życie ... moja historia miłości .

[Gość]

Witam .

 

Muszę podzielić się z kimś tym co mnie spotkało więc pozwólcie że tu się troszkę rozpiszę .

Jakieś piętnaście lat temu rozstałem się z cudowną dziewczyną . Spędziłem z nią dwa lata jak w bajce . Urodziła mi dziecko , ale ślubu już niestety nie chciała . Odeszła , podrzucając dziecko mojej mamie .

Byłem młody , nie potrafiłem sobie z tym poradzić , choć miałem szanse być ojcem .

Zaczęło się kilkuletnie picie , wykańczanie się .

 

Pewnego razu rodzina zaaranżowała spotkanie ze śliczną blondynką . Chwyciło . Nie tak jak bym chciał , ale wydawało mi się że wystarczająco żeby razem coś stworzyć .

Był dom , urodziło się dwoje cudownych dzieci .

 

Od kilku lat pracuję na dwa etaty żeby utrzymać rodzinę .Tak się skupiłem na pracy że zaniedbałem ten związek . Zapomniałem się nim cieszyć . Żona przestała się uśmiechać , zgasła . Zrobiła się nijaka , zawsze smutna lub wkurzona . Nie czekała już na mnie , a jeśli tak to tylko po to żeby zrobić awanturę , zwyzywać mnie próbując udowodnić jakieś wyimaginowane kochanki , imprezy itd .

Ja wracałem nad ranem podpierając się nosem ze zmęczenia , a ona robiła piekło .

Zdawałem sobie sprawę że coś jest nie tak już od dłuższego czasu . Od jakiś trzech lat .

Myślałem , trudno . Dla dzieci będę ją kochał lub choć udawał że ją kocham . Poświęcę się - moje szczęście nie jest najważniejsze .

Niestety , Ona nie miała tyle siły .

Kobieta z którą miałem być szczęśliwy do końca życia odeszła zabierając ze sobą dzieci których tak bardzo potrzebuje żeby normalnie funkcjonować .

 

Trzeciego dnia rozłąki coś we mnie pękło .

Trafiłem do szpitala dla psychicznie i nerwowo chorych po próbie samobójczej .

 

Nie odwiedziła mnie w szpitalu ani razu przez dwa tygodnie .

Ja leżałem w szpitalu , a ona kursowała w te i z powrotem opróżniając mieszkanie .

Nie życzę nikomu widoku pustych ścian po wyjściu ze szpitala .

 

W szpitalu stało się coś dziwnego . Zrozumiałem że coś się skończyło . Fakt że mnie nie odwiedziła zgasił we mnie resztkę uczuć które do niej czułem .

 

Pomimo sytuacji poczułem się tam bezpiecznie . Spotkałem ciekawych ludzi i ..... kobietę .

Osobę o najwspanialszych oczach jakie widziałem w życiu . Mądrą , bardzo wykształconą , ładną - taki mój ideał .

Utonąłem w jej zawsze uśmiechniętych oczach . Nawiązaliśmy jakiś niesamowity kontakt . Esencja miłości osiągniętej w kilka dni ?

Dziwne , ale jak się cos takiego dzieje to się po prostu wierzy .

Nie myślcie że miał charakter seksualny . To coś się działo w sercu i duszy .

Byłem znowu najszczęśliwszy na świecie . Bajka .

 

Była tak jak ja po próbie samobójczej .

Ktoś ją skrzywdził , odrzucił , ale sprawiała wrażenie trzezwo myślącej , sensownej i zdrowej .

Wyszedłem ze szpitala szybciej więc przyjeżdżałem do niej codziennie . Przywoziłem ulubione jedzenie , dbałem o nią , a ona mi kwitła w oczach . Taka śliczna i te oczy ....

 

Po wyjściu dni były nasze , ale w nocy zapadała się . Umierała , a ja razem z nią .

Okazało się że jest poważnie chora .

Czegoś się strasznie boi . Twierdzi że to się skończy , a ona tego już nie da rady udzwignąć . Zapada się tak w to cierpienie że się już jej boje . Nie wiem co mam zrobić . Chcę ją uratować , ale coś w głowie mówi mi uciekaj ...

 

Co gorsza czuję że przy niej sam zaczynam wariować . Mam jakieś lęki po przebudzeniu . To chyba depresja .

Nie jem , doszły jakieś problemy z erekcją . Tak ją kocham że mi nie .... Wariuję .

 

Co ja mam robić ? Jak ucieknę to sobie nie daruję do końca życia .

 

Pozdrawiam .

[Gość]

Ciąg dalszy .

 

Spędzam z moją królewną każdą chwilę kiedy nie jestem w pracy .

Zdarza się że do pracy nie idę - mam taką możliwość że mogę robić sobie wolne .

Czuję się za nią odpowiedzialny choć znamy się tak krótko .

 

Jej rodzina nie chce widzieć jej problemu . Są tak sztywni że nie dopuszczają do siebie możliwości ze jest bardzo chora .

Kiedy jest sama nie je , nie śpi , przezywa straszne rzeczy . Zaniedbuje się .

 

Robię jej zakupy , sprzątam , gotuje , karmię ją .

Mówi że jak jestem przy niej to myśli o jedzeniu , nabiera apetytu . To takie chwile kiedy się uśmiecha .

 

Na trzy doby zamknęła się w domu . Nie otwierała , nie odbierała telefonu , a ja krążyłem wokół wariując co się z nią stało .

Nie miałem kontaktu z jej rodziną więc nie było nawet do kogo się zwrócić o pomoc dla niej . Po prostu nie znam jej rodziców , nie miałem numery telefonu , adresu .

Na policje przecież nie pójdę ...

 

W trzecią dobę około trzeciej nad ranem znowu przyjechałem pod jej dom .

Zastałem zapalone światło i ambulans pod domem .

Trwoga ....

 

Podszedłem pod dom , a ona wyszła na balkon i mówiąc że ktoś ją zamknął w domu poprosiła żeby ją otworzyć zrzuconymi kluczami od zewnątrz . Nie poznała mnie w pierwszej chwili . Było jeszcze ciemno . Ambulans po prostu tam parkował .

 

Gdy dotarło do niej że to ja to sie złapała za głowę .

Nie wiem co jest że ja ją po prostu wyczuwam .

Bardzo dobrze się rozumiemy .Wiem kiedy i co chce . Jakaś telepatia .

 

Przesiedziałem z nią noc i dzień . Znowu sprzątanie , karmienie itd ...

 

Staram się ją tak zagadywać żeby nie zapadała się w te swoje myśli .

Niestety dziś rano okazało się że słyszy '' głosy ''.

Niby że sąsiedzi ją wyzywają strasznie od najgorszych .

 

Udało mi się ją zawiezć dziś do jej mamy i spisać z telefonu numer do rodziny więc jak coś to mam kogo alarmować .

Dzisiejsza noc będę spał spokojnie ...

 

[Dodane po edycji:]

 

No i nie pospałem spokojnie ...

Nad ranem dostałem bardzo nieskładnego sms-a ( jak się jej pogarsza to zaczyna w esach walić byki ) .

Bała się że zawiozę ją w trybie natychmiastowym do szpitala psychiatrycznego .

Jako ze od kilku dni namawiałem ją na wizytę u psychiatry to odbiera mnie jako zagrożenie .

 

Znowu nieprzespana noc , ale nad ranem zadzwoniła że jest w szpitalu , żebym przyjechał ....

Zapytałem za kogo się mam podać żeby mnie wpuścili . Powiedziała podaj się za męża !

 

Od razu nie mogłem - obowiązki .

Po południu przekonałem swoja mamę ze muszę pojechać żeby nie zmanipulowała lekarza .

Miałem opisać jej stan zdrowia . Powiedzieć o tych głosach . Powiedzieć wszystko żeby ją zdiagnozowali i zaczęli odpowiednio leczyć .

 

W izbie podałem się za brata , nie za męża , bo uważałem że to by było nie w porządku .

 

No i jak poprosiłem o rozmowę z lekarzem pacjentki ( imię i nazwisko ) okazało się że na ławce obok siedzi jej mama ...

 

Zaskoczenie . Zdenerwowana kobieta zapytała kim jestem . Przedstawiłem się poprosiłem o rozmowę . Opisałem że zajmowałem się nią , że ją zawiozłem do mamy żeby ona zobaczyła prawdę .

Najpierw odmowa , potem zgoda . Proszę na mnie poczekać .

 

Czekałem pod szpitalem dwie godziny . Nikt nie wyszedł .

 

Pojechałem tam żeby jej pomóc , a zostałem potraktowany jak bydle które wykorzystało tę dziewczynę .

 

Tak myślę że to koniec tej historii . Posłałem swojej ukochanej że proszę o kontakt z mamą , żeby wytłumaczyć jej co się działo przez te ostatnie dni . Jeśli tego nie zrobi to ja już nie mam sił na ciągnięcie tego dalej .

Tak się starałem . Tyle uczuć z mojej strony . Zawalonych kilka dni pracy . Serce przekrojone na pół ...

 

Kocham ją , ale nie chcę być tak traktowany . Wolę to zdusić w sobie .

Znowu jestem sam .

 

Norma .

 

[Dodane po edycji:]

 

Podsumowując to klasyczny przypadek Borderline