Szczerość w dązeniu do zdrowia

[andziax]

Dawno tu nie zaglądałam i sporo się przez ten czas zmieniło tutaj ;-)

Większość z Was napewno chodzi do lekarza. Czy jesteście szczerzy ze swoim psychiatrą? Czy mówicie mu o wszystkim? Czy macie jakieś swoje tajemnice?

Naszły mnie takie refleksje po którejś wizycie u mojego psychiatry kiedy usłyszałam, że mogę zostać przez niego skierowana na przymusowe leczenie.

Gwoli ścisłości mam problemy z zaburzeniami odżywiania i nastroju.

I pytanie jest takie czy mówić wszystko czy nie?

Mówiąc wszystko można usłyszeć to co ja - w kontekście mojego lekarza kiedy jest się szczerym co do swoich poczynań, czy też mówić niezbędne minimum i "być bezpiecznym".

Czy Wy mówicie o wszystkim?

Niebawem mam kolejną wizytę, wiem, że jak przyznam sie do wszystkiego to mój lekarz spadnie z krzesła...ale czy leczenie ma w ogóle sens kiedy lekarz nie wie wszystkiego? Czy możemy dawkować lekarzowi tylko to, co z naszego punktu widzenia jest istotne?

Jak jest u Was?

[andziax]

Jeśli chodzi o psychoterapie to zgadzam się z Tobą w 100% - to jest zupełnie inna relacja. Natomiast lekarz w trochę inna kwestia.

[kosmostrada]

Jestem za absolutną szczerością i u lekarza i na terapii. W jaki sposób ma lekarz nam pomóc, postawic diagnozę, przede wszystkim dobrac leki, jeśli nie wie wszystkiego. Co on wróżka? A terapeuta też musi miec pełny obraz, aby nas właściwie prowadzic. Jeśli coś ukryjemy, mogą nam po prostu zrobic krzywdę.

 

andziax, a czego się obawiasz, jak powiesz wszystko? Myślę, że akurat psychiatrę nie jest łatwo zaskoczyc swoimi rewelacjami.

[Lusesita Dolores]

Ja niestety nie jestem szczera ze swoim psychiatra wsadzilby mnie do szpitala

[Lusesita Dolores]

Artemizja, nie chce trafić do szpitala, byłam już w psychiatryku 6 razy a moja lekarka sie nie patyczkuje tylko wzywa pogotowie od razu na wizycie