Natrętne myśli

[milk881]

Moim problemem są natrętne myśli. Męczą mnie ciągle, nie mogę skupić się na rozmowie z kimś, ciągle myślę najczęściej o tym, co muszę zrobić. Nie jest to normalne, bo powtarzam to ciągle, nawet najprostsze czynności , np. zrobienie herbaty. Ciągle jestem zestresowana, najczęściej dlatego boli mnie brzuch, mam mokre ręce, bardzo mi zimno i drżą mi nogi. Boję się chodzić do szkoły, spotkania z ludźmi, kiedy przechodzę obok, myślę, że się że mnie śmieją, zaczynam wmawiać sobie, że jestem beznadziejna etc. Może się to wydawać śmieszne, ale od zawsze boję się matematyki, kiedyś serce na lekcji biło mi tak szybko, że myślałam, że zemdleje. Nie umiem pokonać tego strachu, mam już wszystko przygotowane na kolejny dzień, umiem materiał, a i tak podświadomie wmawiam sobie, że nie jestem wystarczająco dobrze przygotowana. Dochodziło też u mnie kiedyś do autoagresji. Próbuje powiedzieć moim przyjaciołom jak się czuje, ale jest to dla mnie trudne, bo mało mówię o swoim zyciu, ale potrzebuje im się wygadać. Ostatnio, na imprezie powiedziałam w "zartach", że chyba mam nerwica, jedną przyjaciółka zgodziła się, a druga jakzwykle stwierdziła, że wszystko wyolbrzymiam i nie mam żadnego problemu. Kiedy to usłyszałam, zaczęłam sobie wmawiać, że wymyślam i po prostu jestem nienormalna

Jak powoli zwalczać natrętne myśli, może macie jakieś rady? I myślicie, że powinnam powiedzieć przyjaciołom? 

[Nieistotne00]

@milk881 Hej

Wiesz, z zasadzie, zawsze na pytanie jak pokonać natrętne myśli czy nerwicę, odpowiedz może być tylko jedna : musisz się zgłosić dla lekarza.

Jako użytkownicy tego forum jedyne co możemy to postarać się wspierać czy podzielić się doświadczeniami. Ja też mam problem z obsesyjnymi myślami. Mogłabyś powiedzieć jakiego rodzaju są to myśli?

[milk881]

Zdaje sobie sprawę, że w końcu będę musiała pójść do lekarza, ale na razie chciałabym chociaż spróbować, ogarnąć moją głowę. Moje myśli nie skupiają się na jednym temacie, są bardzo chaotyczne. Np teraz już jestem cała zestresowana tym, że napiszę coś złego. Kiedy rozmawiam często po prostu powiem coś i uznaje, że było niestosowane - przez resztę spotkania nie udzielam się i mmyślę o tym, że już wcale nie powinnam sie odzywać, ze nie powinnam tutaj być, że ludzie zadaja się ze mną tylko dlatego, żeby nie było mi przykro, irracjonalne. Najbardziej pprzeszkadza mi moje planowanie. Nie umiem dokładnie tego wytłumaczyć, najlepiej zrozumieją to osoby, które że mną przebywają. I nie chodzi tutaj o to, że jestem perfekcjonistką, bo to jest już paranoja. Nie skupiam sie na danej czynności, myśle tylko o tym, co muszę zrobić zaraz, jutro, obmyślam cały miesiąc, a kiedy cos nie idzie po mojej myśli wpadam w ogromną panikę, muszę planować cały dzień od początku, boję się, ale sama nie wiem czego. Dziękuję ci za odpowiedź, dobrze wiedzieć, że nie jestem sama 

      

[Nieistotne00]

@milk881 Chyba Cię rozumiem Czy to planowanie nie daje Ci poczucia, że jak postąpisz według planu to będziesz mieć wszystko pod kontrolą?

[Paulinaski]

Wydajesz się być osobą, która potrzebuje stałego poczucia kontroli, dzięki temu pewnie czujesz się bezpiecznie, a bez tej kontroli ogarnia cię lęk. Ja mam tak odkąd pamiętam. Pod wieloma względami przypominasz mi mnie. Nie mam zbyt wielu osiągnięć w swojej własnej walce z nerwicą, ale z doświadczenia mogę Ci powiedzieć - idź do lekarza jak najszybciej. Chcesz sama sobie to poukładać w głowie, rozumiem to. Też tak miałam. W moim przypadku skończyło się to bardzo źle, tylko pogłębiłam swoją chorobę. Nie chcę Cię straszyć, tylko powiedzieć, żebyś nie popełniła moich błędów. Być może Twoje dolegliwości nie są tak mocno zakorzenione. Może z pomocą odpowiedniego lekarza uda Ci się to wszystko przezwyciężyć. Odkładanie takich rzeczy na później najczęściej tylko je pogarsza. Trzymam za Ciebie kciuki . Nie poddawaj się