Cześć

[sabusiaczek87]

Witam,

wiesz, że dla większości osób moje problemy mogą wydać się śmieszne, ale ja już nie mam siły z nimi walczyć. Wszystko co robię wydaje mi się beznadziejne. Kończę pisać pracę mgr. Bardzo zależało mi żeby była idealna, więc poprawiam każde zdanie po 100 razy, a właściwie poprawiałam, bo już nie mam siły. Jak tylko ją widzę to wpadam w histerię. I nie mogę już nic z nią zrobić. Więc potem jeszcze mówię sobie, że jestem głupia i leniwa, bo nie zajmuję się tym, co powinnam.

Tak jest ze wszystkim, co robię. Nigdy nie byłam zadowolona z tego co zrobiłam. Jak nawet się udało to od razu mówiłam sobie, że mogło być lepiej albo znajdywałam kolejny problem. Zwykła klasówka była koszmarem.

Nawet jak wiem, jak coś zrobić, to nie mam siły. A najbardziej się boję, że jak coś źle zrobię to już wszyscy będą o tym zawsze pamiętali. I choćbym do tej pory zrobiła wiele dobrych rzeczy to ta jedna wszystko przekreśli. Ostatnio, w związku z pracą mgr stwierdziłam, że mi gdzieś znajdą plagiat i moje życie się skończy. Albo, że jakiś przypis jest nie taki i wszystko jest nie tak.

Część osób mówi, że po prostu powinnam nad tym przysiąść i to zrobić. A na moje stwierdzenie, że nie mam siły uznaje, że to lenistwo. Zaczynam w to wierzyć, co mniej jeszcze bardziej dołuje.

Doszłam do wniosku, że chciałabym żeby to wszystko się skończyło. Tylko, że wszyscy uważają, że żartuję jak mówię o samobójstwie. A ja nie widzę żadnej przyszłośći. Mam wrażenie, że niedługo zostanę sama. A zabić bym się jednak nie umiała. Siedziałam kilka razy z nożem, ale nie byłam w stanie. Po tym stwierdziłam, że to jest jednak lenistwo, bo jak bym miała depresję to bym umiała się zabić.

 

Przepraszam za zaśmiecanie forum, chyba piszę nie w tym dziale co trzeba. ALe potrzebowałam o tym komuś gdzieś napisać, bo czuję, że zaraz zwariuję.