Kogut i Orzeł - przypowieść

[cynthia]

Pewien człowiek znalazł jajko orła.
Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie.
Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt
i wyrósł wraz z nimi.
Orzeł przez całe życie
zachowywał się jak kury z podwórka,
myśląc, że jest podwórkowym kogutem.
Drapał w ziemi szukając glist i robaków.
Piał i gdakał.
Potrafił nawet trzepotać skrzydłami i fruwać kilka metrów w powietrzu.
No bo przecież, czyż nie tak właśnie fruwają koguty?
Minęły lata i orzeł zestarzał się.
Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą,
na czystym niebie wspaniałego ptaka.
Płynął wspaniale i majestatycznie
wśród prądów powietrza,
ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami.
Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.
- Co to jest? - zapytał kurę stojąca obok.
- To jest orzeł, król ptaków - odrzekła kura. - Ale nie myśl o tym
Ty i ja jesteśmy inni niż on.
Tak wiec orzeł więcej o tym nie myślał.
I umarł wierząc,
że jest kogutem w zagrodzie

Czy wy również marnujecie swój potencjał orła na bycie kogutem?
Kim jesteś?

Dlaczego przytaczam tę przypowieść? Ponieważ sądzę, że każdy ma predyspozycje do zostania orłem. Orzeł jest wolnym ptakiem.
Każdy z nas jest stworzony do wolności.

Zapewne wiele osób tutaj czuje się kurą... w tym ja. Nie potrafię wznieść się tak wysoko jak orzeł, jest zamknięty w kurniku, pozbawiony wolności. Ten kurnik, rzec można, to nasze choroby, które nas ograniczają.
Ale pamiętajcie, że nawet jeśli przebywasz w kurniku, to masz serce orła i możesz rozwinąć skrzydła i wznieść się w powietrze. Nie pozwólcie by wasze choroby sprawiły, że spędzicie całe życie w zagrodzie...

[Lusesita Dolores]

Wzruszyłam się......