Pomóżcie mi ... proszę ja już nie daje rady :(

[szesnastolatka]

Czuję, że to przeradza się w psychiczną chorobę. Jem jem, jem, chociaaż wiem, jakie będą tego konsekwencje. Jem codziennie, non stop, bez kontroli. Pakuję w siebie co popadnie. Nigdzie nie wychodzę, bo kiedy się najem po prostu się wstydzę, mam zły humor, jednak zaraz po każdym przebudzeniu ładuję w siebie co popadnie. Mam myśli samobójczxe, nienawidzę siebie! Płaczę po nocach bo nie daję sobie z tym rady. Nic mi się nnie chce, nnie widzę sensu życia, choc mam dopiero 16 lat! Kiedy wszyscy są w domu staram się ograniczać choć i tak dużo jem, ale jak już jestem sama, co zdarza się codziennie po prostu obżeram się do granic możliwości! Stosuję potem dwa dni dietę, prawie nic nie jem, a potem znowu, przez tydzień, dwa.... To już trwa jakieś dwa miesiące. Pomóżcie, mam ochotę ze sobą skończyć, czuję się podle !

[I Stay Here...]

witam... to chyba musi być stan psychiki byłaś u psychologa??

[szesnastolatka]

Nie byłam... Rodzice by stwierdzili że oszalałam, zamiast przestać tak jeść to że poszłam do psychologa. Na pozór sprawiam wrażenie normalnej osoby, ale teraz, kiedy sama jestem w domu to siedzę i płaczę

[kite]

możesz poczekać na rozpoczęcie roku i pójść do szkolnego psychologa/ pedagoga. on może pogadać z rodzicami. jego słowa wezmą na poważnie tak myślę

[Gość]

Zajadasz problemy nie czekaj poszukaj pomocy u psychologa,nawet psychiatry ważne abyś nie została z problemem sama.

[Gość]

szesnastolatka, a jak to się zaczeło?Co było te 2-m-ce temu,że to się pojawiło?

Miałam tak samo tyle,że po lekach,dlatego myślę,że ważne ustalić przyczynę.

[szesnastolatka]

2 miesiące temu postanowiłam sobie: schudnę 10 kg do nowej szkoły (ważyłam 70 kg przy wz 168). Schudłam 3 kg no i potem zaczęłam tak się niszczyć, że teraz ważę 77 kg!!!!

[Gość]

szesnastolatka, też mam problemy z jedzeniem.Nierozsądne odchudzanie tak właśnie się kończy .Cóż..to leczy się na terapii.Masz dwa wyjścia:albo pozwolić ,żeby problem się pogłębiał,albo udać się do psychologa.

Bardzo niepokoją mnie myśli samobójcze.Mogą świadczyć,że oprócz tego problemu coś jest jeszcze,ale to sprawa dla psychologa który to oceni.

 

Boisz się reakcji rodziców,ale wyraźnie masz problem i to nie z wagą tylko z tym co w głowie,emocjach.Zdrowy człowiek by jadł,troche może by się zastanowił czemu,ponarzekał jak to Polak lubi ,ale na pewno by nie urosło do myśli samobójczych,izolacji.

 

I jeszcze jedno:to nie jest choroba przychiczna tylko zaburzenie!

[I Stay Here...]

jeśli nie byłaś u psychologa a rodzice nie przywiązują zbyt dużej uwagi do Twojego zdrowia psychicznego jedynym i najwłaściwszym ratunkiem jest psycholog pomyśl sobie, że nie masz nic do stracenia wiem, że pewnie się boisz ja też się bałam ale tutaj nie ma czego wszyscy chodzą do psychologa i to jest naturalne a on przepisze Ci leki które pomogą inaczej spostrzegać świat.. i o jedno Cię proszę nie zwlekaj z tym idz póki masz jeszcze wakacje bo być może potrzebna tu będzie jakaś psychoterapia czy coś w tym stylu i lepiej to zrobić na spokojnie..