Problem w odnalezieniu się wśród ludzi

[daiisy]

Cześć wszystkim. Moje problemy zaczęły być odczuwalne gdy zaczęłam nową szkołę. Wcześniej miałam grono znajomych, które głównie tylko ze sobą spędzało czas, nie mieliśmy jakichś pobocznych znajomych i wszyscy w tej grupie się ze sobą spotykaliśmy. 

Gdy poszłam do technikum ta sytuacja zmieniła się. Grono zaczęło się mieszać, trafiłam do klasy ze starą koleżanką. Znalazłyśmy sobie kilka nowych znajomych w klasie i byliśmy przez jakiś czas grupą, było całkiem fajnie. Spotykaliśmy się. Potem ta grupa nieco się rozpadła, zaczęliśmy mieć głównie znajomych z różnych klas. W klasie miałam z 2/3 koleżanki, z którymi czułam silniejszą więź i głównie z nimi gdzieś wychodziłam i na nich polegałam, poza tym jakieś koleżanki z innych klas, ale to takie koleżanki koleżanek, z którymi spotykałam się głównie wtedy gdy one spotykały się z moimi. 

W ferie wyjechałam w pierwszy tydzień na wycieczkę, a pozostali raczej zostali w domu. W tym czasie oni spotykali się ze sobą. Miałam w tym czasie z nimi słaby kontakt, głównie nie miałam po prostu czasu, ani też nikt za bardzo nie odzywał się do mnie, może raz na jakiś czas jedno zdanie i tyle, ale myślałam, że wszystko jest okej. Po moim powrocie jednak było tak samo. Okazało się też, że oni zaczęli wyjeżdżać na wycieczki w takim gronie w jakim głównie się z nimi spotykałam. Dowiadywałam się o tym w dniu ich wyjazdu. W tym momencie nie wiedziałam co się dzieje i zaczęłam się zastanawiać dlaczego nic nie wiem. Strasznie mnie to zabolało, czułam się pominięta, czułam, że wszyscy się umawiają a ja zostałam sama, zastanawiałam się co ja takiego zrobiłam chociaż nie było żadnego powodu dlatego żebym została odtrącona. Znaliśmy się przecież już trochę czasu. 

Chciałam do nich napisać, zapytać się co u nich i czy gdzieś wyjdziemy. Nie wiedziałam co się dzieje, ale z jednej strony czułam blokadę żeby napisać. Z jednej strony odczuwam wielką potrzebę żeby być z nimi blisko a z drugiej nie potrafię jakoś sama zacząć tematu, nie wiem dlaczego. Mam z kilka znajomych, z którymi się nie widuję bo np. mieszkają daleko i z nimi piszę, ale z tymi osobami, z którymi głównie spędzam czas i odczuwam potrzebę bycia blisko to nie potrafię. 

W tym momencie nie posiadam uczucia posiadania jakichś bliskich przyjaciół/koleżanek koło siebie i to mnie bardzo boli. Mam wrażenie, że wszyscy się mieszają, wszystko jest ulotne, a ja stoję gdzieś obok i nie wiem totalnie co robić, czuję się zablokowana i bezradna. Mam potrzebę posiadania jakichś stałych relacji, na które zawsze mogę liczyć. Między tymi zmianami czuję się bardzo niestabilnie. W moim domu także nie odczuwam ciepła, moi rodzice są po rozwodzie i jakby żaden z nich nie poświęcał mi nigdy większej uwagi. 

[daiisy]

Dziękuję bardzo za odpowiedź. 

Moim problemem jest brak umiejętności nawiązania jakichś nowych relacji, mam wrażenie, że z wiekiem przychodzi to coraz trudniej. Nie wiem kiedy ostatnio sama, nie za pośrednictwem kogoś poznałam nową osobę. Większość ma głębokie więzi jeszcze z ludźmi poznanymi w dzieciństwie, mam wrażenie, że trudno jest się przebić i że niektórzy ludzie nie mają większej potrzeby poznawania innych. Niestety ja takich ludzi od przedszkola nie posiadam, a jeżeli już to tacy, którzy gdzieś po drodze poszli w swoją stronę, mieszkają gdzie indziej. W dodatku mam świadomość tego, że ludzie odbierają mnie jako cichą istotę. Może nie do końca cichą myszkę, ale nie jestem zbyt wylewna w słowach, nie umiem gadać i gadać i często mnie to krępuje. Czuję również, że jestem zależna od innych - gdy nie ma ludzi obok, nikt się do mnie nie odzywa mam wrażenie, że jestem sama, czuję się jakoś niekomfortowo. Mam potrzebę upewniać się, że ktoś o mnie pamięta, że nie jest na mnie obrażony jakbym nie mogła sama funkcjonować. Czy da się jakoś na to uodpornić? Czuję, że tkwię często w jakichś relacjach i czuję do nich jakąś zależność. 

Edytowane 19 Lutego 2019 przez daiisy