Wieloletnia samotność oraz brak sensu życia

[un_lucky luke]

W dniu 3.09.2025 o 21:35, mała_mi123 napisał(a):

Śmiejesz się z normalnego tematu jak szczerbaty do sera. Dziwne.

 

Wiem, że jestem dziwny i wiesz co? W sumie się tego nie wstydzę  Gorzej już być nie może. W tym przypadku mnie to nie śmieszy. Bardziej mnie po prostu cieszy. 

 

A jeśli chodzi o poczucie humoru: lubię "sucharskie" poczucie humoru. Uwielbiam klimaty Monty Python  

[un_lucky luke]

W dniu 3.09.2025 o 21:20, Mic43 napisał(a):

xD o co jej chodziło, ona jakaś jeb@#nieta po wypowiedziach?  

 

Próbowałeś te portale randkowe?

Ogólnie możesz próbować z dzieciatymi, one mają takie parcie, że same zagadują

 

Skąd mam wiedzieć? Nie czytam w jej myślach, a nawet bym nie chciał. Żartuję, żeby się ze mną nie umówiła nawet, jakby Unia Europejska wymyśliłaby tego typu dotacje (Chwila! Może takie coś za chwilę wymyślą?  Już nie takie absurdy wymyśleli). 

 

Jeśli chodzi o portale: Oczywiście, że je próbowałem! Pierwszy raz zarejestrowałem się na portalu Sympatia w 2007 r. jako 17-letni smarkacz. To był ten portal, w którym poznałem koleżankę "na dystans", z którą się nie udało (zdecydowanie przez moją głupotę, debilizm i tchórzostwo). Próbowałem w późniejszych latach na innych portali/aplikacji: Boo, Badoo (tutaj zaznaczam, że moja koleżanka poznała swojego męża właśnie na tym portalu), Bumblee, randkowy Facebook. Nawet był raz na żywo na speed-dating (mam z tej "imprezy" bardzo złe wspomnienie). Ale nic z tego nie wyszło. Naprawdę próbuję i próbuję, i dalej nic  Szlag by to trafił!

 

Dzieciate?! O nie! Nigdy, nigdy, przenigdy! Niektórzy mówią o takich sytuacjach: "to jest tak sprzątasz po imprezie, na której nie było się zaproszonym". Ja na to mówię: "To tak, jakby się wskoczyło na głęboki basen a nie nauczy się podstaw pływania". Dla mnie bycie z samotną mamuśką (w skrócie SM) to jest bardzo kiepski wybór, a dlaczego? 

 

1. Wejście w taką relację jest jakby wejście "z doskoku". Jest to bardzo nienaturalna kolej rzeczy. Inaczej, kiedy bym poznał kobietę, stopniowo lepiej się znamy. Potem jesteśmy w związku, po jakimś czasie ślub i potem dziecko. Chodzi o kolejność, "porządek", naturalny ciąg wydarzeń. Wszystko przebiega w swoim tempie. Z SM byłoby to przeskoczenie nie jednego, a kilku etapów na raz! A dla takiego świeżaka jest to bardzo niekorzystne! Nie lubię pośpiechu!

 

2. Patrząc z perspektywy dzieciaka to jak ma sobie wyobrażać, że w jego dotychczasowym życiu nie dość, że za dużo rzeczy się dzieję (i tu nie mam na myśli tych dobrych) i jeszcze miałby w jego malutkim żywocie pojawić się kompletnie OBCY facet?! Jak ma się z tym czuć?! To jest bardzo niekomfortowa sytuacja. To będziecie coś w rodzaju rywalizacji, ale w bardzo toksycznym wydaniu. Bo i mały, i ja chcemy mieć jak najwięcej uwagi od partnerki/matki (zależy z jakiej perspektywy). To jest to konflikt interesów.

 

3. Byłbym od początku na samym końcu hierarchii. Logiczną rzeczą jest to, że kiedy pojawia się w życiu dziecko, to na nim się skupiamy. Bo trzeba nim się zaopiekować. Nie neguję tego. Jednak ta sytuacja jest ściśle powiązana z punktem 1. Co innego, gdyby wszystko przebiegało po jakimś czasie, naturalnej kolei rzeczy. W przypadku SM, od razu byłbym na końcu, bo hierarchia SM by była taka:

Najpierw dziecko, potem rodzice/rodzeństwo, następnie znajomi, dalej pies/kot czy inna paprotka przy oknie, a końcu...partner. Jaki to jest sens wejść w relację, gdzie od początku byłbym na samym końcu?! Żaden! Poza tym, musiałbym "grafik" dostosować pod dziecko. Przykład: powiedzmy, że planowałem się spotkać z SM i nagle musi odwołać, bo dziecko chore. I tu jest źle, i tu niedobrze, bo: ja się wkurzam, bo ze mną się nie spotka, ale...gdybym się ze mną umówiła, to obaj wyszlibyśmy na potwory, bo chore dziecko cierpi. Pogmatwane, prawda?

 

4. Kontakty z ex-partnerem. Pół biedy, gdyby SM ostatecznie rozliczyłaby rozstanie z swoim poprzednikiem. Gorzej, gdy te kontakty mają od czasu do czasu miejsce i co gorsza taki koleś może mieć "bogatą" kartotekę. Nie ma zamiaru narazić swojego zdrowia i życia (także moich najbliższych), bo natrafiłbym na jakiegoś patusa. Zresztą, SM wybrała taką osobę, więc o niej też niezbyt korzystnie świadczy  

 

5. Istnieje stwierdzenie, że "Nieważne, kto spłodzi. Ważne, kto wychowuje". Tak naprawdę obydwie rzeczy mają takie znaczenie! Geny też warunkują cechy charakteru, nawyki, skłonności do uzależnień. Oczywiście środowisko, wychowanie też ma znaczenie, ale proszę nie mówić, że "nie jest istotne, kto płodzi", bo ma!

 

6. Zerowy wpływ na wychowanie takiego dzieciaka, nie można postawić żadnych granic, ani nawet zwrócić uwagę. Bo usłyszysz od małolata "nie jesteś moim ojcem". To samo powie SM. Jak w takiej sytuacji zdobędę autorytet, szacunek?! Jest to nie do przeskoczenia.

 

Wiem, że napisałeś pół-żartem, pół-serio, ale na te sprawy jestem bardzo uczulony! Wolę zdecydowanie być z kobietą, która ma pod tym względem "czyste konto". Nawet, jakby nie chciałaby/nie mogłaby mieć dzieci, to jest dla mnie o wiele lepsza relacja niż z SM. Więcej spokoju, znacznie mniej przepychanek, nie muszę walczyć o czyjeś względy/uwagę, dłużej pożyję (bo mnie ex nie pobije). 

[un_lucky luke]

W dniu 3.09.2025 o 21:36, Dalja napisał(a):

Ją tam swoje zdanie o wymogach tej dziewczyny mam:p 

 

A co jest takiego złego w byciu fizycznym. Korona spada z głowy czy co

 

No dziewczyna tutaj ostatnio pisze że ma 21 lat i szuka znajomych na discordzie. No jak taki staruszek jesteś, to nie pisz do niej. A dziewczyna to shyra

 

Nic nie ma złego w takiej pracy. Parafrazując z "Czterdziestolatka": "Jestem mężczyzną pracy. Żadnej pracy się nie boję"  Ale w tym roku u mnie minie 9 lat, od kiedy pracuję w sklepie z bożą krówką w logu i wystarczy! To nie jest moje "miejsce na Ziemii". Jest to praca ciężka i co gorsza, bardzo niewdzięczna. Niektórzy ludzie nie szanują takich osób jak ja. Myślą takim stereotypami, że tego typu praca to jest dla ludzi "po zawodówie". Na speed-datingu się bardzo boleśnie przekonałem, co Panie myślą o osobach pracujących w sklepie. A żeby było zabawnie część z tych dziewczyn pracowały wtedy jako pielęgniarki, które również nie mają lekko. W dzisiejszych czasach liczy się (niestety) wygląd, kasa i status. Bardzo rzadko która kobieta doceni faceta za pozytywny charakter. 

 

Dlatego chcę zmienić pracę, na coś o moim podobnym/pokrewnym wykształceniu. Inaczej odbiera kobieta, gdybym powiedział, że pracuję w biurze/urzędzie, a inaczej jako zwykły kasjer. Bo jak ma powiedzieć swoim znajomym czy rodzinie, że chodzi z facetem, który pracuje w sklepie jako "szeregowy?! Przecież będą oni dążyli, by z takim delikwentem się rozstać (mogą podejść "psychologicznie" typu: "z czego będziecie żyć?", "przez niego nie będziecie mieli mieszkania/dzieci", "zasługujesz na kogoś lepszego"). Co innego, gdybym lubił swoją aktualną pracę, ale tak nie jest! Jestem cholernie sfrustrowany, zmęczony. Nawet byłem ostatnio na nocnych zmianach, że nie miałem za bardzo, co robić w wolnym czasie (bo muszę się przed pracą zdrzemnąć, inaczej nie funkcjonuje). Kocham wolny czas, a moja praca mi to coraz bardziej uniemożliwia! Dlatego muszę działać. Kobiety też na to inaczej patrzą. Gdy próbuje coś zmienić w swoim życiu. Przecież żadna z Was nie chciałaby być z kolesiem, który nie ma za grosz ambicji (bo ambicja, to awans, a awans to też kasa, a im więcej kasy tym lepiej ;)).

W dniu 3.09.2025 o 22:08, Dalja napisał(a):

Ale ja powiedziałam o kurierze

Zresztą pracuje w markecie to też praca fizyczna, i to chyba hardkorowy za/cenzura/

 

Też pracuję w sklepie i mogę stwierdzić: masakra! Nie boję się fizycznej pracy, ale nie po to człowiek się kształcić, by tylko to robić do usranej śmierci (prędzej kręgosłup mi wysiądzie niż kopnę w kalendarz). Żadna szanująca się kobieta nie będzie chciałaby być z kimś, kto tylko robi w markecie. Zresztą, jakby reagowałaby jej rodzina/znajomi? Niby ona jest osobą dorosłą, ma jakąś niezależność, ale wystarczy umiejętnie podejść psychologicznie i ze związku nici :(( 

 

Prezes banku może być z sprzątaczką, ale Pani prezes banku z cieciem to już nie bardzo. 

[Verinia]

@un_lucky luke Miałam koleżankę, która prosto z mostu powiedziała mi, że dla niej najważniejszy jest u faceta wygląd i jego pieniądze. Jego charakter jest dla niej nieistotny. Dla mnie to był szok. Także to prawda, że babom zależy na takich rzeczach najbardziej. Muszą się mieć czym pochwalić przed rodziną i koleżankami. Dla mnie to żałosne. Ja nigdy nie patrzyłam ani na hajsy ani nawet zbytnio.na wygląd. Mówię to szczerze, po prostu tak jest. Dla mnie najważniejsze jest to, żebym z facetem miała więź i świetne rozmowy.

 

Mi jest przykro, bo zawsze gdy wspomnę o swojej chorobie, czyli ChAD, to zostaje olana. Nikt nie chce się użerać z kimś, kto ma problemy z psychiką. Nawet mój przyjaciel mnie przekreślił. Wiem, że wiele razy zawiniłam, bo gdy jest u mnie źle, to nie panuję nad sobą, albo nie ma ze mną kontaktu. Marzę o kimś, kto zaakceptuje mnie i moją chorobę. No ale nie wiem, czy jest mi to dane. Z roku na rok jestem coraz bardziej samotna.

 

Mam również wrażenie, że teraz relacje w całym społeczeństwie się popsuły. Ludzie już się ze sobą tak nie spotykają. Piszą przez internet i im to wystarczy. 

 

Przykre.

[Gość Relfi]

7 godzin temu, un_lucky luke napisał(a):

Dlatego chcę zmienić pracę, na coś o moim podobnym/pokrewnym wykształceniu. Inaczej odbiera kobieta, gdybym powiedział, że pracuję w biurze/urzędzie, a inaczej jako zwykły kasjer. Bo jak ma powiedzieć swoim znajomym czy rodzinie, że chodzi z facetem, który pracuje w sklepie jako "szeregowy?! Przecież będą oni dążyli, by z takim delikwentem się rozstać (mogą podejść "psychologicznie" typu: "z czego będziecie żyć?", "przez niego nie będziecie mieli mieszkania/dzieci", "zasługujesz na kogoś lepszego"). Co innego, gdybym lubił swoją aktualną pracę, ale tak nie jest! Jestem cholernie sfrustrowany, zmęczony. Nawet byłem ostatnio na nocnych zmianach, że nie miałem za bardzo, co robić w wolnym czasie (bo muszę się przed pracą zdrzemnąć, inaczej nie funkcjonuje). Kocham wolny czas, a moja praca mi to coraz bardziej uniemożliwia! Dlatego muszę działać. Kobiety też na to inaczej patrzą. Gdy próbuje coś zmienić w swoim życiu. Przecież żadna z Was nie chciałaby być z kolesiem, który nie ma za grosz ambicji (bo ambicja, to awans, a awans to też kasa, a im więcej kasy tym lepiej ;)).

Przyszły mi  pewne rzeczy do głowy, może znajdziesz coś dla siebie. 

Bo już podjąłeś decyzję o zmianie pracy, może dobrze czasami każdy potrzebuje zmian. Mając staż 9 lat na pewno możesz mieć dla siebie wnioski, i ty najlepiej wiesz co czujesz, nawet w tych 3 krótkich akapitach wspominasz o pracy ze 16 razy...

 

Ale zawód kasjera jest jak każdy inny, i nie wydaje mi się żebyś miał takiego pecha, że wszystkie dziewczyny się z tego powodu odwracają. Nie pracują tam też sami mężczyźni. Może ustawiasz za wysoko poprzeczkę i dlatego nie zauważasz tych dziewczyn dla których nie miało by to znaczenia. Szczerze, nie takie zaciążenia widziałem, w sensie z kimś jak ktoś nawet pracy nie miał i czasami wtedy to był problem, chociaż nie zawsze bo w innych przypadkach wszystko było świadomym wyborem. 
Ciekawe jakby założyć tutaj temat o współczesnych męskich zawodach i jak to wpływa na wizerunek i taką ankietę zrobić, czy ktoś tutaj umówiłby się z kimś kto pracuje w sklepie. Interesujące jak by tutaj dziewczyny w niej zagłosowały.

Zawsze można gdzieś kogoś poznać, w tym zdobyć nowe znajomości w jakiś grupach zainteresowań, ale nie trzeba myśleć o tym, żeby od razu spotkać kogoś kto będzie spełniał naszym oczekiwaniom. Często to nie podobięństwa a wzajemny szacunek dla tych różnic tworzy po pewnym czasie prawdziwe więzi.

 

Pamiętam jak pisałeś, że chciałbyś aby inni dostrzegali twoje wnętrze. Nie nauczysz się tego wyrażać gdy będziesz trzymał się wciąż tych samych utartych schematów. Np. masz swoje wymogi że szukasz kogoś kto będzie jedynie młodszy, a jak była o rok starsza to już nie?

 

Ostatnio bardzo inspiruje mnie filozofia Bruce'a Lee, według której chodzi by uwolnić swój umysł od różnych idei, tego co słyszymy i przyjmujemy na co dzień jako właściwe, a być jak woda, być w ruchu, bo mimo że woda jest bardzo miękka to drąży skały. 
A mając swój stały zestaw oczekiwań od świata to jest się taką skałą i jest wtedy trudno dostosowywać się do zmian, wydarzeń w swoim życiu i dlatego chodzi o to by unikać sytuacji w której ma się tylko jedno wyjście, tylko jedno rozwiązanie.
Jest to bardzo trudne i dlatego powiedział że „Ból jest najlepszym nauczycielem. Tylko nikt nie chce być jego uczniem”
W takich duchowych książkach, powtarza się często że okoliczności nie mają znaczenia. Wszystkie mocarstwa które potężne kiedyś, do dzisiaj upadły, wszystkie pieniądze wartościowe kiedyś, do dzisiaj się zdewaluowały (zauważasz różnicę?) Trzeba być ponad tą doczesność, to kim jesteś jest o wiele istotniejsze, a jak będziesz tylko porównywać się do innych to stracisz siebie. Co jest ważniejsze? Chciałbyś być kopią kogoś innego?

„Be water, my friend „ Bruce Lee 1940-1973

 

Nie trać nadziei
i ćwicz ciało, zawsze się przyda
Pozdro

Edytowane 6 Września przez Relfi

[conditioner]

21 godzin temu, un_lucky luke napisał(a):

Dzieciate?! O nie! Nigdy, nigdy, przenigdy! Niektórzy mówią o takich sytuacjach: "to jest tak sprzątasz po imprezie, na której nie było się zaproszonym". Ja na to mówię: "To tak, jakby się wskoczyło na głęboki basen a nie nauczy się podstaw pływania". Dla mnie bycie z samotną mamuśką (w skrócie SM) to jest bardzo kiepski wybór, a dlaczego? 

 

(...)

Mam ojczyma i większość tego to prawda, niemniej troche mnie przeraża jak długo musiałeś już rozmyślać na te tematy, że masz tyle wniosków

 

21 godzin temu, un_lucky luke napisał(a):

Na speed-datingu się bardzo boleśnie przekonałem, co Panie myślą o osobach pracujących w sklepie. A żeby było zabawnie część z tych dziewczyn pracowały wtedy jako pielęgniarki, które również nie mają lekko. W dzisiejszych czasach liczy się (niestety) wygląd, kasa i status. Bardzo rzadko która kobieta doceni faceta za pozytywny charakter

Szanuje za odwagę z tym speed datingiem. Ale nie bierz sobie za bardzo tych komentarzy do serca bo te panie na takie grube 90% decyzje podjęły zanim jeszcze powiedziałeś pierwsze słowo, to już takie czepianie sie o pierdoły i szkoda Twojego czasu żeby tego wysłuchiwać. W sumie to nie wiem czy to nie jest jeszcze bardziej niemiłe xd

 

16 godzin temu, Verinia napisał(a):

Mi jest przykro, bo zawsze gdy wspomnę o swojej chorobie, czyli ChAD, to zostaje olana. Nikt nie chce się użerać z kimś, kto ma problemy z psychiką.

A próbowałaś się kiedyś związać z osobą która też ma dwubiegunówkę? Ciekawe jakby to zadziałało, teoretycznie niby plus bo się doskonale rozumiecie, praktycznie pewnie minus

[Verinia]

@conditionerNie próbowałam, bo nie miałam okazji, choć poznałam wielu Chadowców. Zawsze mnie sobą urzekali, świetnie mi sie z nimi rozmawiało. Także może i coś w tym jest, że byśmy się odnaleźli w związku. No ale nie próbowałam, bo szpitale nie są zbytnio nastawione na miłostki xD Z jednym utrzymywałam kontakt, ale bardzo daleko mieszkał. Gorzej by było gdbyśmy równocześnie mieli manię lub depresję. Oj, nie wiem co by sie działo xD EKsplozja

[conditioner]

19 godzin temu, Verinia napisał(a):

conditionerNie próbowałam, bo nie miałam okazji, choć poznałam wielu Chadowców. Zawsze mnie sobą urzekali, świetnie mi sie z nimi rozmawiało. Także może i coś w tym jest, że byśmy się odnaleźli w związku. No ale nie próbowałam, bo szpitale nie są zbytnio nastawione na miłostki xD Z jednym utrzymywałam kontakt, ale bardzo daleko mieszkał. Gorzej by było gdbyśmy równocześnie mieli manię lub depresję. Oj, nie wiem co by sie działo xD EKsplozja

Gdyby jedna osoba miała depresje a druga manie to też jest trudno xD Wiem bo niestety byłem taką osobą która miała akurat depresje, nic przyjemnego

 

A jeśli już kogoś tak szukać to ja bym chyba prędzej na jakiejś zwykłej grupie terapeutycznej się rozglądał niż w szpitalu, zawsze to trochę stabilniejsi ludzie xd

[un_lucky luke]

W dniu 6.09.2025 o 08:21, Verinia napisał(a):

@un_lucky luke Miałam koleżankę, która prosto z mostu powiedziała mi, że dla niej najważniejszy jest u faceta wygląd i jego pieniądze. Jego charakter jest dla niej nieistotny. Dla mnie to był szok. Także to prawda, że babom zależy na takich rzeczach najbardziej. Muszą się mieć czym pochwalić przed rodziną i koleżankami. Dla mnie to żałosne. Ja nigdy nie patrzyłam ani na hajsy ani nawet zbytnio.na wygląd. Mówię to szczerze, po prostu tak jest. Dla mnie najważniejsze jest to, żebym z facetem miała więź i świetne rozmowy.

 

Mi jest przykro, bo zawsze gdy wspomnę o swojej chorobie, czyli ChAD, to zostaje olana. Nikt nie chce się użerać z kimś, kto ma problemy z psychiką. Nawet mój przyjaciel mnie przekreślił. Wiem, że wiele razy zawiniłam, bo gdy jest u mnie źle, to nie panuję nad sobą, albo nie ma ze mną kontaktu. Marzę o kimś, kto zaakceptuje mnie i moją chorobę. No ale nie wiem, czy jest mi to dane. Z roku na rok jestem coraz bardziej samotna.

 

Mam również wrażenie, że teraz relacje w całym społeczeństwie się popsuły. Ludzie już się ze sobą tak nie spotykają. Piszą przez internet i im to wystarczy. 

 

Przykre.

 

Zdecydowanie wolę rozmowy na żywo. Przez Internet to nie jest to samo. Kiedyś się o tym przekonalem i źle na tym wyszedłem (choć w tym przypadku wina leży głównie po mojej stronie). 

 

Niestety to prawda, że teraz liczy się hajs, wygląd i status. W skrócie hipergamia. Jak ja tego słowa nienawidzę! Jest dla mnie jak przekleństwo! Osobiście wolę normalne z wyglądu dziewczyny, nie interesują mnie tzw. modelki. Bo o czym miałbym z taką rozmawiać. Bo jak miałbym ciągle mówić albo słuchać o pracy, pogodzie i zakupach, to by mój mózg by uciekł na bezludną wyspę Lubię rozmawiać o czymś ciekawszym, np. O marzeniach, o tym co czytałaś ostatnio, gdzie chcesz pojechać (Bali czy inne Malediwy u mnie odpadają - dla mnie to jest red flag!), co Ci sprawia największą radość itd. Bo o zadzie Maryni długo nie pociągnę! 

W dniu 7.09.2025 o 00:28, conditioner napisał(a):

Mam ojczyma i większość tego to prawda, niemniej troche mnie przeraża jak długo musiałeś już rozmyślać na te tematy, że masz tyle wniosków

No niestety muszę dbać o swoje interesy a nikt o nie zadba bardziej niż ja sam. Możliwe, że to zabrzmi egoistycznie, ale przecież każdy ma z nas chociaż cząstkę egoisty. 

W dniu 7.09.2025 o 00:28, conditioner napisał(a):

Szanuje za odwagę z tym speed datingiem. Ale nie bierz sobie za bardzo tych komentarzy do serca bo te panie na takie grube 90% decyzje podjęły zanim jeszcze powiedziałeś pierwsze słowo, to już takie czepianie sie o pierdoły i szkoda Twojego czasu żeby tego wysłuchiwać. W sumie to nie wiem czy to nie jest jeszcze bardziej niemiłe xd

 

Wtedy mi było bardzo przykro, ale teraz z perspektywy czasu to mi to na dobre wyszło. Przynajmniej spróbowałem, bo ja tak mam, że próbuje do skutku. Jak się zupełnie poddam, to po prostu do tego nie wracam. Dlatego "walczę" o to, bym poznał kobietę i się związał (co nie znaczy, że chcę być z pierwszą-lepszą osobą, bo to nie o to chodzi!). Jak odpuszczę zupełnie tą sprawę, to jest duża szanse, że do niej więcej nigdy nie wrócę. 

[un_lucky luke]

W dniu 6.09.2025 o 10:23, Relfi napisał(a):

Przyszły mi  pewne rzeczy do głowy, może znajdziesz coś dla siebie. 

Bo już podjąłeś decyzję o zmianie pracy, może dobrze czasami każdy potrzebuje zmian. Mając staż 9 lat na pewno możesz mieć dla siebie wnioski, i ty najlepiej wiesz co czujesz, nawet w tych 3 krótkich akapitach wspominasz o pracy ze 16 razy...

 

Ale zawód kasjera jest jak każdy inny, i nie wydaje mi się żebyś miał takiego pecha, że wszystkie dziewczyny się z tego powodu odwracają. Nie pracują tam też sami mężczyźni. Może ustawiasz za wysoko poprzeczkę i dlatego nie zauważasz tych dziewczyn dla których nie miało by to znaczenia. Szczerze, nie takie zaciążenia widziałem, w sensie z kimś jak ktoś nawet pracy nie miał i czasami wtedy to był problem, chociaż nie zawsze bo w innych przypadkach wszystko było świadomym wyborem. 
Ciekawe jakby założyć tutaj temat o współczesnych męskich zawodach i jak to wpływa na wizerunek i taką ankietę zrobić, czy ktoś tutaj umówiłby się z kimś kto pracuje w sklepie. Interesujące jak by tutaj dziewczyny w niej zagłosowały.

Zawsze można gdzieś kogoś poznać, w tym zdobyć nowe znajomości w jakiś grupach zainteresowań, ale nie trzeba myśleć o tym, żeby od razu spotkać kogoś kto będzie spełniał naszym oczekiwaniom. Często to nie podobięństwa a wzajemny szacunek dla tych różnic tworzy po pewnym czasie prawdziwe więzi.

 

Pamiętam jak pisałeś, że chciałbyś aby inni dostrzegali twoje wnętrze. Nie nauczysz się tego wyrażać gdy będziesz trzymał się wciąż tych samych utartych schematów. Np. masz swoje wymogi że szukasz kogoś kto będzie jedynie młodszy, a jak była o rok starsza to już nie?

 

Ostatnio bardzo inspiruje mnie filozofia Bruce'a Lee, według której chodzi by uwolnić swój umysł od różnych idei, tego co słyszymy i przyjmujemy na co dzień jako właściwe, a być jak woda, być w ruchu, bo mimo że woda jest bardzo miękka to drąży skały. 
A mając swój stały zestaw oczekiwań od świata to jest się taką skałą i jest wtedy trudno dostosowywać się do zmian, wydarzeń w swoim życiu i dlatego chodzi o to by unikać sytuacji w której ma się tylko jedno wyjście, tylko jedno rozwiązanie.
Jest to bardzo trudne i dlatego powiedział że „Ból jest najlepszym nauczycielem. Tylko nikt nie chce być jego uczniem”
W takich duchowych książkach, powtarza się często że okoliczności nie mają znaczenia. Wszystkie mocarstwa które potężne kiedyś, do dzisiaj upadły, wszystkie pieniądze wartościowe kiedyś, do dzisiaj się zdewaluowały (zauważasz różnicę?) Trzeba być ponad tą doczesność, to kim jesteś jest o wiele istotniejsze, a jak będziesz tylko porównywać się do innych to stracisz siebie. Co jest ważniejsze? Chciałbyś być kopią kogoś innego?

„Be water, my friend „ Bruce Lee 1940-1973

 

Nie trać nadziei
i ćwicz ciało, zawsze się przyda
Pozdro

 

Hipergamia. To sprawia, że w dzisiejszych czasach taki ktoś jak ja nie ma łatwo, jeśli chodzi o poznawanie kobiet. Przekonałem się na własnej skórze, jak to jest - kiedy mówi się, czym się zajmuje. Żeby było ciekawie, to cześć z dziewczyn pracują jako pielęgniarki, a to jest jakby nie patrzeć podobna profesja (nie identyczna!). A mimo to na mnie patrzyły jak na kosmitę. Teraz to nie wypada umówiać z kimś, kto ma mało prestiżową pracę, bo jak będą reagować rodzina, znajomi. Już by podsuwawali swoje "uwagi" typu: "z tym facetem nie będziesz mieć przyszłości", "z czego będziecie żyć" itd. Takie stygmatyzowanie jest bardzo przykre. A mało kto zdaje sobie sprawę, że są potrzebni ludzie, którzy muszą wykonywać niezbyt prestiżowe prace. Bez "maluczkich" byłby bród, smród i ubóstwo. 

 

W sumie fajny pomysł podsunąłeś z ankietą, ale przewiduję prawdopodobny wynik

 

W mojej pracy mam albo zajęte, albo znacznie starsze. Jedynie mam koleżankę, które jest ode mnie znacznie młodsza. Jest bardzo w porządku, mamy o czym rozmawiać. Niestety ma sporo "na głowie", co Nam obu nie ułatwia w rozwoju naszej relacji. Może kiedyś się uda, kto wie. Ale na razie muszę być cierpliwy. 

 

Z zmianą pracy jest tak, że chce nie tylko znaleźć pracę pod swoje/około swojego wykształcenia, ale też więcej zarobić. Chcę w końcu mieć własne mieszkanie, być w pełni samodzielny. Bo mieszkać z rodzicami jest coraz bardziej męczące. 

 

Wśród partnerek nie upatruje kogoś starszego od siebie. Kilka razy w życiu próbowałem być z taką dziewczyną, ale źle na tym wychodziłem. Poza tym nie chcę zastępczej mamusi tylko partnerki, którą mogę wesprzeć (i vice versa). 

 

[Gość Relfi]

W dniu 15.09.2025 o 09:40, un_lucky luke napisał(a):

Hipergamia. To sprawia, że w dzisiejszych czasach taki ktoś jak ja nie ma łatwo

 

Właściwie wszystko sprowadza się tutaj ku temu aby zatliła się w tobie nadzieja. Nie próbuj naprawiać świata że jest niesprawiedliwy, bo zwariujesz xd
Może i miałeś jakieś złe doświadczenia z tymi pielęgniarkami, ale co z tego? To właśnie bardziej pokazuje, że najważniejsza nie jest powierzchowność tylko wnętrze. Ktoś kto jest bogaty, albo nie tak majętny może być równie tak samo powierzchowny. Wiesz, jak ktoś ma pieniądze to może mieć i większe to powodzenie, ale to jest wtedy puste, bo będzie kochany za swoje pieniądze i dopóki je ma, a nie to kim jest.

 

Oglądałem kiedyś wiele filmów z krajów trzeciego świata, zwłaszcza Afryka i Azja i wydaje się że wszędzie na świecie tak jest, że w doborze matrymonialnym najczęściej patrzy się na wygląd i majętność. I to nie jest tak od dzisiejszych czasów jak to stwierdzasz. To są takie pierwsze rzeczy, a później dopiero dostrzegane są inne cechy. Dla wielu, głównie kobiet z tych biedniejszych krajów, wybór partnera wiąże się bezpośrednio z jakością ich życia, które nie jest tam wcale łatwe.

Jako taki gość z Europy i gdybyś zarabiał choćby tylko najniższą krajową to jakbyś pojechał gdzieś do takich miejsc, to zwróciłbyś na siebie uwagę i mógłbyś poznać wiele miłych, w tym i naturalnie ładnych dziewczyn (serio), które zdarza się też, że niemało z nich zna angielski, bo to już nie te czasy co kiedyś, że ludzie w dżungli żyją i nie wiedzą co to telefony i internet. Można z nimi normalnie porozmawiać, nie są jakieś intelektualnie gorsze w czymś czy mniej interesujące, jedyną przeszkodę jaką może sprawić, to jeśli jest zbyt duża rozbieżność kulturowa. Nie mówię, że miałbyś jechać sobie po żonę, ale pokazuję inną perspektywę wobec twojej osoby.

 

W dniu 15.09.2025 o 09:40, un_lucky luke napisał(a):

W mojej pracy mam albo zajęte, albo znacznie starsze. Jedynie mam koleżankę, które jest ode mnie znacznie młodsza. Jest bardzo w porządku, mamy o czym rozmawiać. Niestety ma sporo "na głowie", co Nam obu nie ułatwia w rozwoju naszej relacji.

 

Aaa nigdy nie nie obiło ci się o uszy by nie zakochiwać się w kimś z pracy?
Rozmawiałem z paroma dziewczynami o tym, i często jest tak, że one tego nie lubią. Bo one tam przychodzą do pracy i pracują, chcą skupić się na obowiązkach by coś zarobić, a nie być podrywane, to może być stresujące, albo mobbing nawet.
Poza tym istnieje ryzyko, że jak coś się popsuje to później zamiast motyli w brzuchu nie będziesz chciał jej widzieć, bo np. zrani twoje uczucia, a do pracy i tak będziesz musiał chodzić, więc będziecie się widywać i co wtedy? Poprosisz o przeniesienie?
Może u ciebie jest inaczej, dziewczyny mi tak ogólnie o tym mówiły, ale różnie w życiu bywa.

 

W dniu 15.09.2025 o 09:40, un_lucky luke napisał(a):

Z zmianą pracy jest tak, że chce nie tylko znaleźć pracę pod swoje/około swojego wykształcenia, ale też więcej zarobić. Chcę w końcu mieć własne mieszkanie, być w pełni samodzielny. Bo mieszkać z rodzicami jest coraz bardziej męczące. 

 

Tu myślę masz rację, może warto coś z tym zrobić.

 

W dniu 15.09.2025 o 09:40, un_lucky luke napisał(a):

Wśród partnerek nie upatruje kogoś starszego od siebie. Kilka razy w życiu próbowałem być z taką dziewczyną, ale źle na tym wychodziłem. Poza tym nie chcę zastępczej mamusi tylko partnerki, którą mogę wesprzeć (i vice versa). 

 

Musi być młodsza, bo starsza to już mamuśka.. Jesteś chyba bardzo skoncentrowany na jakiś stereotypach, jak powinny rzeczy wyglądać. Tak będzie ci trudniej kogoś znaleźć odpowiedniego. Doświadczenie możesz też zbierać od kobiet z którymi się nie zauraczasz a tylko przyjaźnisz. W ten sposób uczysz się je lepiej rozumieć, myśli kobiet albo obserwując siebie, poznając siebie w różnych sytuacjach i rozumieć swoje emocje kontaktując się z nimi i stawiać też zdrową granicę by nie dać się np. wykorzystywać.

 

Pozdro
 

 

[un_lucky luke]

W dniu 16.09.2025 o 10:56, Relfi napisał(a):

 

Właściwie wszystko sprowadza się tutaj ku temu aby zatliła się w tobie nadzieja. Nie próbuj naprawiać świata że jest niesprawiedliwy, bo zwariujesz xd
Może i miałeś jakieś złe doświadczenia z tymi pielęgniarkami, ale co z tego? To właśnie bardziej pokazuje, że najważniejsza nie jest powierzchowność tylko wnętrze. Ktoś kto jest bogaty, albo nie tak majętny może być równie tak samo powierzchowny. Wiesz, jak ktoś ma pieniądze to może mieć i większe to powodzenie, ale to jest wtedy puste, bo będzie kochany za swoje pieniądze i dopóki je ma, a nie to kim jest.

 

Wracam po przeziębieniu, które mnie trochę wzięło  Tu się z Tobą zgadzam! Bycie z kimś tylko dla kasy i wyglądu jest bardzo płytkie. Niestety takie mamy czasy, że wielu chce mieć dom, porządne auto, w miarę fajną pracę. No bo, to "jest wstyd" pokazać innym kogoś, kto nie potrafi ogarnąć swojego życia. Kto się zadowala "byle czym, byle było". W dzisiejszych czasach trzeba być mega ambitny, bo tylko tak jest się postrzegany. Bo czy taki facet jak ja z moją marną kasą utrzymam swoją rodzinę, dzieci? No właśnie byłoby ciężko. Musiałbym być z kobietą, która również nie boi się pracy, ale czy takie są? Teraz idzie się na łatwiznę, bo po co silić, prawda?  

 

W dniu 16.09.2025 o 10:56, Relfi napisał(a):

Oglądałem kiedyś wiele filmów z krajów trzeciego świata, zwłaszcza Afryka i Azja i wydaje się że wszędzie na świecie tak jest, że w doborze matrymonialnym najczęściej patrzy się na wygląd i majętność. I to nie jest tak od dzisiejszych czasów jak to stwierdzasz. To są takie pierwsze rzeczy, a później dopiero dostrzegane są inne cechy. Dla wielu, głównie kobiet z tych biedniejszych krajów, wybór partnera wiąże się bezpośrednio z jakością ich życia, które nie jest tam wcale łatwe.

Jako taki gość z Europy i gdybyś zarabiał choćby tylko najniższą krajową to jakbyś pojechał gdzieś do takich miejsc, to zwróciłbyś na siebie uwagę i mógłbyś poznać wiele miłych, w tym i naturalnie ładnych dziewczyn (serio), które zdarza się też, że niemało z nich zna angielski, bo to już nie te czasy co kiedyś, że ludzie w dżungli żyją i nie wiedzą co to telefony i internet. Można z nimi normalnie porozmawiać, nie są jakieś intelektualnie gorsze w czymś czy mniej interesujące, jedyną przeszkodę jaką może sprawić, to jeśli jest zbyt duża rozbieżność kulturowa. Nie mówię, że miałbyś jechać sobie po żonę, ale pokazuję inną perspektywę wobec twojej osoby.

 

Tylko proszę nie mów mi o Filipinach! Tam się też utrzymuje rodzinę partnerki, a tego nie chcę robić! Poza tym mieszkam w Poznaniu, a dużo jest studentek zagranicznych i myślisz, że któraś się mną zainteresowała?! Nie! Sam musiałem zagadywać, co nie jest takie proste, bo mój angielski jest taki sobie. Można by rzec poziom A2/B1, nic więcej. Kiedyś próbowałem zagadać do Azjatki (chyba to była Chinka). Byłem tak zestresowany, że proste zdania bardzo dukałem. Było mi z tym bardzo głupio, czułem się z tym źle. Bardzo kiepskie zostawiłem po sobie wrażenie :((( A jeśli o mój gust to uwielbiam właśnie Azjatki: Chinki, Koreanki (z Południa ) i Japonki. Afrykanki nigdy mi nie przypadły do gustu. Nie wiem czemu, po prostu nie podobają mnie się i tyle. Zresztą moim marzeniem jest zwiedzić całą Japonię i to jest jedna z nielicznych rzeczy, którą chcę zrobić sam! Bo raz - taka wyprawa "trochę" kosztuję, a po drugie - nie wiem, czy będzie w życiu partnerka, która podzieli podobne zainteresowania, pasje jak moje. A to ma u mnie bardzo duże znaczenie! Coraz bardziej myślę, żeby poznać kobietę z zagranicy, bo nasze robią się coraz bardziej kapryśne i nie ma znaczenia, czy starsza czy młodsza - na każdej się tak samo sparzyłem! Może rzeczywiście lepiej by było poduczyć się np. j. angielskiego, a w moim przypadku mógłby być też w przyszłości chiński i japoński.

W dniu 16.09.2025 o 10:56, Relfi napisał(a):

 

Aaa nigdy nie nie obiło ci się o uszy by nie zakochiwać się w kimś z pracy?
Rozmawiałem z paroma dziewczynami o tym, i często jest tak, że one tego nie lubią. Bo one tam przychodzą do pracy i pracują, chcą skupić się na obowiązkach by coś zarobić, a nie być podrywane, to może być stresujące, albo mobbing nawet.
Poza tym istnieje ryzyko, że jak coś się popsuje to później zamiast motyli w brzuchu nie będziesz chciał jej widzieć, bo np. zrani twoje uczucia, a do pracy i tak będziesz musiał chodzić, więc będziecie się widywać i co wtedy? Poprosisz o przeniesienie?
Może u ciebie jest inaczej, dziewczyny mi tak ogólnie o tym mówiły, ale różnie w życiu bywa.

 

U mnie są koleżanki albo ode mnie starsze (przeważnie znacznie starsze), albo zajęte. Jest również dziewczyna znacznie ode mnie młodsza (o 15 lat!). Niby nam się fajnie rozmawia, 2 razy się spotkaliśmy, niby mi mówi, że jej na mnie zależy, ale mam takie wrażenie, że nic z tego nie będzie. Tylko friendzone. Nie angażuje się w takim samym stopniu jak ja, nie inwestuje naszej relacji w takim samym stopniu jak ja (a się bardzo angażuje, przeważnie ja do niej piszę, ona bardzo rzadko to robi). Ona ma czas, ja niestety nie! Nie będę czekać, aż ona z łaski swojej da mi szansę, bo staram się być cierpliwy, ale tak jak wcześniej wspomniałem - czas u mnie ucieka i na pewno nie będzie chciałaby być z siwym dziadem  Nie będę na nią zły, kiedy powie wprost, że nic z tego nie będzie. Nie będę robić awantur, nie będę jej celowo ignorować, ale nie dam się więcej traktować po raz kolejny jako opcja. To mnie bardzo frustruję! Chcę być przez swoją przyszłą partnerkę/żonę chciany, być "number one", być kimś ważnym. Chcę, by ona angażowała się w naszą relację w takim samym (a nawet jeszcze większym) stopniu jak ja. Może, jak uda mnie się zmienić otoczenie, to z biegiem czasu poznam kobietę, która mnie nie potraktuję jak idiotę. Piszę "może", bo powoli tracę wszelką nadzieję  

W dniu 16.09.2025 o 10:56, Relfi napisał(a):

 

 

Tu myślę masz rację, może warto coś z tym zrobić.

 

Odkładam kasę. Chcę mieć swoje mieszkanie. Swoje mieszkanie to spokój, stabilność i samodzielność. Ja się na tą chwilę "duszę"! 

 

W dniu 16.09.2025 o 10:56, Relfi napisał(a):

 

Musi być młodsza, bo starsza to już mamuśka.. Jesteś chyba bardzo skoncentrowany na jakiś stereotypach, jak powinny rzeczy wyglądać. Tak będzie ci trudniej kogoś znaleźć odpowiedniego. Doświadczenie możesz też zbierać od kobiet z którymi się nie zauraczasz a tylko przyjaźnisz. W ten sposób uczysz się je lepiej rozumieć, myśli kobiet albo obserwując siebie, poznając siebie w różnych sytuacjach i rozumieć swoje emocje kontaktując się z nimi i stawiać też zdrową granicę by nie dać się np. wykorzystywać.

 

Pozdro
 

 

To powiem tak. Kiedyś też próbowałem ze starszymi od siebie dziewczynami. Były to 4 podejścia i z żadnego z nich nie nauczyłem się pozytywnego. Albo natrafiałem na osobę, która sama nie wie, czego chce, albo bawi się moimi uczuciami. Sparzyłem się na starszych osobach, bo one przeważnie mnie wykorzystywały. Rozumiem, że chcesz mi przekazać lekcję, że warto być otwartym dla innych, ale jak mam to zrobić, skoro inni na mnie się zamykają?! Po prostu kobiety mną gardzą, nie szanują mnie. Czy ja żądam od życia zbyt wiele?!  

 

BTW, byłem niedawno w Empiku, bo lubię szukać czegoś do czytania. Była dziewczyna, do której kiedyś zagadałem (bo pracuje tam). Nigdy do tej pory nie widziałem, żeby ona była w takim humorze, tak się śmiała, bo z nią rozmawiał kolega z pracy (a powiem szczerze za urodziwy nie był, no trochę wyższy ode mnie). A jak ja do niej zagadałem (rozmawialiśmy o książkach, co lubimy czytać), to mnie potraktowała jak śmiecia. Nie wiem, co jest grane z współczesnymi kobietami.....

 

Przez takie sytuację moja obecność na tej planecie nie ma żadnego sensu, bo po co mam żyć, dla kogo? Mam być przez całe życie sam?! To ja takie coś p***dolę!!!  (wybaczcie moje słownictwo, ale inaczej nie da się określić!)

 

Pozdro :((( 

 

[Dalila_]

Super że zagadujesz do dziewczyn, 80 proc nie ma odwagi. Nieźle. 

Najlepiej to miej w wy.ebane i miej to w uju, to się wtedy zrobi samo

Powaznie

[little angel]

13 godzin temu, un_lucky luke napisał(a):

BTW, byłem niedawno w Empiku, bo lubię szukać czegoś do czytania. Była dziewczyna, do której kiedyś zagadałem (bo pracuje tam). Nigdy do tej pory nie widziałem, żeby ona była w takim humorze, tak się śmiała, bo z nią rozmawiał kolega z pracy (a powiem szczerze za urodziwy nie był, no trochę wyższy ode mnie). A jak ja do niej zagadałem (rozmawialiśmy o książkach, co lubimy czytać), to mnie potraktowała jak śmiecia. Nie wiem, co jest grane z współczesnymi kobietami.....

nic nie jest grane, po prostu nie podobałeś się tamtej kobiecie, uznała cię za jakiegoś creepa, a tamtego za fajnego ziomka, tak trudno ci to pojąć i zwalasz winę na współczesne kobiety?  jeszcze to ziomek z pracy, to wiadomo by utrzymywać w pracy dobre relacje, lepiej by było wesoło niż sztywno

12 godzin temu, Dalila_ napisał(a):

Najlepiej to miej w wy.ebane i miej to w uju, to się wtedy zrobi samo

nic się samo nie zrobi, bo śmierdzi od niego desperacją na kilometr

[Dalila_]

11 godzin temu, little angel napisał(a):

 

nic się samo nie zrobi, bo śmierdzi od niego desperacją na kilometr

No właśnie o to chodzi że wtedy już by jej nie było tej despreacji;)

[RosePrick]

Piszesz, że miałeś jedynie powierzchowne relacje. Czyli jakieś miałeś! Co rozumiesz przez "powierzchowne relacje"? Musisz wiedzieć, że tworzenie związku to czasochłonny proces. Może za szybko oceniałeś sytuację negatywnie, która tak naprawdę rokowała? Zdrowe związki zaczynają się niewinnie, a nie od wielkiego wow. Fajnie, że nie bałeś się inicjować, ale moje pytanie brzmi: w jaki sposób się do tego zabierałeś? Oceń swoje zagadywanie obiektywnie. Może robiłeś to niezgrabnie? Zastanawiam się z jakim tekstem wyskakiwałeś do dziewczyn na ulicy, czy w sklepie... To są niezręczne sytuacje. My, kobiety jesteśmy z natury bardziej nieufne i w większości przypadków nie chcemy, by podchodził do nas jakiś obcy mężczyzna i nas zaczepiał. Bezpieczniej jest poznawać się z kimś za pośrednictwem znajomych albo właśnie przez portale randkowe. To pójście na siłownię to wcale nie jest taki debilny pomysł, jak Ci się wydaje... Nie zachęcam, żebyś tam szedł z intencją poznania kogoś, tylko po to, po co się chodzi na siłownię - zadbaj o siebie, niezależnie od tego jak wyglądasz! Zawsze możesz wyglądać lepiej, a to na pewno zredukuje krytyczne myśli na swój temat, bo Twój post sugeruje, że nie masz o sobie dobrego zdania. Popraw je, a jakość życia też Ci się poprawi. Może nie od razu, może nie szybko, ale gwarantuję, że z czasem zauważysz różnicę! Piszesz, że czujesz gniew, frustrację, bezradność... Odpowiedz sobie na pytanie - z czym Ty właściwie startujesz? Nie zachęcasz do siebie... Nie patrz na to, co było kiedyś i nie licz, ile razy od jakiejś babki usłyszałeś, że ma chłopaka (a kto w ogóle o to pytał? :D), tylko zaplanuj mądrą strategię. Proponuję zacząć coś "osiągać" tak, abyś czuł większą satysfakcję z tego, kim jesteś, a wtedy łatwiej będzie Ci znaleźć dobrą dziewczynę. Może nawet niejedna się Tobą zainteresuje? Ale żeby tak było, musisz najpierw zainwestować w siebie. Popatrz na swój post - pesymistyczny, zgubny, beznadziejny... Dlaczego ktokolwiek miałby wejść w związek z kimś o takim nastawieniu? Przecież Ty sam nie możesz ze sobą wytrzymać, więc dlaczego dziwisz się, że ktoś miałby wytrzymać z Tobą? Głowa do góry i próbuj się ratować! Czuję, że w Tobie jest potencjał, tylko z niewiadomych przyczyn nie tylko go nie rozwijasz, ale i podkopujesz. Po co? Trzymam za Ciebie kciuki.