Depresja?

[Izayo]

Witam. Od pewnego długiego czasu, mam dosyć poważny problem. Tak od początku.. Mam 16 lat i pewnie tutaj większosć użytkowników już da sobie spokój z czytaniem, jednak prosiłbym abyście nie mysleli, że to tylko typowe dziecinne biadolenie. Myślę, że cierpię na jakiś rodzaj depresji albo innego zaburzenia.. objawia się u mnie tym, że czasami tak po prostu, bez żadnych szczególnych bodźców zewnętrznych zmienia mi się całkowicie samopoczucie i nie jest to jakaś mała zmiana humoru. Momentalnie zaczynam źle się czuć, mam nudności, bardzo dużo płaczę i często dochodzę do samookaleczania, tym co tylko mam pod ręką, nawet paznocami. Mam tak przez kilkadziesiąt minut, a potem wszystko się uspokaja i robię się bardzo ospały i wtedy przychodzą myśli samobójcze. Nie martwiłem sie tym, nie mówiłem nic rodzicom, ponieważ myślałem, że jest to normalny przebieg dorastania.. jednak wydaję mi się teraz, że to nie jest normalne. To wszystko zdarza mi się ostatnio coraz częściej, wpadam w takie stany nawet w miejscach publicznych i bardzo ciężko jest mi się pohamować. Zastanawiałem się nawet nad tym, czy naprawdę nie posłuchać "siebie" i popełnić samobójstwo... Jednak nie chce zawieść swoich bliskich. Czy ktoś miał podobne problemy i wie jak sie z tym uporać? Nie chce jak na razie mówić o tym rodzicom bo bardzo trudno mi było się samemu sobie przyznać, że coś jest ze mną nie tak. Proszę o pomoc.

[Veikko]

Siema. Były w Twoim życiu jakieś wydarzenia, które mogłyby doprowadzić do depresji?

[Izayo]

Nie wiem. Znaczy byłem z kimś przez prawie rok i ta osoba mnie zostawiła w święta. Ale wątpię, żeby to było powodem, bo nawet jak z nią byłem miałem takie problemy jak te opisane.

[Gość]

Izayo, trzeba powiedziec rodzicom i isc na terapie.

[ekspert_abcZdrowie]

Izayo , Twoje pogarszające się samopoczucie może mieć wiele przyczyn i nie znajdziemy ich przez Internet. Być może właśnie w taki sposób przechodzisz okres dorastania, ale jeśli tylko czujesz, że coś jest nie tak, że nastrój jest coraz gorszy, najlepiej porozmawiać z kimś, komu ufasz, z kimś bliskim, np. z rodzicami, rodzeństwem. Jeśli obawiasz się ich reakcji albo po prostu wstydzisz się i wolałbyś porozmawiać z kimś anonimowo, możesz skorzystać ze wsparcia psychologicznego, dzwoniąc pod darmowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży nr 116 111 (http://www.116111.pl/). Pozdrawiam i życzę powodzenia!