Gdzie ta radość?

[Magnesja]

Witam. Mam blisko sześdziesiąt lat.Od pewnego czasu zauważam u siebie brak radości. Nie cieszą mnie święta, wyjazdy, wczasy, osiągnięcia wnucząt itp. To znaczy cieszą mnie tak "płasko",cieszę się bo tak wypada, ale nie czuję w sobie tego radosnego dreszczyku i znajduję we wszystkim znudzenie.Czy to już absolutna starość ? czy jakaś dolegliwość z której można wyjść?

[Gość]

Magnesja, Witaj. Moze nie czujesz radości ,dlatego że doszukujesz się jej w życiu innych (członków rodziny)

a nie robisz nic by we własnym były powody do radości .

[Magnesja]

Dzięki brokenwing :)Ja mam swoje zainteresowania, piszę wiersze, wydałam tomik , należę do koła gospodyń wiejskich, do kółka różańcowego , jeździmy z mężem i przyjaciółmi na wycieczki , weekendy. Ale przeżywam to wszystko jakoś "płasko", i choć właściwie z mojej inicjatywy wszystko się dzieje, to mam wrażenie że jakoś to wszystko mi "zwisa" , dawniej to drżało we mnie serce na myśl że coś się wydarzy, a teraz jakoś pusto....

[jakasia]

Magnesja, nic się nie martw, mnie taki stan dorwał w wieku dwudziestukilku lat...ale jest on przejściowy. Chyba najlepiej jest poznać nowych ludzi, bo jakoś tak jest, że to inni dodają nam energii i nakręcają nas pozytywnie do działania.

 

Polecam

[Gość]

Kurka blada, fajnie ze sa tez takie osoby jak Ty. Ja mam prawie dokladnie to samo, tyle ze lat troszke mniej bo 21. Tak ze to chyba nie jest jeszcze starosc absolutna Raczej marazm, rutyna, znudzenie codziennoscia etc.

[Gość]

Ja się pytam siebie codziennie: Gdzie jest ta radość, a mam dopiero 23 lata.

[GreenEye]

Magnesja, po tym co napisałaś widać, że masz wiele zainteresowań.

Jeśli jesteś otwarta na nowości i lubisz aktywnie spędzać czas może warto pomyśleć nad nowym hobby, które będzie Cię ciekawiło i przyniesie radość.

A może ta aura spowodowana jest nadchodzącą jesienią?

Pozdrawiam serdecznie, zaglądaj do nas częściej

[Gość]

Magnesja, Ja mam to samo choć mam dopiero 27 lat.... Myslę że to minie Może potrzebujesz jakiejś zmiany w życiu... czegoś nowego

[Magnesja]

Witajcie :)Dziękuję wszystkim za odzew. Myślałam , że temat mało interesujący, a tu proszę :) i jak ładnie, prawie same małołaty, ale Wam to się należą raczej klapsy, za takie smutki, bawic się dzieciaki, Ja to swoje już wybawiłam i czułam się zawsze radosna...jeszcze nie tak dawno.Fakt, przetrwałam chorobę nowotworową, kilka innych operacji przynależnych starszym ludziom. Wyszłam na razie obronną ręką ze wszystkiego, ale właśnie te moje uczucia i odczucia się "spłaszczyły" I właściwie nie tylko radości dotyczą. Nie potrafię np. płakac na pogrzebach, choc nieraz to ktoś bliski odchodzi. Wszyscy szlochają , a ja nic.Nie żebym się cieszyła że ktoś umarł, albo że nie jest mi smutno, tylko jakoś tych łez brakuje... nawet wiersz napisałam na ten temat

 

 

 

Rozpacz

 

 

Oczy stoją suche

wołanie zastygło na wargach

myśl w próżni

serce kamienne

twarz zmartwiała

ból

dusza krzyczy

 

ona jedna

powodów tysiące

[jakasia]

Magnesja, oj jakby tylko te klapsy na smutki pomagały to pewnie wiecznie z sinym tyłkiem bym chodziła

[Gość]

Magnesja, oj jakby tylko te klapsy na smutki pomagały to pewnie wiecznie z sinym tyłkiem bym chodziła

 

Ja też...

 

Wiersz piękny...