eleniq

Przy okazji chciałem sprostować jedną rzecz, ponieważ pamiętam jak ostatnio brałem udział w dyskusji odnośnie działania przeciwlękowego neuroleptyków. Otóż, na początku musimy sobie wyjaśnić, czym jest "działanie przeciwlękowe". Koliduje ono trochę z "działaniem uspokajającym". Moim zdaniem działanie przeciwlękowe polega na odzyskaniu prawidłowej świadomości, na odzyskaniu racjonalnego myślenia, które jest ważne by prawidłowo ocenić daną sytuację. Może to powodować nadmierną impulsywność, albo odwrotnie - nadmierne wycofanie, w zależności od indywidualnych skłonności. W przyćmionej świadomości lękami nie jesteśmy w stanie tego zrobić, bo lęki przyćmiewają świadomość. Lęk ma też bardzo silną tendencję do samoistnego, dość szybkiego nasilania się, narastania, co w skrajnych przypadkach może doprowadzić do stanów quasi-psychotycznych, kiedy lęk przyćmiewa świadomość w krańcowym stopniu. Zaś działanie uspokajające ma za zadanie znieść niepożądane pobudzenie. Może się ono przejawiać np. w niemożności zapadnięcia w sen, w objawach somatycznych (szumach usznych, częstoskurczu, obfitym poceniu się, drżeniu ciała). Pobudzenie można też zauważyć po mowie ciała. Pobudzenie może, choć nie musi, występować razem z lękiem. Często pobudzenie bywa mylnie utożsamiane z lękiem. Lęk jest wytworem naszego źle działającego umysłu, zaś pobudzenie - całego układu wegetatywnego. Jak myślisz @Fobic dobrze to rozumiem? Jak coś źle, to poprawcie.

To prawda. Uzależnienie od klonazepamu leczy się już ciężką chemią - w psychiatrii akurat silnymi neuroleptykami. Wiem, bo znam osobiście ze szpitala przypadek kolesia uzależnionego od klonazepamu i lekarz ładował mu choćby zuklopentyksol na detoks, a to już serio ciężki lek. Chodziło o to, żeby zabezpieczyć pacjenta w razie wystąpienia jakiegoś gorszego pobudzenia. Bo kiedy układ GABA zostaje rozregulowany i zabierze się jemu tą substancję go pobudzającą, to mózg może zostać jakby pozbawiony tego hamowania na pewien czas, zanim mózg dostosuje się do braku tej substancji i może wystąpić wtedy silne pobudzenie. Bo uzależnienie od innych benzodiazepin, zwłaszcza tych krócej działających, leczy się właśnie klonazepamem, z uwagi na jego dość silne i długotrwałe działanie przeciwlękowe.

Słuchajcie Kochani! Mam fajny sposób na robienie kroków do wolności Ostatnio wpadłem na pomysł prowadzenia "Pamiętnika złotych myśli". Zamierzam w nim zapisywać wszelkie myśli, które sobie podpowiem, kiedy dajmy na to - wyciągnę jakiś wniosek z jakiejś sytuacji i ułożę z tego zgrabną, logiczną i przy okazji pozytywną, optymistyczną myśl. I to była by fajna rzecz, zajrzeć sobie do takiego pamiętniczka, kiedy będzie mi smutno, kiedy będę chciał sobie przypomnieć, co powinienem myśleć, by nie popaść w "paranoję". Mam już zapisanych parę fajnych myśli. Też tworzę takie myśli, kiedy jestem w dobrym nastroju i to może być też przy okazji sposób na odzyskiwanie tej iskierki tego pozytywnego myślenia, której czasem bardzo brakuje. Mogą to być własne myśli albo cytaty, ale też żeby to były cytaty, z którymi się sami wewnętrznie zgadzamy. Co myślicie? Choć domyślam się, że niektórzy z was już wcześniej na coś takiego wpadli, chyba nawet psycholodzy to zalecają, choć mnie żaden tego nie zlecił, tylko sam to wymyśliłem...

Po swoich doświadczeniach z pracą mogę powiedzieć, że ważne jest aby praca była przyjemna. Pracę trzeba lubić. Nie można się czuć w niej niewolnikiem, popychadłem czy wręcz nie daj Boże jakąś "szmatą". Nie ma lepszego napędu i motywacji do pracy niż czucie z niej przyjemności, satysfakcji.

Esketamina jest szybkodziałającym lekiem przeciwdepresyjnym zatwierdzonym do klinicznego leczenia depresji, po raz pierwszy wprowadzono go jako lek przeciwdepresyjny w marcu 2019 r. w Stanach Zjednoczonych. Przy lekooporności to już albo robi się kombinacje kilku leków przeciwdepresyjnych o odmiennych mechanizmach działania, albo się stosuje zabiegi elektrowstrząsowe, albo wdraża się leczenie wspomnianą esketaminą.

Ja chorowałem na ciężką depresję z niepokojem i potwornie natrętnymi myślami samobójczymi. Choroba osiągnęła swój szczyt w grudniu zeszłego roku, pojawiła się ostra bezsenność i tendencje samobójcze, ale jeszcze nie próba, całe szczęście. Musiałem zabezpieczyć się w szpitalu. Była ona spowodowana nagłą śmiercią mojej mamy na ulicy. Nie byłem tego świadkiem, tylko mama była sama w drodze do sklepu i nagle kaput! Tragedia!!! Leki mnie podniosły, wyciszyły znacznie te przykre objawy depresyjno-lękowe, pomogły nabrać dystansu do tej trudnej sytuacji życiowej (też nie mam takich bliskich znajomych do wyjść). Ale oprócz zaburzeń lękowo-depresyjnych ja dodatkowo mam problem w sferze emocji, nie umiem ich nazywać, rozpoznawać (aleksytymia). Nie żyje się z tym łatwo, ale pragnę to zmienić. Poznawanie języka emocji może być bardzo ciekawe. Szczerość i otwartość to moim zdaniem podstawa tworzenia zdrowych relacji. I to też chciałbym przełamać jakoś. Od tego już jest terapia, na którą zamierzam się wybrać w niedługim czasie. Myślę o terapii na oddziale dziennym, tylko tutaj praca będzie wyjątkowo wytężona. Mógłbym też podjąć się indywidualnej, ale niestety w chwili obecnej na taką terapię nie jestem dyspozycyjny. Jestem już na tyle stabilny dzięki lekom, że dam radę uczestniczyć w terapii, która będzie dla mnie porządnym treningiem emocjonalnym, bo zdaję sobie sprawę, że jest to żmudne i też niczego to na samym wejściu nie gwarantuje, ale spróbować zawsze można. Tylko też bardzo ważna jest przy tym wszystkim wiara w siebie, która stanowi w tym wszystkim niezwykle potężny grunt do dalszego kwiecistego samorozwoju. Trzeba przy tym znać swoje możliwości i ograniczenia oraz mieć wyznaczone cele do terapii. Bez tego terapia nie będzie miała sensu, mówię to od razu, ze swojego własnego doświadczenia. Wiem już, że chcę zmian na lepsze!

Najważniejsze, żeby praca się podobała i nie stresowała zbyt mocno psychicznie. Widzę, że jest tu mowa o takiej dość monotonnej, ale też odpowiedzialnej pracy. Niektórych taka monotonia potrafi bardzo uspokajać. Choć tak naprawdę zawsze będzie jakiś tam stres, jakieś nowinki, niuanse - w jednych pracach jest ich więcej, w innych mniej. Dobrze jest znaleźć sobie jakiś sposób na rozładowanie tego stresu, który jest mimo wszystko przejściowy, można to zrobić po pracy albo w weekend np. aktywność fizyczna, pójście do kościoła, na spacer, do znajomych/rodziny na herbatę. Z takich zawodów podobnych do wymienionego ochroniarza-szatniarza mogą jeszcze być rejestrator medyczny, administracja biurowa, hotelarz. Więcej nie wiem...

Mam lat: 24 Czuję się na: 30

@Fobic Te objawy, o których pisałem minęły po jakichś 1-2h. Ogółem czuję teraz taką świeżość umysłu i przyjemnie lekkie odcięcie od emocji. Do temazepamu rzeczywiście nie ma co wracać. Może ten nitrazepam tak silnie zadziałał, bo wziąłem przed nim jeszcze 50mg hydroksyzyny, no i kwetiapiny 300mg. Bo gdybym wziął ten nitrazepam tak całkowicie sól, to pewnie nie spowodowałby takiego porannego "otumanienia". Ale fakt, że nitrazepam to jednak siekiera i na ciężką bezsenność to jak znalazł. Bo kiedy wynaleziono bardziej selektywny estazolam, to nitrazepam zsunął się trochę w cień.

@Fobic Tej nocy miałem okazję wziąć nitrazepam, wziąłem 5mg. Spałem po nim dość długo ok. 9h. Trochę ciężko było się zwlec z łóżka. Czuć leciutkie omulenie, senność, opadające powieki i lekką niemożność ustania na nogach i leciutkie drżenie palców rąk, ciężko wykonać precyzyjne ruchy. Dobrze, że dziś nie musiałem iść do pracy, bo pewnie bym za bardzo nie dał rady, przy takich atrakcjach. Nie no, jest to dość mocny, jebitny lek na spanie i jego działanie czuć długo. Na pewno jest on sporo mocniejszy od temazepamu. Chyba powinienem brać mniej tego nitrazepamu 2,5mg albo wrócić do temazepamu. Też przed nitrazepamem wziąłem jeszcze 50mg hydroksyzyny, żeby spróbować zasnąć po niej, zanim sięgnę po ten ostateczny nitrazepam.

Mi w szpitalu wtedy dawali kwetiapinę XR od razu w sporej dawce, to pierwsze kilka dni całe przespałem, wstawałem tylko na jedzonko. Miałem ciężki epizod depresji.

Żaden neuroleptyk nie działa od razu. Wprowadzanie takiego leku często trzeba przeprowadzać w szpitalu. Wtedy można bardziej dopasować odpowiednią dawkę. Kiedy ja leżałem na psychiatrycznym, to był koło mnie chłopak w manii i dawali mu rysperydon, to początkowo bardzo zwiększali mu dawkę, a później kiedy robił się trochę omulony, to mu nieco zmniejszyli. Neuroleptyki bierze się długo i dlatego jest ważne dopasowanie dawki, bo przy nieodpowiedniej dawce albo choroba będzie nawracać, albo lek da tak mocno w kość mózgowi, że do końca życia będzie się miało Parkinsona.

To przesypianie nocy nazywa się fachowo działaniem sedatywnym. Ujawnia się ono jako pierwsze, bo kwetiapina działa silnie przeciwhistaminowo. Działanie przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne ujawnia się już później. W przeciągu ok. 4 tygodni powinna być już wyczuwalna przynajmniej częściowa odpowiedź w zakresie działania przeciwpsychotycznego.

Jest to lek cięższy, ostrzejszy od klomipraminy. Podobnie jak klomipramina wymaga regularnych kontroli EKG, jest kardiotoksyczna.

Kochani! Jednym słowem - BIERZMY BENZODIAZEPINY WTEDY I TYLKO WTEDY, KIEDY SYTUACJA TEGO WYMAGA!!! To znaczy wtedy, kiedy zawiodą łagodniejsze doraźne środki przeciwlękowe - hydroksyzyna (do 100mg/d) czy nawet krople walerianowe (działają jako bardzo łagodny agonista receptorów GABA-A). Szczególnie wtedy, kiedy jest duże zagrożenie życia, występują bardzo silne zamiary samobójcze, silne pobudzenie zagrażające swojemu lub czyjemuś życiu czy też występuje silna bezsenność narażająca na skrajne wyczerpanie i ciężki stres. Wówczas benzodiazepiny są jak najbardziej wskazane. Benzodiazepiny to nie są leki na łagodne stany napięcia nerwowego związanego ze zwyczajnymi trudami dnia codziennego, np. stres przed rozmową kwalifikacyjną albo wystąpieniem publicznym.

To prawda. Benzodiazepiny potencjalnie mogą stanowić czynnik ryzyka pogłębienia zaburzeń otępiennych (najprawdopodobniej w efekcie neurogenezy hipokampalnej). @snilek Przeczytaj to proszę. Myślę, że jesteś jeszcze na etapie, na którym można ci pomóc. Benzodiazepiny można zastąpić innymi, znacznie bezpieczniejszymi lekami. Po twoich ostatnich wpisach podejrzewam, że jesteś w sporej euforii, masz na wszystko "wyjebkę". Wiedz, że prędzej czy później będziesz miał zjawisko "z odbicia" - euforia przejdzie w dysforię, od której będziesz wręcz "umierał", staczał się w dół, tak jak pisała @acherontia styx. My chcemy dla ciebie dobrze, zgłoś się do lekarza, żeby ci pomógł bezpiecznie odstawić benzo. Inaczej w najlepszym razie skończysz na oddziale zamkniętym. Także masz jeszcze wybór. Jeśli doszło do uzależnienia od benzodiazepin, powinno się przeprowadzić badania pod kątem współwystępowania zaburzeń psychicznych (np. zaburzeń lękowych, depresyjnych czy osobowości). Benzodiazepiny powinny być stopniowo zastępowane innymi lekami, np. SSRI, jeśli jednak benzodiazepiny były stosowane głównie dla euforyzującego efektu, leczenie powinno się rozpocząć od detoksykacji. Detoksykacje można przeprowadzić poprzez zamianę leku, od którego występuje uzależnienie, jak np. alprazolam, lekiem, który wykazuje wolniejsze wchłanianie oraz dłuższy okres półtrwania (np. klonazepam). Następnie rozpoczyna się powolny, kilkumiesięczny proces zmniejszania dawki i stopniowego przyzwyczajania organizmu do mniejszych dawek.W ostatnim etapie detoksykacji warto przedłużyć czas przyjmowania najniższej możliwej dawki leku w celu stabilizacji organizmu i zapobieganiu nawrotów. Etap ten można także wspomóc terapią behawioralną i innymi lekami (np. trazodon, karbamazepina).

Granatowy, beżowy, ciemnoszary, grafitowy

@MuminIDM Jak coś to w leczeniu GAD też można próbować kwetiapiny w dawce 50-300mg/d albo rysperydonu w dawce 0,5-1,5mg/d, ale z racji, że są to już neuroleptyki, to również trzeba je traktować jako leki dodatkowe w tym wskazaniu. To też są stabilizatory nastroju tak jak lamotrygina. Też skoro takie typowe antydepresanty na ciebie jakoś specjalnie nie działają, to może te zaburzenia lękowe są zwiastunem jakiejś choroby psychicznej (np. depresji czy nawet czegoś w rodzaju ChAD), nie wiem, nie znam się aż tak by to tak oceniać, ale ze mną tak po części było, że te zaburzenia lękowe się u mnie tak bardzo pogarszały, że mało co nie doprowadziły do najgorszego. Ale wiesz, ja to inna historia, u mnie już dobrano leki na tyle dobrze, że mogę normalnie funkcjonować, bo wcześniej było naprawdę niefajnie ze mną. Twój lekarz powinien to ocenić w odniesieniu do Ciebie. Oby udało ci się pokonać nerwicę lękową, bo wierz mi, że to zaburzenie potrafi dosłownie bardzo człowieka wykończyć. Trzymaj się, powodzenia!

Wg mnie brałeś raczej wszystkie antydepresanty o komponencie przeciwlękowej. Klomipramina to ogółem ciężki lek dla organizmu, to już taki lek ostatniego rzutu. Tej mirtazapiny w sumie też mógłbyś spróbować na GAD, ma mniej działań niepożądanych od klomipraminy, bierze się ją na wieczór, bo ona ma też działanie nasenne. Mirtazapina w teorii, powtarzam - w teorii, powinna działać przeciwlękowo i to nawet dość mocno - z racji jej mechanizmu działania (blokada receptorów 5-HT2A, 5-HT2C, H1, alfa-2). Natomiast w praktyce to już trzeba by to u ciebie po prostu sprawdzić, każdy ma inne połączenia w mózgu, już to pisałem tutaj. Co do lamotryginy to ona sama w sobie nie ma działania przeciwlękowego, bo patrząc tak teoretycznie, to jej mechanizm działania (blokada kanałów sodowych, hamowanie uwalniania glutaminianu, blokada receptorów 5-HT3, agonizm receptorów sigma-1) nie ma nic wspólnego z działaniem przeciwlękowym. Tak jak napisał kolega @Dryagan to ona jest w dużej mierze lekiem pomocniczym. Jej mechanizm działania wskazuje na delikatne działanie antydepresyjne, stabilizujące nastrój, przeciwpadaczkowe, neuroprotekcyjne i poprawiające koncentrację.

Stępienie emocjonalne po lekach podobno może się utrzymywać nawet kilka lat. Mózg to narząd o wyjątkowo dużych zdolnościach adaptacyjnych, jednak obawiam się, że po takim ostrym i długotrwałym traktowaniu go lekami może potrzebować więcej czasu na to takie polekowe "odrodzenie". Dobrze jest w razie czego powiedzieć o tym lekarzowi, jak to powinno wyglądać...

Fluoksetyna jest silnym inhibitorem CYP2D6, który odpowiada za metabolizm rysperydonu i w mniejszym stopniu jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Im wyższa dawka fluoksetyny, tym większe ryzyko wzrostu stężenia czynnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu. I dobrze, że nie czujesz. To oznacza, że korzyści ze stosowania leku są w twoim wypadku wyższe niż szkody wyrządzane w wyniku terapii tym lekiem. Ja tak samo jak ty nie czuję działań niepożądanych kwetiapiny. Jest tylko lepiej. Akurat rysperydon ma wyjątkowo duże ryzyko wywołania hiperprolaktynemii z neuroleptyków 2 generacji z powodu bardzo wysokiego powinowactwa do receptorów D2.

Rzeczywiście rysperydon może być z powodzeniem stosowany w leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych w dawce 0,5-1,5mg/d. Ma on udowodnioną skuteczność w leczeniu tego zaburzenia. Jednak z racji poważniejszych działań ubocznych (wyższe ryzyko wzrostu prolaktyny i wystąpienia objawów pozapiramidowych przez silne blokowanie receptorów D2 w stosunku do innych leków z grupy neuroleptyków) jest neuroleptykiem drugiego rzutu w tym wskazaniu, w przypadku niewystarczającej skuteczności kwetiapiny w dawkach 50-300mg/d.

Tak całkiem poważnie, daj mi do niej namiary na priv

Witam Cię serdecznie! Bardzo mi się podobają Twoje sentencje życiowe w podpisie Są takie trafne, nie to co moje, hehe...

Mój wykładowca z uniwersytetu medycznego powiedział, że w zespole ADHD (czy też w zespołach ADHD-podobnych) są zahamowane neurony odpowiedzialne za hamowanie aktywności kory przedczołowej. Owa kora zaś odpowiada za regulowanie głównych aspektów naszej osobowości, naszych zachowań społecznych np. poziomu impulsywności. Podawanie stymulantów ma za zadanie pobudzenie tych neuronów hamujących tą korę i to prowadzi do zmniejszenia impulsywności. W sumie ciekawe...