Jak się pogodzić z braniem leków

[Dziwny_przypadek123]

Jakoś tak się stało że miałem stany lękowe nerwicowe przeciążony zbyt pobudzony układ nerwowy który objawiał się między innymi bezsennością myślami lękowymi objawami somatycznymi itp itd który nie mógł się wyłączyć próbowałem wszystkiego aktywność fizyczna medytacja, ćwiczenia oddechowe itp jednak objawy były nasilone i nie ustępowały nie schodziły długo chyba z pół roku broniłem się przed lekami lekarz mówił  jednak że warto spróbować że one mają wyciszyć nadpobudliwy układ nerwowy no i stało biorę ale nie umiem się z tym pogodzić ciągle myślę o tym że je biorę że to leki na mózg i, że stanę się psychiczny po nich czuje się jakimś gorszym człowiekiem, ciągle wszędzie widzę straszenie skutkami ubocznymi oraz efektami odstawiennymi aż sam jakbym nie wierzył że mogą mi pomóc czuje się jak w jakieś pułapce bez wyjścia. Jak zmienić sposób myślenia? Jak myśleć o tych lekach pozytywnie czy tak się da? Czy ktoś może pomóc mi zmienić moje zniekształcone myślenie o lekach? Jeżeli ktoś uważa ten post za głupi temat to można usunąć i przepraszam.

[You know nothing, Jon Snow]

Trzeba dobrać takie by smakowały i pomagały. Ja przez wiele lat byłam przeciwniczką leków, mimo iż wtedy nie musiałam ich przyjmować, gdy trafiłam do szpitala musiałam, na początku się opierałam, ale miałam przemiłe pielęgniarki, które mnie zachęcały i je słuchałam. Dobierały mi leki wraz z lekarzami odpowiednio do mojego samopoczucia. 

Jeżeli lek Ci nie odpowiada, są różne odpowiedniki danych leków, lekarz coś wybierze. 

 

Myślenie zawsze można zmienić, myśl o lekarstwach jak o czymś dobrym co lubisz przyjmować do organizmu. Wtedy nie wyrządzą Ci krzywdy.

 

Ale jeżeli uważasz, że Ci szkodzą to nie przyjmuj tych które szkodzą. Lekarze nie zawsze mają rację, nawet podczas obserwacji w szpitalu. 

Leki różnie działają, nasze ciała, organizmy to nie śmietnik. 

Jeśli lek ma pomóc musi być skuteczny i odpowiedni do danego stanu.