Leżenie bez ruchu

[nvm]

Co sądzicie o leżeniu bez ruchu (także bez celowego ruchu umysłowego)?

Tzn. na zasadzie "Niech sobie moje ciało robi co chce, niech sobie mój umysł robi co chce, ja się w to nie mieszam"

 

Jeśli nie wiem, co dalej robić, jakie decyzje podjąć i jestem pełen wątpliwości, to waszym zdaniem dobrze jest tak poleżeć i poczekać aż będę wiedział? Czy może w ten sposób tylko będę się wewnętrznie usztywniał?

Może lepiej jest beztrosko podjąć pierwszą lepcją opcję, która do mnie przyjdzie (o ile będę miał na nią ochotę, będę czuł się do niej inspirowany)?

 

Rozumiecie w ogóle o co mi chodzi? Macie podobne doświadczenia?

 

EDIT:

 

Z drugiej strony: może właśnie te "beztroskie" opcje tak naprawdę wynikają podświadomie z nerwicy natręctw (lęku) i są owocami zatrutego drzewa, którego nie warto w ten sposób wspierać?

A może właśnie to martwienie się (że te "beztroskie" opcje to NN)...TO jest właśnie NN?

[Apek]

Często zastygam bez ruchu, ale raczej w pozycji siedzącej. Nic do mnie wtedy nie dociera, a ja znajduje się myślami w moim świecie.