minął rok

[Daria Sz.]

wczoraj minął rok jak nie biorę leków na depresję. Jak się czuję ? Lepiej (nie mówić he he).

Jakość mojego życia poprawia się, chociaż nie drastycznie i jakoś specjalnie zawrotnymi skokami do przodu. W pracy jestem skupiona i zaczynam kumać o co w tym wszystkim chodzi. Z szefową mam w miarę dobre stosunki. W domu jak to w domu, co jakiś czas jakieś awantury mniejsze lub większe wybuchają, ale wtedy ja wrzeszczę głośno. Staram się wtedy wykrzyczeć co mi przyjdzie do głowy. To nie jest łatwe w moim przypadku, bo przecież całe życie duszę w sobie wszystkie emocje i myśli. Ale zauważyłam, że wykrzyczenie oczyszcza moją duszę i robi dobrze na moje depresyjne stany. W szkole pomału zbliżam się do kulminacji. Spinam się i piszę pracę mgr. Ogólnie sfera znajomych, koleżanek itp. sposobów komunikowania się z otoczeniem nie istnieje. Nie mam znajomych i koleżanek. Zasklepiłam się w skorupie. Czasami tak mało wymawiam słów w ciągu dnia, że potem gdy mam wygłosić jakąś dłuższą kwestię mam blokadę i okazuje się, że nie potrafię. Przykre, ale cóż... Dobrze, że chociaż w pisaniu nie mam blokady :) Ale, ale! Hurra! Zaczęłam chodzić na basen! Na aerobic wodny. Byłam już dwa razy. Świetna sprawa. 40 minut ćwiczeń w wodzie, a potem 30 minut można korzystać z sauny mokrej, suchej, jacuzzi, zjeżdżalni, no i popływać oczywiście. Ten basen chociaż trochę zrekompensuje mi brak jazdy na rowerze (całe lato jeździłam na rowerze). Po tych ćwiczeniach czuję się taka rozluźniona, błogostan w pełni. Nie wiem czy mogę się nazwać "zdrowa". Tego nigdy nie będę pewna. Wiem jedno: małymi kroczkami do przodu, a dzięki temu odbudujesz własny spokój.

[MARIAN1967]

Właśnie ,małymi krokami do przodu.Nigdy wszystko naraz.Cierpliwość jest najlepszym sprzymierzeńcem w walce z nerwicą.No i oczywiście szczypta relaksu.

[Gość]

Daria Sz., super że napisałaś taki post! Poza tym ja również uwielbiam sport, i to właśnie rower oraz basen :) polecam również saunę. Moje samopoczucie wtedy ze średniego przeradza się w błogostan

 

Życzę ci zdrowia... fizycznego i emocjonalnego (żeby nie powiedzieć psychicznego hehe)

[Gość]

Daria Sz., oby wiècej takich ludzi jak Ty pisalo o swoim sukcesie!!To bardzo pocieszajàce i dajàce nadziejè innym na szanse wyzdrowienia!!gratulujè tak trzymaj!!pozdrawiam Wova

[Daria Sz.]

dziękuję za odpowiedzi, są oznaką że ktoś czyta to co czasem napiszę :) nasze życie to sinusoida,raz jesteśmy na wyżynie raz w dolinie swojego samopoczucia. Za długo byłam w mrocznej dolinie. Nie chcę tam wracać. Jednak wiem, że to nieuniknione. Nie można przecież ciągle czuć się dobrze. Dam radę mocno pozdrawiam wovacuum, Mariana1967, polakitę. trzymajcie się cieplutko