jakasia

Magnesja, oj jakby tylko te klapsy na smutki pomagały to pewnie wiecznie z sinym tyłkiem bym chodziła

niemądry, ja właśnie biorę cital o to on postawił mnie na nogi. mam nadzieję, że i Tobie pomoże. Trzymam kciuki.

kuba94, wiesz najlepsze kwiatki i tak trafiają się na dalszych stronach bloga..."Energetyczny kwadrat", "pobił matkę kiełbasą krakowską" to tylko niektóre smaczki

wiecie co....tak sobie przypomniałam, że przy moim pierwszym ataku nerwicy też byłam strasznie zmęczona....żeby zregenerować się po 8 w pracy musiałam przespać 12....no ale to wszystko była wina nerwicy i stresu... dopiero kiedy wzięłam leki w reszcie zaczęłam się wysypiać i mieć na cokolwiek siłę

wrzucę Wam coś na poprawie humoru ----> http://fuck-t.blogspot.com/ bawcie się dobrze

takasobiejedna, wiesz tutaj każdy ma na swój sposób poważne problemy. Z resztą jakbyś sama ich nie miała to by Cię tu nie było :) Rozmawiałaś na temat swoich problemów z psychologiem?

witamy na pokładzie

Korba, zrób sobie po tym ciężkim dniu dobrej herbaty, włącz ulubioną muzykę i postaraj się nieco zrelaksować... W sumie nie było tak strasznie jak Ci się wydawało :))

CzasNaZmiany1, na pewno warto, żebyś udał się do lekarza, wiele schorzeń może dawać takie dolegliwości. Myślę, że warto, żebyś rozpoczął od neurologa (musisz mieć skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu). Czy masz przy tym jakieś lęki???

asdf, to ja już się napalam na sałatkowy przepis... ale palcom muszę dać kilka dni na regenerację

miałam taką ochotę na sałatkę, że aż rozcięłam dwa palce wrrrr.... [Dodane po edycji:] asdf, ja zanim w końcu dopuściłam do siebie możliwość chorowania na nerwicę, to robiłam skomplikowane badania krwi, EKG, rezonansy...nawet jak podejrzewałam co mi na prawdę dolega... pójście do psychiatry zajęło mi na prawdę sporo czasu...

może najpierw lepiej skoczyć do wykwalifikowanego terapeuty? najpierw sprawdzi czy wszystko jest na miejscu, a później zaleci ćwiczenia, które pomogą, ale nie wyrządzą krzywdy :)

kuba94, ależ oczywiście, że możesz :) ja również się z tym nie zgadzam

kuba94, dopóki religia nie staje się fanatyzmem i nie wchodzi do życia publicznego a sprawia ludziom radość. To co Ci to przeszkadza? Akurat w wypowiedzi koleżanki ( z którą de facto w ogóle się nie zgadzam) nie znalazłam nic co wskazywałoby na fanatyzm.

Magnesja, nic się nie martw, mnie taki stan dorwał w wieku dwudziestukilku lat...ale jest on przejściowy. Chyba najlepiej jest poznać nowych ludzi, bo jakoś tak jest, że to inni dodają nam energii i nakręcają nas pozytywnie do działania. Polecam