Zgoda 2

[rybor]

To przecież dobrze :) grunt to zacząć się dogadywać :)

 

No właśnie zacząć się dogadywać !? Wczoraj w ramach chrześcijańskiego obowiązku pomogłem dla żony w świątecznych zakupach przez to, że Ona złożyła zamówienia w różnych sklepach a ja te zakupy poodbierałem i zawiozłem do domu (mieszkamy poza miastem). Następnie razem pojechaliśmy do kościoła. Po mszy Żona zaproponowała abyśmy pojechali do innej miejscowości na obiado/kolację na pizzę. Propozycja została przyjęta. Przez to stworzył się większy przedział czasowy, aby wspólnie pogadać o nurtującym nas problemie. Żona uważa, że jak mnie na drugi dzień po ataku (wyzwiska,pomówienia, wygłaszane tonem nie znoszącym sprzeciwu, wieczorową porą w czasie układania się do snu) przeprosiła telefonicznie, a ja na Jej pytanie; czy Jej wybaczam - uzyskała pozytywną odpowiedź - uznała, że nic się nie stało a przynajmniej, jak już Jej wybaczyłem, to powinienem natychmiast wrócić do domu (po wieczornym incydencie opuściłem dom). I jak by nic się stało, zająć się świątecznymi porządkami, pomocą przy przygotowaniu świąt (dla trzech osób - rodziny ani gości nie zapraszamy już od kilkunastu lat - bo tego sobie nie życzy Żona). W trakcie rozmowy wielokrotnie upewniała się prosząc o potwierdzenie, że jest "pierwszą osobą" po Bogu w moim życiu. Po uzyskaniu potwierdzeń, żądała "odpowiedniego" traktowania Jej, a nie zajmowania się np; rodziną (siostra bądź córka). Ogromnym wysiłkiem woli opanowywała się aby nie wybuchnąć, gdy ja wyrażałem inne zdanie na temat kontaktów z rodziną. Po powrocie z obiado/kolacji, usilnie prosiła abym pozostał w domu. Ja powiedziałem Jej, że nie po to wyszedłem z domu, aby już wrócić. Powiedziałem też, że potrzebuję więcej czasu na odstresowanie się po ostatnim Jej wybuchu i nie mam zamiaru ponownie przeżyć podobnego. Ponadto - być może się mylę, ale moim zdaniem Żona nie pozbyła się destrukcyjnego zachowania się w relacji ze mną, tylko je silnie tłumi, chcąc koniecznie uzyskać efekt mojego powrotu do domu, a dla siebie zapewnienia poczucia bezpieczeństwa.

P.s.

Dla wszystkich nieborderów ( i borderów) Wesołego Alleluja, mokrego zajączka, smacznego jajeczka i najważniejsze; Spokojnych Świąt we wzajemnych relacjach.

[Gość]

rybor, Kurcze, nie wiem nie jestem lekarzem, nie umiem Ci pomóc ( ale może trzeba by było pomyśleć, żeby Twoja żona poszła do lekarza albo do psychologa na rozmowę? Myślisz,że jest to możliwe,żeby się zgodziła??? I Tobie życzę Wesołych i radosnych Świąt mimo wszystko

[rybor]

rybor, Kurcze, nie wiem nie jestem lekarzem, nie umiem Ci pomóc ( ale może trzeba by było pomyśleć, żeby Twoja żona poszła do lekarza albo do psychologa na rozmowę? Myślisz,że jest to możliwe,żeby się zgodziła??? I Tobie życzę Wesołych i radosnych Świąt mimo wszystko

Na każdą wzmiankę z mojej strony, aby "coś" robić w ramach poprawy naszej wzajemnej relacji, zawsze słyszałem: że to ja powinienem się leczyć a nie Ona. Owszem podjąłem kilka prób: Spotkania Weekendowe organizowane przez kościół, Spotkania poweekendowe (raz w miesiącu), wizyta u psychologa. W trakcie obopólnej wizyty u psychologa, w momencie jak Żona usłyszała, że trzeba podjąć się uczestnictwa w grupie psychoterapeutycznej - kategorycznie oświadczyła, że już tu więcej nie przyjdzie. Tak samo "skasowała" uczestnictwo w spotkaniach poweekendowych, bo "prowadzący byli za młodzi" aby znać się na problemach małżeńskich.

[Gość]

rybor, to może weź ją podstępem do tego psychologa? skoro ona mówi,że Ty masz się leczyć to powiedz, że chcesz się leczyć ale psycholog powiedział, że musicie razem uczestniczyć w terapii żeby siebie zrozumieć wzajemnie i sobie pomóc, no nie wiem (( może to coś pomoże ( Ja to trochę rozumiem, że ona nie chce, ja też nie chciałam, raczej chorujemy na inne choroby z Twoją żoną ale ja też nie chciałam, jak pierwszy raz moja mam powiedziała mi ,żebyśmy poszły do psychologa powiedziałam jej dokładnie to samo, że sama jest nienormalna i ma iść się leczyć, musiałam się oswoić, tylko, że jak ja się obudziłam to trafiłam już do szpitala

[rybor]

rybor, to może weź ją podstępem do tego psychologa? ....

Żaden lekarz ani psycholog nie chce (lub nie może) leczyć, jeżeli nie ma zgody pacjenta/klienta. Specyfiką (jedną ale nie jedyną) tego zaburzenia u mojej Żony jest tzw; silny system zaprzeczeń: "ja nie mam problemu", "mnie to nie dotyczy", "ja jestem zdrowa, to ty się lecz", "nie jestem wariatką, aby pojść do psychologa".

[Gość]

rybor, No tak wiem, że nie może ale zawsze możesz sam podejść do psychologa, porozmawiać może coś Ci podpowie?

Wiesz, ja też tak uważałam i też tak mówiłam jak Twoja żona. Do teraz nie wierzę,że mam urojenia, kiedy jestem w stanie silnego wzburzenia i wszystko biorę do siebie

[rybor]

rybor, No tak wiem, że nie może ale zawsze możesz sam podejść do psychologa, porozmawiać może coś Ci podpowie?

Wiesz, ja też tak uważałam i też tak mówiłam jak Twoja żona. Do teraz nie wierzę,że mam urojenia, kiedy jestem w stanie silnego wzburzenia i wszystko biorę do siebie

Nie przejmuj się, będziesz zdrowa. Młoda jesteś i taka zostań. Ja i moja Żona to chyba już seniorzy, choć ja się czuję dużo młodziej. Nie, nie oglądam się za kieckami. Pomimo wieku wierzę, że nam sie uda, jak nie całkowite wyjście z problemu, to choć na tyle zdefiniowanie go przez moją Żonę, że dalsze wspólne bycie będzie łatwiejsze.

[Gość]

rybor, mam nadzieję,że wam się ułoży, że Twoja żona zrozumie,że coś jest nie tak i jednak zdecyduje się zrobić ze sobą porządek, trzymam za was kciuki