Co teraz robisz?

[Lady Em.]

Strasznie się boje ze zetnie mi się białko, mam 40 stopni...

[amelia83]

oglądamy z M "jestem legendą"

[slow motion]

amelia83, jeden z moich ulubionych filmów!!

płakałam w dwóch momentach.

[Lord Cappuccino]

Jak zginął pies i...?

[slow motion]

i pod koniec jak poświęcił się by uratować ludzkość.

[Gość]

Próbuję zrozumieć moją piszczącą,skarżącą się sunię

[monk.2000]

Słucham muzyki i zastanawiam się jaki film obejrzeć. Oraz piszę na facebooku.

[Gość]

idę czytac książkę, chcę dziś skonczyc, a zostało 100 str. a potem... spac. bo rano trza wstac.

[omeeena]

omeeena, lęki pojawiają się, bo miałaś stresujące sytuacje, niestety..

Nie stosujesz relaksacji??

 

Nawet nie wiedziałam, że mnie złapie. Już niemal w butach byłam.

Ale spięłam się i poszło dobrze. Tylko w autobusie dziwnie się na mnie patrzyli. A może mi się wydawało....

[monk.2000]

omeeena, z tymi lękami też miałem podobnie. Mnie dopadał postschizofreniczny post-traumatic stress disorder. Teraz trochę przeszło, pomogła właśnie medytacja. Ma związek z relaksacją, bo opiera się częściowo na pracy z ciałem. Nic przyjemnego z tą paniką, dopóki człowiek nie znajdzie odpowiedniego na nie rozwiązania jest skazany na życie w ciągłym napięciu.

[omeeena]

monk.2000, w drodze stwierdziłam, że co mnie to w sumie obchodzi? Jak się zwalę, to przecież inni będą mieć problem. Ale profilaktycznie zajęłam sobie miejscówkę przy oknie. I nawet pomstująca staruszka by mnie z niej nie ruszyła.

[acherontia styx]

Monar, co czytasz?

 

myślę nad prezentem dla przyjaciela

[monk.2000]

omeeena, a powiedz przeżyłaś coś w rodzaju szoku, kiedy zachorowałaś? Tak jakby twoje życie można podzielić na okres przed zachorowaniem i po? Dla mnie ten moment gdy pojawiły się pierwsze objawy, odwrócił wszystko o 180 stopni.

[omeeena]

monk.2000, u mnie to wszystko rozwijało się bardzo powoli i z ukrycia. Dłuuuugi czas w ogóle nie dopuszczałam myśli, że to jest TO. Szok przyszedł kiedy jazdy osiągnęły szczyt. Jak obuchem w łeb! Przerażenie i ból. I niepodważalna pewność, że nigdy z tego nie wyjdę.

Teraz prawie nic nie pamiętam. I rzeczywiście podział: PRZED CHOROBĄ i TERAZ zawitał w moim życiorysie na stałe.

[monk.2000]

omeeena, Muszę jeszcze innych podpytać, czy to powszechne zjawisko z tym szokiem chorobowym. Ja do dziś się nie mogę pozbierać. Dzięki za odp.

[slow motion]

jem śniadanie i ściągam muzykę.

[Gość]

słucham muzyki i uśmiechnęłam się na myśl, że zaraz do terapeuty

jestem pojebana.

[slow motion]

Monar, albo zakochana

[Gość]

slow motion, co to to nie

[Lady Em.]

Leze w łóżku

[omeeena]

Myślę, co szalonego zrobić, czego nigdy nie robiłam. Jutro przecież kończymy naszą kadencję na tym padole

[amelia83]

wróciłAM z pracy jeszce jutro i 5 dni wolnego

[omeeena]

Skrobie pismo do ZUS... Rany, jaki ja mam pusty łeb! Kilka zdań sklecam jak domek z kart podczas wichury!

A kiedyś wszystkim znajomym trzepałam podania od ręki! Nawet pozwy rozwodowe!

[monk.2000]

omeeena, widzę że dopadł cię syndrom "starych dobrych czasów". Też to miałem w liceum. Wspominałem jak to kiedyś dobrze mi nauka wchodziła. Myślę, że mimo wszystko trochę przesadzałem.

[omeeena]

monk.2000, oj tam oj tam, zaraz tam STARYCH... Jeszcze rok temu pamięć śmigała z prędkością światła. Za sprawnością umysłu z czasów szkolnych to dawno tęsknię. Zaliczałam sprawdziany po rzuceniu okiem na notatki 10 min przed dzwonkiem albo po 3 krotnym przepisaniu ściągi. A teraz? Nawet TeleTydzień wydaje się czasem, jak dzieło Freuda