Niezaradność życiowa

[Hombre]

Wie ktoś z Was gdzie szukać ofert kursów/szkoleń, poszerzenia kwalifikacji z poszczególnych dziedzin?

[onet700]

URZĄD PRACY Często oferują szkolenia/kursy i to za darmo. Płatne staże, lub jakieś oferty zatrudnienia, może nie koniecznie dla Ciebie atrakcyjne, ale do pracodawcy tak, skoro On też dostaje za to kasę. Zarejestruj się w PUP i popytaj, jeśli mieszkasz w mieście, zwłaszcza większym to pracę jakąś znajdziesz. Na początek może być staż. Ja też od tego zaczynałem. Co prawda przez pół roku zarabiałem 950zł/miesiąc, ale od czegoś trzeba zacząć. W każdym bądź razie usamodzielniło mnie pójście do pracy

[Hombre]

A poza urzędem pracy? I czy istnieje możliwość dofinansowania przez UP do kursu, jeśli jest on spoza ofert UP? Jeśli tak, to co trzeba by było zrobić aby uzyskać takie dofinansowanie?

[onet700]

Musisz się na pewno pytać w UP. Tam się dowiesz więcej niż tu na forum Nie wiem jak z kursami, ale jeśli chodzi o staże czy dofinansowania do zatrudnienia danej osoby, to można samemu znaleźć pracodawcę i zgłosić to do PUP. Oni już wszystko z pracodawcą uzgadniają. Nawet tak jest lepiej, bo na staże, jak są oferty to UP wysyła sporo osób, a pracodawca sam sobie wybiera kogo chce, a jak sam sobie porozmawiasz z pracodawcą, to masz dużo większe szanse

[Hombre]

Witam. Sytuacja niestety nie uległa większej zmianie. Dalej nie mogę znaleźć porządnej pracy, siedzę na garnuszku rodziców i ich narzekanie na mnie już powoli zaczyna mnie przerastać i dołować. W aktualnym miejscu zamieszkania ciężko o pracę, niby mógłbym wyjechać ale musiałbym to zrobić sam, nie mam żadnych znajomych, u których mógłbym się zatrzymać. Do tego moje nieogarnięcie życiowe powoduje to, że nie ruszam się z domu i tak koło się zamyka. Rodzina ma mnie za nieudacznika i pasożyta, nie chcę tak dalej żyć, coraz bardziej myślę o odważnym posunięciu typu wyjazd daleko stąd i życie na własną rękę, ale boję się że wyląduje pod mostem. Co byście zrobili będąc w mojej sytuacji?

[Hombre]

Pracował ktoś za granicą i mógłby doradzić co trzeba zrobić po przyjeździe do danego kraju, jakie formalności załatwić itp. ?

Oraz gdzie szukać pewnej pracy za granicą, jakieś fora, strony ?

Pozdrawiam.

[SrebrnaSowa]

Na pewno zdobyć mieszkanie - zameldować się . Otworzyć konto w banku. Wybrać się do jakiejś Ubezpieczalni zdrowotnej. Często w pracy wymagają potwierdzenia z policji o niekaralności . Odwiedzić urząd miasta by oraz urząd skarbowy bo nadają kilka ważnych numerów do rozliczeń i identyfikacji. A co do pracy - jeśli przyjezdzasz bez języka to najlepiej przez pośrednika.

A jeśli chcesz znaleźć prace wpisujesz w Google i szukasz ofert.

Możesz tez szukać na odpowiednich forach albo zobaczyć na grupach na facebooku.

[( Dean )^2]

Mam to samo,moja nieporadność życiowa zaczyna mnie przerażać.Nie mogesobie poradzić z życiem,szukaniem pracy.Ciągle jestem w stresie,mimo że ni nie robie.Strasznie się martwię.

[Gość]

Ja mam pracę ale co to za praca skończyłam studia a nie potrafię znaleźć pracy która by mnie satysfakcjonowala jak już dostaję ofertę pracy co się rzadko zdarza lepszej to nie idę nawet na rozmowę bo strach mnie paraliżuje z jednej strony chce mieć inną pracę a z drugiej coś wewnętrznie mnie powstrzymuje. wiem że jak nie będę pracowała to nie będę miała z czego żyć.

[( Dean )^2]

Agnieszka 31, rozumiem to.Ja w sumie jestem inż budownictwa,może coś bym znalazł w tym.Ale niecierpie tej branży i nie chce tego robić,a iść do biedronki,albo na magazyn to też wstyd i wycofanie z życia.

[Hombre]

Da się nauczyć takiego ogarnięcia życiowego i zaradności? Czy jak się człowiek urodzi taką niezdarą to już nie ma wyjścia?

Nie mam kompletnie planu na życie, jakiejś koncepcji, na niczym się nie znam...

[( Dean )^2]

Hombre, Myśle że nikt się nie rodzi niezdarą,staje się nią z czasem,jeśli wycofuje się z życia,ma lęki etc...z drgiej strony nikt się nie rodzi zaradny,ludzie sie tego uczą z czasem.Pewnie CI kotrych odpowiednio wychowano uczą sie się szybciej,Ci którzy są xle wychowywani ,potem nie mogą sie odnaleźc.

[Gość]

zaradności życiowej człowiek się uczy to zależy jak jesteśmy wychowywani w dzieciństwie jakie mieliśmy wzory jak nas motywowano jak uczono radzić sobie w różnych sytuacjach. Z niezaradnosci myślę że można wyjść tu też są potrzebne osoby które wskażą jak radzić sobie w poszczególnych sytuacjach i na ich przykładach powoli stopniowo wychodzić. dzięki nim możemy zobaczyć w czym jesteśmy dobrzy a może odkryjemy ukryty talent. ja nie spotkałam takich osób wokół siebie a w dzieciństwie byłam dolowana ale Tobie życzę spotkania takich ludzi Hombre.

[mark123]

Nikt nie rodzi się totalną niezdarą, ale uważam, że wrodzone czynniki mogą decydować o tym, czy nauka zaradności będzie łatwa czy trudna dla danej osoby. Mogą też decydować o poziomie wewnętrznej motywacji do uczenia się zaradności bądź braku tej motywacji.

[Natla_Miness]

W tej chwili zaradność życiowa sprowadza się do sprawnej komunikacji z innymi. Odrobina charyzmy i zrozumienia i każdy urzędnik lepiej patrzy. Wyjdźcie kiedyś na miasto gdzieś na pocztę, do urzędu. Można zadać jakieś pytanie odnośnie usług. Co za ile, czy są jakieś możliwości o których nie wiecie, itd. Kontakt z człowiekiem.

 

A sprawy typu pranie, suszenie, gotowanie, etc. Albo się ma czas i robi samemu, albo wynajmuje człowieka (bar, pizza na dostawę, kebab), ewentualnie można postawić na przemysł, kupić jakąś lepszą pralkę, wydajniejszą kuchenkę, czy kupować gotowe jedzenie.

 

Poza tym rolników w Polsce % mało. Mają duże przeroby i często nie maja komu sprzedać towarów. Z nimi też jakoś pewnie się da prywatnie dogadać. Ty zaprzyjaźnionemu gospodarzowi wyjaśnij jak korzysta się z Internetu, a on może da ci parę kurczaków na rosół.

 

W PRL ludzie więcej działali na zasadzie barter i cichej współpracy. Potem się pozmieniało i wszędzie biurokracja i przepisy. A to już moim zdaniem wina systemu edukacji kształcącego gryzipiórków.

[mark123]

Zaradność życiowa sprowadza się także do umiejętności zawodowych i do umiejętności zarządzania swoimi pieniędzmi oraz do orientowania się trochę w załatwianiu spraw urzędowych (sama umiejętność komunikacji z urzędnikiem może nie wystarczyć).

[AdRrr]

Temat mnie zainteresował z przyczyn również osobistych.Zarejestrowalem się bo pewnie też ktoś jeszcze tutaj trafi i może mu się przydać moją refleksja ( zawsze to nowy punkt widzenia a jak wiadomo wszystko jest kwestią właściwej optyki w życiu ). Na początku trzeba się zastanowić czy dana sytuacja człowieka nie jest błogosławieństwem bo może się rozwijać duchowo oraz intelektualnie .bardziej niż gdyby był kimś na trzy zmiany żyjącym.Nie mającym czasu na metafizykę.( uogólniając oczywiście bo są rożne osoby )W dobie komputeryzacji wiedzą jest do zdobycia.Jeśli chce się podnosić swoje umiejętności związane z pasjami lub językami.Nic tylko zacząć.To jest ważne bo wtedy ma się więcej możliwości oraz umiejętności.Odkrywajcie w sobie pasję.Dolaczajcie do for lub grup na necie tematycznych.Zawiązujcie przyjaźnie.Na luzie.Nie ma co myśleć negatywnie ( tak samo jak super optymistycznie ) pi prostu normalnie.Wszystko to doświadczenia na drodze duchowej waszej.W tej podróży celem jest bycie w jej trakcie.

[kokeshi]

W dniu 19.02.2017 o 20:22, Hombre napisał(a):

Da się nauczyć takiego ogarnięcia życiowego i zaradności? Czy jak się człowiek urodzi taką niezdarą to już nie ma wyjścia?

Nie mam kompletnie planu na życie, jakiejś koncepcji, na niczym się nie znam...

Najważniejsze wg mnie w tym wszystkim jest to, że chcesz coś zmienić.
Masz prawo być nieogarnięty, nie wiedzieć jak działa ZUS czy licznik pompy ciepła.
Wszystkiego się można nauczyć.

Wg mnie powinieneś wykorzystać fakt, że mieszkasz u rodziców i zrobić sobie plan na następne miesiące. Nie myślałbym o wynajmie mieszkania, bo raz Cię na to nie stać, dwa nie wiesz do końca co zrobić dalej.

Wiesz, po jakiej jesteś szkole i jakie są Twoje mocne i słabe strony. Zacznij od poszukania pracy. Znajdź cokolwiek, nawet pracę sezonową. Naucz się podstaw odpowiedzialności: punktualności, dotrzymywania słowa, współpracy, rozmowy i słuchania ludzi. Nie zniechęcaj się porażkami — błędów nie popełniają Ci, co nie próbują.

Zacznij zarabiać, dokładać się do budżetu domowego i rozmawiaj. Będąc samemu, musisz zrobić sobie zakupy, pranie, płacić rachunki itp. Możesz się tego wszystkiego nauczyć w domu, pokazując, że wraz z pracą przejmujesz też krok po kroku obowiązki w domu rodzinnym. Nawet jeśli rodzice będą oporni to z czasem, zobaczą, że radzisz sobie coraz lepiej i będą na Tobie polegać. Poczujesz się jak facet. Krok po kroku.

Po pracy będziesz miał dużo wolnego czasu. Codziennie godzinę odpal YT i ucz się. Nie wiesz czego? Na niczym się nie znasz? Szukaj, a na pewno pojawi się coś, co Cię zainteresuje.

To o czym piszę, nie jest trudne. Wymaga tylko pracy i dyscypliny. Chwal się swoimi małymi sukcesami, ucz się na błędach i zarób hajs na prezent dla rodziców na Święta z myślą, że za kilka lat zaprosisz ich do siebie
Krok po kroku.