leczenie bulimii - pytania

[kalinaaa]

Witam Wszystkich!!!

Pierwszy raz jestem na Waszym forum...

Piszę ponieważ potrzebuję porady,wsparcia.

Jestem chora na bulimię,ale od 6 mięsiecy wywołuje wymioty coraz częściej nawet 2 do 3 razy w miesiącu ponieważ przytyłam.Wcześniej wymiotowałam jak czułam ze przybylam na wadze to był moj taki sposob na odchudzanie ktore skutkowało przez jakis czas.Następnie było tak jakby uśpienie choroby nie wywoływałam wymiotów nawet do kilku miesięcy ale to bylo jak moja waga mi odpowiadała.Najbardziej wzmorzony mam apetyt kiedy zbliza sie miesiaczka wtedy nie moge sobie poradzic z atakiem głodu.

Chcę zwalczyć ta chorobę ponieważ wiem ze wpływa to niekorzystnie na moje zdrowie fizyczne jak i psychiczne.Boje sie bo wiem ze dzieje sie ze mna cos złego, mam problem z koncentracja, nie potrafię sie skupic , kłopoty z pamięcią a wiem ze to wszystko jest powiązane.Przerażaja mnie te wszystkie skutki ktore moze spowodowac bulimia tzn ja sama;(.

 

Dzisiaj byłam u psychologa rozmowa dała mi duzo do myślenia i chęc walki z chorobą.Psycholog zaproponowalam mi psychoterapię ktora bedzie sie opierała na rozmowach cwiczeniach 2 do 3 razy w ciagu tyg.Psycholog twierdzi ze 1 raz to za malo poniewaz bede wraca do mojego starego myslenia.Minus jest taki ze wizyta kosztuje 90zł koszmar!!!

 

Szkoda ze nie nikt nie wymyslil np pigułki zeby łyknąc i spokój.

 

Nie wiem co mam zrobic , nie mam pojęcia gdzie mam sie udać i czy może sa jakies metody ktore pomagaja zwalczyc ta chorobę.Jestem z Trojmiasta moze ktos zna dobrego psychologa jakies namiary.Gdzie mam sie udać z ta chorobą???

 

Chcę być zdrowa przestać myslec o jedzeniu i być szczesliwym czlowiekiem to jest moje marzenie.

Pomożcie

Dziekuje i pozdrawiam

Edytowane 9 Kwietnia 2009 przez Gość

[scrat]

Heh to ja przeniosłem do witam (z lękowej) :) Bo bardziej mi podchodziło jako powitanie niż lęki.

 

Brakuje na forum takiego ogólnego działu dla innych problemów bo nie bardzo wiadomo gdzie klasyfikować nienerwicowe zaburzenia typu bulimia. Ani powitanie, ani lęki, ani natręctwa...

 

Ale to już temat na adminmod/do shada.

[Abigail_1Sm25]

Witaj :) Rozumiem Cię doskonale.

Możesz iść do publicznego psychologa w poradni zdrowia psychicznego w Twoim mieście. Tam nic nie płacisz. Psychoterapia (a zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna, taką powinien Ci zaproponować psycholog) jest w Twoim przypadku najskuteczniejszą formą walki z chorobą.

Jeśli jednak chciałabyś leki, są takowe, tylko nie oczekuj po nich cudów. Udaj się do psychiatry. Na bulimię przepisują np. fluoksetynę (leki: Prozac, Bioxetin itp.) - to lek z grupy SSRI, antydepresyjny, na nerwicę natręctw i bulimię. Różnie pomaga, niektórym tak, mi nie pomógł, ale możesz spróbować. Może są jeszcze inne leki, zapytaj lekarza. W ogóle leki z grupy SSRI zmniejszają łaknienie. Są też inne leki, one działają anorektyzująco, ale nie polecam Ci ich, są to pochodne narkotyków i mogą powodować depresję.

Na Twoim miejscu stawiałabym raczej na porządną psychoterapię. Ona działa na dłuższą metę, leki tylko doraźnie. Pozdrawiam :)

[Gość]

mam pytania:) a propos leczenia szpitalnego bulimii. Chcialabym zglosic sie na oddzial nerwic i zab odzywania w Lublinie na ul gluskiej (klinika psychiatryczna) ale sama zastanawiam sie czy to dobry pomysl. Boje sie zderzenia z anorektyczkami. wiem...odbija mi...ale to mnie przeraza najbardziej. A poza tym zastanawia mnie skutecznosc takiego leczenia, bo w sumie moze zabronia mi wymiotowac ale czy oducza mnie objadac sie?

czy ktos z forumowiczow we moze jak wyglada tam kontrakt podpisywany przez osoby z ED?

w ogole jak tam jest?

I jeszcze jedno. czy warto wczesniej pojsc do lekarza po proszki (kiedys juz bralam seronil i pewnie da mi teraz to samo) czy poczekac do tego co mi dadza w szpitalu i nnic na razie nie zaczynac?

Bardzo dziekuje za odpowiedzi. Te pyt sa dla mnie wazne.

[Gość]

witaj ja bylam w Łodzi z powodu any..

podpisuje się kontrakt, w moim przypadku wyglądało to tak, że ma kilka etapow musisz spełniać określone wymagania aby przejść "wyżej"

 

jest ciężko ale WARTO!