Spam działu Dzisiaj czuje się...

[Catriona]

Godzinę temu, MicMic napisał(a):

Ja to się odrazu boję, co by było gdybym ja był w takiej sytuacji? Siedzę sobie w cieple, czym sobie niby zasłużyłem, że mam lepiej? 

Pracą, rozsądnym gospodarowaniem pieniędzmi, nie wydawaniem na głupoty?
Konsekwencja wyborów jakich się dokonało w życiu. Kolega mógłby przecież iść do pracy, jak przez X lat wybiera się życie na zasadzie "a chvj, jakoś będzie" to każdego prędzej czy później dopadają konsekwencje.

[MicMic]

14 minut temu, Catriona napisał(a):

Pracą, rozsądnym gospodarowaniem pieniędzmi, nie wydawaniem na głupoty?
Konsekwencja wyborów jakich się dokonało w życiu. Kolega mógłby przecież iść do pracy, jak przez X lat wybiera się życie na zasadzie "a chvj, jakoś będzie" to każdego prędzej czy później dopadają konsekwencje.

Tak, tak, dokładnie tak wygląda rzeczywistość xdd Wszystko zależy od nas, wszyscy zaczynają z tego samego pułapu, chcieć to móc itp. 

Toksyczne gadanie, które nie ma nic wspólnego z prawdą. No, ale proste bajki dobrze się sprzedają, szczególnie w czasach kultu indywidualności. No i można w spokoju zająć się sobą, bo przecież o to tylko chodzi. Wygodne, ale większą przenikliwość mają dzieci w przedszkolu

[Doktor Indor]

No tak dokładnie jest, jak mówi Catriona.

 

Są sytuacje, gdy ktoś faktycznie nie może iść do pracy, nie jest też w stanie iść do lekarza, na komisję, mieć renty. Ataki paniki, dysocjacja, ogólnie posypana psychika. I to jest faktycznie trudne, jeśli nie ma się nikogo, kto jakoś wesprze. Ale tutaj, z tego co widzę, to jest po prostu naturalna konsekwencja życiowych wyborów.

Edytowane 20 godzin temu przez Doktor Indor

[MicMic]

Teraz, Doktor Indor napisał(a):

No tak dokładnie jest, jak mówi Catriona.

 

Są sytuacje, gdy ktoś faktycznie nie może iść do pracy, nie jest też w stanie iść do lekarza, na komisję, mieć renty. Ataki paniki, dysocjacja, ogólnie posypana psychika. I to jest faktycznie trudne, jeśli nie ma się nikogo, kto jakoś wesprze. Ale tutaj, z tego co widzę, to jest po prostu naturalna konsekwencja życiowych wyborów.

Sorry, kim ty jesteś, ile znasz purporowego, żeby takie kategorycznie osądy wydawać? Dla mnie go przejaw głupoty i lenistwa. 

[Doktor Indor]

3 minuty temu, MicMic napisał(a):

Wszystko zależy od nas, wszyscy zaczynają z tego samego pułapu, chcieć to móc itp. 

Nie wszyscy. Ale dopóki psychika nie jest na tyle posypana, żeby móc się ogarnąć (albo np. są jakieś deficyty intelektualne), to jest to kwestia własnego wyboru. Po prostu. Purpurowy już pracował, jest w stanie pracować, jest też na tyle inteligentny, żeby móc się ogarnąć, gdyby chciał.

[MicMic]

27 minut temu, Catriona napisał(a):

Pracą, rozsądnym gospodarowaniem pieniędzmi, nie wydawaniem na głupoty?
Konsekwencja wyborów jakich się dokonało w życiu. Kolega mógłby przecież iść do pracy, jak przez X lat wybiera się życie na zasadzie "a chvj, jakoś będzie" to każdego prędzej czy później dopadają konsekwencje.

A czym się mama i tata zajmują, Catrionko? 

[Doktor Indor]

Teraz, MicMic napisał(a):

Sorry, kim ty jesteś, ile znasz purporowego, żeby takie kategorycznie osądy wydawać? Dla mnie go przejaw głupoty i lenistwa. 

Nie znam. Oceniam po tym, co pisze na forum. Jest upośledzony umysłowo? Zdecydowanie nie. Ma psychikę w takim stanie, żeby nie móc pracować? Nie wiem tego, ale nic na to nie wskazuje, a jego historie z przeszłości wskazują na to, że jednak nie.

[MicMic]

13 minut temu, Doktor Indor napisał(a):

Nie znam. Oceniam po tym, co pisze na forum. Jest upośledzony umysłowo? Zdecydowanie nie. Ma psychikę w takim stanie, żeby nie móc pracować? Nie wiem tego, ale nic na to nie wskazuje, a jego historie z przeszłości wskazują na to, że jednak nie.

Więc jak nie wiesz, to po prostu się nie wypowiadaj  Ja zakładam, że jeśli ktoś czegoś nie robi, to jest ku temu powód.

Zyczę Tobie i @Catriona żebyście spadli kiedyś w takie miejsce, że poczujecie własną bezradność. Może to was nauczy pokory i poszerzy odrobinę horyzonty.

Możemy się tak przekomarzać bez końca, nie chce mi się trochę tracić na to energii. Choćbym nie wiem jakich argumentów nie użył, nie mam wpływu na to, co tam będziecie sobie myśleć - dokładnie na tej samej zasadzie, co dyskusja z płaskoziemcami i antyszczepami. Dlatego kończę. Miłego dnia.

[Verinia]

A kim wy jesteście żeby oceniać @Purpurowy? 

[Doktor Indor]

13 minut temu, Verinia napisał(a):

A kim wy jesteście żeby oceniać @Purpurowy? 

Bogiem.

(Jakie pytanie, taka odpowiedź.)

Edytowane 19 godzin temu przez Doktor Indor

[Verinia]

1 minutę temu, Doktor Indor napisał(a):

Bogiem.

(Jakie pytanie, taka odpowiedź.)

Nie pyszałkuj. Boguś.

[Doktor Indor]

20 minut temu, MicMic napisał(a):

Ja zakładam, że jeśli ktoś czegoś nie robi, to jest ku temu powód.

Zawsze jest powód – i nic to nie zmienia.

 

20 minut temu, MicMic napisał(a):

Zyczę Tobie i @Catriona żebyście spadli kiedyś w takie miejsce, że poczujecie własną bezradność. Może to was nauczy pokory i poszerzy odrobinę horyzonty.

Zakładasz, że nigdy nie czułem bezradności. Odważne założenie.

Teraz, Verinia napisał(a):

Nie pyszałkuj. Boguś.

A nawet Pan Boguś.

 

Co nadal nic nie wnosi.

 

Przy czym mi jest obojętne, w jakiej temperaturze Purpurowy siedzi. To jego sprawa i jego wybór. Odnosiłem się tylko do tego, że każdy może znaleźć się w takiej sytuacji. Jasne – każdy, bo różne są sytuacje w życiu. Ale to jest kwestia mentalności, czy chcemy spróbować się z tego dźwignąć, czy tylko narzekamy.

 

Opowiem wam historię, tylko z pozoru niezwiązaną.

 

Mam takiego znajomego, który popadł kiedyś w długi i miał komornika na głowie. Powód: bank dał mu kartę kredytową, no to korzystał, a potem się okazało, że zrobiło się 20 tysięcy na minusie i jednak trzeba będzie ten kredyt spłacić.

 

Wszyscy byli winni. Bank, że mu nie powiedział. Matka, że go nie nauczyła gospodarować pieniędzmi. Windykator, że wydzwania. Komornik, że go nachodzi. Tylko nie on.

 

Mnie też nikt nie nauczył gospodarować pieniędzmi. Nie rozmawiało się o tym u mnie w domu, a w szkole uczyłem się najwyżej budowy pantofelka. Sam musiałem sobie ogarnąć tę prostą matematykę (że jak będę wydawał więcej, niż zarabiam, to będzie źle), ale nie wydaje mi się, żeby do tego były potrzebne jakieś niesamowite zdolności umysłowe, czy finansowa edukacja.

 

I dlatego nie potrafię się wczuć w jego rolę – rolę bezwolnej ofiary. Bo zamiast powiedzieć „nawaliłem, naprawię swój błąd, czegoś się nauczyłem” robi z siebie ofiarę – systemu bankowego, rodziców, edukacji. Wszyscy inni są winni, on jest ofiarą, no bo mu przecież dali kredytówkę, on tylko korzystał. No to jest sobie w tej roli ofiary, jak mu tak wygodniej, a kredytówkę i tak musi spłacić, i tak.

 

I widzę tu pewne uderzające analogie.

[Catriona]

@MicMic akurat z @Purpurowy mamy jakąś  część historii podobną. Jak nasza przeszłość w 100% miałaby determinować naszą przyszłość to raczej powinniśmy skończyć tak samo. Jakoś dziwnie tak nie jest. Podstawowa różnica, że ja zrobiłam wszystko żeby nie skończyć właśnie tak jak @Purpurowy.

Ja poszłam na studia dzienne pracując równocześnie, żeby mieć za co żyć - kolega chlał.
Ja siedzę w pracy - kolega leży w  przyczepie.
 

[mrNobody07]

1 godzinę temu, Doktor Indor napisał(a):

Nie znam. Oceniam po tym, co pisze na forum. Jest upośledzony umysłowo? Zdecydowanie nie. Ma psychikę w takim stanie, żeby nie móc pracować? Nie wiem tego, ale nic na to nie wskazuje, a jego historie z przeszłości wskazują na to, że jednak nie.

A ja bym tak nie oceniał, bo tak jest najprościej i bardzo krzywdzące. Osoby w kryzysie bezdomności również teoretycznie mogą „wsiąść się w garść” i pójść do pracy i ogarnąć lokum. Ale każdy wie, że samemu jest prawie niemożliwe żeby wyjść np. z bezdomności, życia na ulicy, uzależnienia czy długotrwałego bezrobocia… @MicMic ma sporo racji, bardzo łatwo jest tak oceniać innych, często bez głębszego zastanowienia się,co może być przyczyną takiego stanu rzeczy. Nie użalam się nad @Purpurowy ale też bądźmy dla siebie empatyczni i spróbujmy wejść w jego buty

[MicMic]

Godzinę temu, Doktor Indor napisał(a):

Przy czym mi jest obojętne, w jakiej temperaturze Purpurowy siedzi. To jego sprawa i jego wybór.

Xddd no już to pisałeś, po co się powtarzasz? Nie mam zamiaru wchodzić z Tobą w dyskusję. Nie chcesz pomagać, współczuć itp. proszę bardzo. Ale jak nie masz niczego nowego do powiedzenia, to zawrzyj dziób. 

54 minuty temu, Catriona napisał(a):

@MicMic akurat z @Purpurowy mamy jakąś  część historii podobną. Jak nasza przeszłość w 100% miałaby determinować naszą przyszłość to raczej powinniśmy skończyć tak samo. Jakoś dziwnie tak nie jest. Podstawowa różnica, że ja zrobiłam wszystko żeby nie skończyć właśnie tak jak @Purpurowy.

Ja poszłam na studia dzienne pracując równocześnie, żeby mieć za co żyć - kolega chlał.
Ja siedzę w pracy - kolega leży w  przyczepie.
 

A co determinuje nasza przyszłość?? Xd jakiś magiczny pierwiastek w głowie? Poczytaj trochę najpierw, postudiuj temat, potem się wypowiadaj. Nie liznelas nawet tego złożonego problemu, ale wypowiadasz się jakbyś pozjadała wszystkie rozumy. Dla mnie to są cechy ludzi zwyczajnie, nazwijmy to, "niezbyt mądrych". 

Pytam, czym się zajmują Twoi rodzice? 

[Catriona]

7 minut temu, MicMic napisał(a):

 

Pytam, czym się zajmują Twoi rodzice?

jesli liczysz że odpowiem na takie pytanie to się przeliczysz to gdzie pracowali moi rodzice jest tylko i wyłącznie ich sprawa i ta wiedza nie jest Ci do niczego potrzebna  

[Verinia]

Godzinę temu, Doktor Indor napisał(a):

Co nadal nic nie wnosi.

A Ty coś wnosisz?

 

Jeżeli są ci obojętni ludzie z problemami, to po co się tak rozpisujesz? Liczysz na oklaski?

 

Najłatwiej jest oceniac, i to z góry. Może kiedyś ktoś Ciebie tak dobije. Co za tupet.

 

 

[mrNobody07]

Godzinę temu, Catriona napisał(a):

Ja poszłam na studia dzienne pracując równocześnie, żeby mieć za co żyć - kolega chlał.
Ja siedzę w pracy - kolega leży w  przyczepie.
 

Ma to sens oczywiście, nawet jest nieco zabawne, takie porównanie. Ale wiemy, że świat nie jest taki prosty, a psychika człowieka nie działa jak maszyna. Ludzie nie zachowują się często racjonalnie, ale kierują się emocjami i wyuczonymi nawykami…Samo to że @purpurowy jest osobą uzależnioną ( chyba krzyżowo ) do czego się otwarcie przyznaje , plus osobą bez wsparcia od najbliższych i w kryzysie bezdomności i wiele innych rzeczy świadczy, że ma cholernie ciężko. Oczywiście mógłbym napisać teraz jak bardzo sam sobie zgotował ten los, ale to byłoby mocno krzywdzące, egoistyczne i ogólnie rzecz biorąc najłatwiejsze do zrobienia

[Doktor Indor]

22 minuty temu, mrNobody07 napisał(a):

Nie użalam się nad @Purpurowy ale też bądźmy dla siebie empatyczni i spróbujmy wejść w jego buty

W tym konkretnym przypadku podejrzewam, że nadmierna empatia spowoduje jedynie dalsze pogłębianie się problemów. Przecież to widać, że Purpurowy karmi się współczuciem. Dostaje atencję, której potrzebuje, więc czemu miałby cokolwiek w swoim życiu zmieniać?

 

Jednocześnie widać, że chce coś zmienić. Ale głaskanie po główce tu nie pomoże. Tzn. chcecie to sobie głaszczcie. Ja nie będę.

 

20 minut temu, MicMic napisał(a):

Nie chcesz pomagać, współczuć itp. proszę bardzo

Nie współczuję jakoś szczególnie, ale mimo tego pomagam – te posty nie są pisane po to, żeby go dobić. Na szczęście nie ty jesteś ich adresatem, więc nie musisz tego rozumieć.

 

21 minut temu, MicMic napisał(a):

Ale jak nie masz niczego nowego do powiedzenia, to zawrzyj dziób. 

No i znów – nie ty będziesz mi mówił, kiedy i co mogę pisać  

 

 

2 minuty temu, Verinia napisał(a):

A Ty coś wnosisz?

Tak, ale nie ty jesteś osobą docelową tego, co piszę. Nie musisz rozumieć.

2 minuty temu, mrNobody07 napisał(a):

Ludzie nie zachowują się często racjonalnie, ale kierują się emocjami i wyuczonymi nawykami…

No i czyja to jest odpowiedzialność? Catriona ma go na siłę z tej przyczepy wyciągnąć, bo on się kieruje emocjami i nawykami? Niech się kieruje czym chce, jedynie sobie może los poprawić lub pogorszyć.

 

3 minuty temu, mrNobody07 napisał(a):

Oczywiście mógłbym napisać teraz jak bardzo sam sobie zgotował ten los, ale to byłoby mocno krzywdzące, egoistyczne i ogólnie rzecz biorąc najłatwiejsze do zrobienia

Jest zupełnie odwrotnie. Krzywdzące jest głaskanie osoby uzależnionej po głowie. Porozmawiaj sobie z kimś, kto się odbił od dna – jak to wyglądało. Czy pomagało, gdy rodzina głaskała po główce, usprawiedliwiała w pracy, spłacała jego długi? Czy może pomogło, gdy już znalazł się na dnie, sam, i wiedział, że ma tylko dwa wyjścia – albo znajdzie w sobie siłę i SAM wyjdzie z uzależnienia (a inni, terapia, itd. jedynie mogą mu w tym pomóc), albo po prostu stoczy się już zupełnie, w dalszej perspektywie do grobu.

 

Głaskanie po głowie alkoholika robi mu krzywdę. Ja rozumiem, że niektórzy może nie rozumieją, że to, że w ogóle cokolwiek tutaj piszę, jest oznaką, że jednak chciałbym, żeby jego los się poprawił – ale tak jak mówię, nie musicie tego zrozumieć, nikt tego od was nie oczekuje.

[mrNobody07]

6 minut temu, Doktor Indor napisał(a):

W tym konkretnym przypadku podejrzewam, że nadmierna empatia spowoduje jedynie dalsze pogłębianie się problemów. Przecież to widać, że Purpurowy karmi się współczuciem. Dostaje atencję, której potrzebuje, więc czemu miałby cokolwiek w swoim życiu zmieniać?

 

Jednocześnie widać, że chce coś zmienić. Ale głaskanie po główce tu nie pomoże. Tzn. chcecie to sobie głaszczcie. Ja nie będę.

 

Nie współczuję jakoś szczególnie, ale mimo tego pomagam – te posty nie są pisane po to, żeby go dobić. Na szczęście nie ty jesteś ich adresatem, więc nie musisz tego rozumieć.

 

No i znów – nie ty będziesz mi mówił, kiedy i co mogę pisać  

 

 

Tak, ale nie ty jesteś osobą docelową tego, co piszę. Nie musisz rozumieć.

No i czyja to jest odpowiedzialność? Catriona ma go na siłę z tej przyczepy wyciągnąć, bo on się kieruje emocjami i nawykami? Niech się kieruje czym chce, jedynie sobie może los poprawić lub pogorszyć.

 

Jest zupełnie odwrotnie. Krzywdzące jest głaskanie osoby uzależnionej po głowie. Porozmawiaj sobie z kimś, kto się odbił od dna – jak to wyglądało. Czy pomagało, gdy rodzina głaskała po główce, usprawiedliwiała w pracy, spłacała jego długi? Czy może pomogło, gdy już znalazł się na dnie, sam, i wiedział, że ma tylko dwa wyjścia – albo znajdzie w sobie siłę i SAM wyjdzie z uzależnienia (a inni, terapia, itd. jedynie mogą mu w tym pomóc), albo po prostu stoczy się już zupełnie, w dalszej perspektywie do grobu.

 

Głaskanie po głowie alkoholika robi mu krzywdę. Ja rozumiem, że niektórzy może nie rozumieją, że to, że w ogóle cokolwiek tutaj piszę, jest oznaką, że jednak chciałbym, żeby jego los się poprawił – ale tak jak mówię, nie musicie tego zrozumieć, nikt tego od was nie oczekuje.

Ale ja doskonale rozumiem co masz na myśli , z większością tego co napisałeś się zgadzam. Ale sam byłem nie raz na przysłowiowym dnie i pamiętam jak właśnie pomoc od innych wiele mi pomogła. To jest nie do opisania uczucie wdzięczności. Bezradność, nieporadność, brak sił do walki o siebie i brak nadzieji potrafi człowieka sponiewierać okrutnie. I nie chodzi o głaskanie po głowie , absolutnie nie. 

[Dalila_]

15 minut temu, Doktor Indor napisał(a):

W tym konkretnym przypadku podejrzewam, że nadmierna empatia spowoduje jedynie dalsze pogłębianie się problemów. Przecież to widać, że Purpurowy karmi się współczuciem. Dostaje atencję, której potrzebuje, więc czemu miałby cokolwiek w swoim życiu zmieniać?

 

Jednocześnie widać, że chce coś zmienić. Ale głaskanie po główce tu nie pomoże. Tzn. chcecie to sobie głaszczcie. Ja nie będę.

 

Nie współczuję jakoś szczególnie, ale mimo tego pomagam – te posty nie są pisane po to, żeby go dobić. Na szczęście nie ty jesteś ich adresatem, więc nie musisz tego rozumieć.

 

No i znów – nie ty będziesz mi mówił, kiedy i co mogę pisać  

 

 

Tak, ale nie ty jesteś osobą docelową tego, co piszę. Nie musisz rozumieć.

No i czyja to jest odpowiedzialność? Catriona ma go na siłę z tej przyczepy wyciągnąć, bo on się kieruje emocjami i nawykami? Niech się kieruje czym chce, jedynie sobie może los poprawić lub pogorszyć.

 

Jest zupełnie odwrotnie. Krzywdzące jest głaskanie osoby uzależnionej po głowie. Porozmawiaj sobie z kimś, kto się odbił od dna – jak to wyglądało. Czy pomagało, gdy rodzina głaskała po główce, usprawiedliwiała w pracy, spłacała jego długi? Czy może pomogło, gdy już znalazł się na dnie, sam, i wiedział, że ma tylko dwa wyjścia – albo znajdzie w sobie siłę i SAM wyjdzie z uzależnienia (a inni, terapia, itd. jedynie mogą mu w tym pomóc), albo po prostu stoczy się już zupełnie, w dalszej perspektywie do grobu.

 

Głaskanie po głowie alkoholika robi mu krzywdę. Ja rozumiem, że niektórzy może nie rozumieją, że to, że w ogóle cokolwiek tutaj piszę, jest oznaką, że jednak chciałbym, żeby jego los się poprawił – ale tak jak mówię, nie musicie tego zrozumieć, nikt tego od was nie oczekuje.

Teraz napisałeś z sensem, że odnososz się do jego uzależnienia. Tego zabrakło, ja zrozumialam że mówisz ogólnie o jego osobie 

Bo jest totalnie debilne twierdzić że to co z zewnątrz i wewnątrz wpływa tak samo na każdą jednostkę, i ta jednostka może zrobić to samo co ty, w identyczny sposób. 

[mała_mi123]

13 minut temu, Doktor Indor napisał(a):

Jest zupełnie odwrotnie. Krzywdzące jest głaskanie osoby uzależnionej po głowie. Porozmawiaj sobie z kimś, kto się odbił od dna – jak to wyglądało. Czy pomagało, gdy rodzina głaskała po główce, usprawiedliwiała w pracy, spłacała jego długi? Czy może pomogło, gdy już znalazł się na dnie, sam, i wiedział, że ma tylko dwa wyjścia – albo znajdzie w sobie siłę i SAM wyjdzie z uzależnienia (a inni, terapia, itd. jedynie mogą mu w tym pomóc), albo po prostu stoczy się już zupełnie, w dalszej perspektywie do grobu.

 

Głaskanie po głowie alkoholika robi mu krzywdę. Ja rozumiem, że niektórzy może nie rozumieją, że to, że w ogóle cokolwiek tutaj piszę, jest oznaką, że jednak chciałbym, żeby jego los się poprawił – ale tak jak mówię, nie musicie tego zrozumieć, nikt tego od was nie oczekuje.

 

Bardzo dobrze piszesz dr Indiegogo.

Na niektórych działa tylko terapia szokowa. A jeśli on ma na tyle siły żeby opisywać tu swoje życie i wklejać zdjęcia z termometrem to moze znalazłby w sobie trochę siły do próby zmiany swego życia.

Kiedyś młodość i względne zdrowie się skończą i z czego będzie wtedy żyć. Czy ma jakieś pieniądze odłożone na czarną godzinę czy wypracowany jakiś kapitał emerytalny?

Chodzi o myślenie perspektywiczne.

A jak się jest "blisko dna" to bierze się robotę jaką dają a nie wybrzydza.

[mrNobody07]

3 minuty temu, mała_mi123 napisał(a):

 

Bardzo dobrze piszesz dr Indiegogo.

Na niektórych działa tylko terapia szokowa. A jeśli on ma na tyle siły żeby opisywać tu swoje życie i wklejać zdjęcia z termometrem to moze znalazłby w sobie trochę siły do próby zmiany swego życia.

Kiedyś młodość i względne zdrowie się skończą i z czego będzie wtedy żyć. Czy ma jakieś pieniądze odłożone na czarną godzinę czy wypracowany jakiś kapitał emerytalny?

Chodzi o myślenie perspektywiczne.

A jak się jest "blisko dna" to bierze się robotę jaką dają a nie wybrzydza.

Masz racji i zgadzam się z tym co napisałaś, ale z jednym ważnym zastrzeżeniem: jak człowiek jest w tym beznadziejnym szambie, bardzo ciężko myśleć, a co dopiero działać racjonalnie. Dopiero jak się wydostanie z syfu, spojrzy na siebie z perspektywy stabilnej, trzeźwej osoby potrafi zrozumieć i się zdziwić mocno,  co się odwalało. 

11 minut temu, mała_mi123 napisał(a):

 

Chodzi o myślenie perspektywiczne.

 

Myślenie perspektywistyczne u osoby parę dni trzeźwej? 

[Doktor Indor]

19 minut temu, mrNobody07 napisał(a):

Ale sam byłem nie raz na przysłowiowym dnie i pamiętam jak właśnie pomoc od innych wiele mi pomogła.

No to powiedz – jak chciałbyś pomóc Purpurowemu? Kupisz mu jedzenie, dasz palnik do ogrzewania i butlę z gazem (i będziesz przynosił nową, jak się skończy)?

 

Może pomożesz mu napisać CV i znaleźć pracę? Ale czy to jest konieczne? On nie jest głupi. Intelektualnie spokojnie ogarnie znalezienie pracy.

 

20 minut temu, Dalila_ napisał(a):

Teraz napisałeś z sensem, że odnososz się do jego uzależnienia. Tego zabrakło, ja zrozumialam że mówisz ogólnie o jego osobie 

Nic nie zabrakło. Po prostu to on, a nie samozwańczy (i na dłuższą metę szkodliwi) obrońcy, był adresatem tego, co mówiłem. Nie widzę też powodu, dla którego miałbym cokolwiek tłumaczyć ludziom, którzy wcięli się w temat po to, żeby poczuć się lepiej, że bronią biednego, niesprawiedliwie ocenianego, uciśnionego.

 

20 minut temu, Dalila_ napisał(a):

Bo jest totalnie debilne twierdzić że to co z zewnątrz i wewnątrz wpływa tak samo na każdą jednostkę, i ta jednostka może zrobić to samo co ty, w identyczny sposób. 

Każdy jest inny i reaguje inaczej, to akurat jest oczywiste. Natomiast też każdy jest kowalem swojego losu.

 

16 minut temu, mała_mi123 napisał(a):

A jeśli on ma na tyle siły żeby opisywać tu swoje życie i wklejać zdjęcia z termometrem to moze znalazłby w sobie trochę siły do próby zmiany swego życia.

Tak samo uważam.

 

Tam, gdzie stwierdziłem, że warto dać konkretne rady (odnośnie znalezienia normalniejszych znajomych), tam je dałem.

 

17 minut temu, mała_mi123 napisał(a):

Kiedyś młodość i względne zdrowie się skończą i z czego będzie wtedy żyć. Czy ma jakieś pieniądze odłożone na czarną godzinę czy wypracowany jakiś kapitał emerytalny?

To kolejny ważny temat i również coś, czego nikt mnie nie nauczył – sam musiałem sobie do tych wniosków dojść, gdy musiałem pożyczać od kolegi 50 zł, żeby mieć na jedzenie.

 

18 minut temu, mała_mi123 napisał(a):

A jak się jest "blisko dna" to bierze się robotę jaką dają a nie wybrzydza.

Gorzej, że on nie chce. A nie chce, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto przyjmie, pogłaszcze po główce, zlituje się, i coś da.

[mała_mi123]

1 minutę temu, mrNobody07 napisał(a):

jak człowiek jest w tym beznadziejnym szambie, bardzo ciężko myśleć, a co dopiero działać racjonalnie. Dopiero jak się wydostanie z syfu, spojrzy na siebie z perspektywy stabilnej, trzeźwej osoby potrafi zrozumieć i się zdziwić mocno,  co się odwalało. 

 

Tu też się zgadzam. Nie jest łatwo, każdy ma swoje tempo przeżywania żałoby czy tam wychodzenia z dołka psychicznego. Tylko żeby tego nie przedłużać, żeby się w tym nie zatracić i zapomnieć. Bo im dłużej się w tym siedzi tym trudniej będzie z tego wyjść. Czarna dziura będzie pochłaniać w coraz bardziej oddalone od świata realnego rejony. 

Dlatego dobrze mieć wtedy kogoś kto jeszcze w odpowiednim czasie zareaguje. Niech zrobi cokolwiek byleby zadziałało na taką osobę. W przenośni "potrzasnie, spoliczkuje, wyrzuci na bruk". Cokolwiek co przyspieszy duchowe przebudzenie u zatracającego się w otchłani człowieka. 

Na niektórych może zadziałać coś odwrotnego - podanie pomocnej dłoni, troska, uwaga, ciepło, poprowadzenie przez pierwsze kroki do poprawy jak rodzic uczący dziecko chodzić. 

Kwestia wyczucia co danej osobie może pomóc, a w razie czego zmiana taktyki. Jeśli ktoś nie szanuje pomocy, dalej pogrąża się np. w nałogach to pozostaje tylko terapia szokowa. Niestety.