Drzwi do powitań- opowieść przy karpiu.

[RefleXia]

Cześć,
to mój pierwszy post tutaj. Wigilia to dla wielu czas bliskości, ale dla mnie w tym roku jest raczej momentem ciszy i smutku. Zmagam się z obniżonym nastrojem i poczuciem pustki, które szczególnie teraz daje o sobie znać.
Nie szukam gotowych odpowiedzi ani pocieszeń na siłę. Bardziej chciałam po prostu napisać to na głos, w miejscu, gdzie można być sobą i gdzie emocje nie są oceniane.
Dziękuję, jeśli ktoś to przeczyta. Sama obecność już coś dla mnie znaczy.

 

Wesołych Świąt!!!

 

 

[cynthia]

Witaj, mam nadzieję, że odnajdziesz tutaj zrozumienie i akceptację. Tego ci życzę w ten czas.

Opowiesz coś o sobie? Z czym dokładnie przychodzisz. Czym się interesujesz? Co lubisz robić w wolnym czasie?

[MicMic]

Witamy w społeczności smutasów.! 

[shadow_no]

Hej @RefleXia, trzymaj się dzielnie

[Dalila_]

Witaj i przyjmij uściski. Najlepszego w Nowym Roku!

[Prince of darkness]

Witaj, 

mam głęboką nadzieję, że pomimo wszelkich przeciwności znajdziesz tutaj kogoś kto okaże Ci zrozumienie, wsparcie

Wesołych świąt i wszelkiej pomyślności 

[Verinia]

Hej miło Cię gościć

[RefleXia]

Dziękuję, za miłe komentarze i powitanie.

[Lusesita Dolores]

Witaj

[RefleXia]

Rozpoczęłam poranek od pozytywnej myśli podążając do lodówki po resztki ulubionego świątecznego zestawu. Zasiadłam nie pomijajac kubka dobrej, aromatycznej kawy. Myślę rozwlekle dość i objawia się niezdecydowanie. Wyjść z domu na zimnice, pospacerować czy wrócić do ciepłego łóżka i zalegać marnując czas. Toczę niezręczna walkę z sobą a w międzyczasie przeglądam internet. Po chwili przypomniałam sobie o swoim rozdarciu wewnętrznym co do planów na dzisiejszy dzień, nie zauważając, że nieświadomie po zjedzeniu śniadania i wypiciu kawy podążyłam z fonem do łóżka i już leżę zakopana pod ciepła kołderką.

Samodyscyplina nie jest wciąż moja mocna strona. Taka refleXja poświąteczna. Ość z karpia utknęła w gardle. 

 

Edytowane 2 godziny temu przez RefleXia

[Verinia]

42 minuty temu, RefleXia napisał(a):

Rozpoczęłam poranek od pozytywnej myśli podążając do lodówki po resztki ulubionego świątecznego zestawu. Zasiadłam nie pomijajac kubka dobrej, aromatycznej kawy. Myślę rozwlekle dość i objawia się niezdecydowanie. Wyjść z domu na zimnice, pospacerować czy wrócić do ciepłego łóżka i zalegać marnując czas. Toczę niezręczna walkę z sobą a w międzyczasie przeglądam internet. Po chwili przypomniałam sobie o swoim rozdarciu wewnętrznym co do planów na dzisiejszy dzień, nie zauważając, że nieświadomie po zjedzeniu śniadania i wypiciu kawy podążyłam z fonem do łóżka i już leżę zakopana pod ciepła kołderką.

Samodyscyplina nie jest wciąż moja mocna strona. Taka refleXja poświąteczna. Ość z karpia utknęła w gardle. 

 

Wyluzuuuj, są święta. Nowy rok, nowe postanowienia i będziesz sobie ogarniać życie.