Witam i pytam

[Matsurika]

Hej witam, nazywam się (a raczej mój nick to) Matsurika. Jestem szesnastolatką. Mam nadzieję że będę mogła tu z kimś porozmawiać.

 

Przy okazji chciałabym się spytać, jak wy uważacie, czy mam nerwicę?

 

Przez całe życie żyję w stresie przez surowego i impulsywnego ojca. Mam napady lękowe, gdy ktoś na mnie krzyczy od razu zaczynam płakać (nie umiem nad tym panować), miewam trudności w kontaktach z ludźmi, zaniżone poczucie własnej wartości, ataki szału, bóle głowy i brzucha z nerwów. Bywało że kaleczyłam się lub głodziłam ale to akurat minęło. Czy to nerwica?

 

Boże, nie mogę iść nawet do psychologa, bo ojciec uważa że jest tylko dla ułomnych i chorych psychicznie a on nie ma ułomnego dziecka. Co prawda według niego jestem głupia ale nie na tyle ułomna aby chodzić do psychologa.

[shadow_no]

Matsurika, objawy, o których wspominasz mogą wskazywać na zaburzenia nerwicowe. Najlepszym rozwiązaniem było by udanie się do psychologa. Zupełnie nie rozumiem podejścia Twojego ojca, chociaż sam spotkałem się już z podobnymi sytuacjami. Jeżeli nie jesteś w stanie mu tego przetłumaczyć proponuję we wrześniu udać się do szkolnego pedagoga i powiedzieć to co tu napisałaś. Pedagog powinien się zająć tą sprawą tak jak należy. Nie ma sensu, żebyś się z tym sama męczyła bo to może się pogłębiać.

 

Pozdrawiam,

Tomek

[ewaryst7]

Twój ojciec ma powazny problem osobowościowy.I sam powinien skorzystać z porady psychologa.A Ty.. Koniecznie porozmawiaj z peagogiem szkolnym(jeśli mu ufasz), lub z mamą.Możesz liczyć na swoją matkę?

[Matsurika]

Nie wiem czy mogę na nią liczyć. Jak zobaczyła że się kaleczę to poprosiłam ją żeby nie mówiła ojcu ale ona i tak powiedziała.