycznie jesteś zazdrosna o chłopaka, ale Twój partner też nie jest bez "winy". Sam mówi, że Cię zdradza, nie kocha, nie zabiera Cię na imprezy ze znajomymi, więc nic dziwnego, że masz jakieś wątpliwości co do jego lojalności wobec Ciebie. Wspominasz, że wychodzi sam na imprezy albo z jakąś dziewczyną. Mieszka z Tobą, przy Tobie "wyszedł na ludzi", kupił samochód. Coś jednak Tobie zawdzięcza, a jednak nie potrafi tego docenić, nie szanuje Cię. Wymaga Twojego podporządkowania, ćpa, nadużywa alkoholu, nie potrafi zrozumieć, że się o niego martwisz, kiedy on baluje do późna w nocy. Myślę, że ten związek jest toksyczny. Poza tym, piszesz w taki sposób, jakbyś była od niego emocjonalnie uzależniona ("jest dla mnie jak narkotyk"). Wymagaj respektowania swoich praw, stawiaj granice i nie pozwól się wykorzystywać. Dlaczego tylko Ty masz postępować jak chłopak tego sobie życzy? Ty też masz prawo do swoich marzeń, zasad, pragnień, praw. Tobie należy się szacunek! Nie zapominaj o tym. Co do związku, nic nie doradzam. Twoje życie, Twoje wybory. Ja bym z takim człowiekiem nie była, ale Ty masz prawo decydować po swojemu. Pozdrawiam!

Witaj Ukasz! Trzymam kciuki za wizytę u psychiatry. Najprawdopodobniej wróciła depresja, którą wcześniej u Ciebie zdiagnozowano. Czy oprócz leków korzystałeś z psychoterapii? Leki działają tylko na objawy, zmniejszają nieprzyjemne dolegliwości albo je czasowo eliminują i choroba jest w tzw. remisji. Z czasem jednak choroba może wrócić, gdy np. odstawi się leki, jak w Twoim przypadku. Psychoterapia zapewnia leczenie przyczynowe. Pozdrawiam!

Witaj bula! Cieszę się, że mimo nerwicy udaje Ci się całkiem fajnie sobie radzić. Trzymam kciuki, aby problemy zdrowotne po ciąży również ustąpiły po zastosowanej przez Ciebie kuracji. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Możliwe, że diagnoza była wpisana pro forma, aby tylko umożliwić Ci dostanie renty - lekarz zaczął przepisywać neuroleptyki na schizofrenię (na którą de facto nie chorujesz) i dlatego Ci one nie pomagają. Jakie leki bierzesz/brałeś?

grzesiekk96, Twoi rodzice to bardzo toksyczni ludzie, którzy stosują przemoc słowną. Reagują agresją, wyzywają Cię, przeklinają, nie umieją okazać szacunku. Super, że dbają o dom, upiększają go, ale zaplecze materialne to nie wszystko. Może czasem lepiej jest mieć mniej, ale być bardziej "człowiekiem" - porozmawiać spokojnie, powiedzieć o swoich uczuciach, przytulić. Tego w Twoim domu brakuje, więc nic dziwnego, że czujesz się tam źle i myślisz o wyprowadzce. Wspomniałeś, że niedługo rozpoczniesz studia i wtedy pojawi się szansa na wyjazd z domu. Trzymam za Ciebie kciuki, by nie zabrakło Ci sił i byś w końcu mógł się choć trochę uniezależnić od rodziców. Pozdrawiam!

Obawiam się, że jeżeli Twój wujek nie widzi problemu i nie ma motywacji, by zmienić swoje życie, by być trzeźwym, to nie przyjmie żadnych argumentów, by skorzystać z terapii. Zauważ, że problem trwa dość długo. To nie jest młodzieniaszek, tylko starszy mężczyzna, prawie 60-letni i przez tyle lat nie widział i nie widzi nadal konieczności zaprzestania picia. Żadne racjonalne argumenty do niego nie trafią, niestety. A Twoja ciocia i mama naiwnie wierzą, że mąż/brat jeszcze się "naprawi" i pójdzie się leczyć, ot tak. Odsyłam do tekstu: http://portal.abczdrowie.pl/jak-pomoc-alkoholikow

Witaj nobody3434! Masz rację, że nikt nie zdiagnozuje Cię przez Internet, tym bardziej, że Twoje objawy są nieswoiste. Piszesz o różnych symptomach - myślach samobójczych, lęku przed wychodzeniem z domu, problemach z koncentracją uwagi, słyszeniu głosów, kompulsywnych czynnościach. Tak różnorodne objawy mogą wskazywać niemalże na wszystko - na jakąś psychozę, depresję z objawami psychotycznymi, nerwicę natręctw itd. Powinnaś skonsultować się z lekarzem psychiatrą, bo tylko on może postawić rzetelne rozpoznanie i zaproponować odpowiednie leczenie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj IcyBlues! Jeżeli Twój lekarz zasugerował Ci połączenie farmakoterapii z psychoterapią, to myślę, że oprócz leków powinnaś zapisać się na terapię, do czego Cię zachęcam. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Myślę, że w Polsce jest sporo tego typu ośrodków. Niektóre z nich, to: - NZOZ Ośrodek Leczenia Nerwic i Zaburzeń Odżywiania „Dąbrówka” w Gliwicach: http://www.psychoterapia-silesia.pl/osrodek_leczenia,aktualnosci,372.html, - Centrum Terapii Zaburzeń Odżywiania​​ w Poznaniu: http://www.ctzo.org/, - Fundacja Drzewo Życia: http://www.drzewozycia.com.pl/, - Psyche-med w Krakowie: http://www.psychemed.pl/, - N.Z.O.Z. Ośrodek Psychoterapii Medycznej w Białymstoku: http://www.psychoterapia.bialystok.pl/index.html, - Anonimowi Żarłocy: http://www.anonimowizarlocy.org/.