Skocz do zawartości
Nerwica.com

nerwica i stany lękowe


withouthands

Rekomendowane odpowiedzi

Witam,

Mam 22 lata i jestem studentką. Moje problemy zaczęły się jakoś w drugiej klasie liceum, ale nasiliły się mocno kiedy wyjechałam na studia. Ataki paniki i nerwica doszły do takiego stopnia, że niekiedy mnie paraliżują. Byłam zarówno u psychologa jak i psychiatry, ale nie osiągnęłam dobrych efektów.

Moje objawy są bardzo różne, ale jedną najważniejszą jest strach przed omdleniem. Jest to rzecz, która mnie paraliżuje. Omdlenie jest równe dla mnie z poważną chorobą dlatego też, bardzo często panikuję. Obawiam się w zasadzie wszystkiego. Robi mi się słabo w miejscach gdzie jest bardzo dużo osób, czyli np.: galeria handlowa lub uczelnia. Często wtedy przychodzi mi do głowy myśl, że nie ma w niej powietrza i zaraz zemdleję i zazwyczaj robi mi się wtedy gorąco i słabo.

Wciąż myślę o tym, że coś mi dolega. Wciąż obawiam się, że zaraz stanie się coś najgorszego. 

Na wszystko reaguję płaczem, jestem bardzo często zestresowana i często jest mi niedobrze lub kręci mi się w głowie.

Mam bardzo stresujące sny. Często śni mi się, że płaczę bo stało się coś złego. Wciąż obawiam się, że chłopak mnie zostawi chociaż nie mam ku temu powodów, a moje nakręcanie się prowadzi tylko do wielu kłótni. 

W momencie kiedy mam atak nie jestem tak naprawdę w stanie dokładnie określić co się dzieje. Jestem pewna tylko jednego - jest mi słabo (ale nie do końca). Nie potrafię tego wytłumaczyć. Trwa to już kilka dobrych lat, a ja do tej pory nigdy jeszcze nie zemdlałam w tych wszystkich sytuacjach. 

Jestem mocno przybita bo mam wrażenie, że nie mogę się cieszyć kiedy zaraz może się stać coś złego.

Jak poradzić sobie z takimi stanami lękowymi? Jak przestać psuć przez to wiele relacji z innymi? Jak zacząć cieszyć się młodym życiem i tym, że nie mam większych powodów do zmartwień?

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Ja też mam nerwicę lękowa z atakami paniki chociaż w życiu miałam jeden atak paniki i patrząc na inne osoby które opisują objawy mój atak paniki należał do słabych ataków ale się boje go strasznie a najbardziej tego że ktoś to zauważy że dzieje się coś ze mną nie tak mieszkam z teściami co mnie też stresuje że w końcu zobaczą że coś się ze mną dzieje 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×