Kto jest Twoim autorytetem? Kto jest Twoją inspiracją? Kto jest Twoim idolem? Na kim się wzorujesz? Kim chciałbyś się stać?

[Śmiercionauta]

Moim największym autorytet jestem ja sam. Reszta  co najwyżej może mi imponować. 

[Dalila_]

43 minuty temu, MicMic napisał(a):

Bez przesady. Przecież to nie jest jakaś wiedza tajemna poza tym

 

To chyba tylko promil kotów ma takie życie, większość żyje po śmietnikach i głoduje. 

Tajemna nie ale fajnie że masz czas motywacje chęci i wgl stabilnosc psychiczną Xd na ta cala wiedze która zdobywasz. Szacun ode mnie

11 minut temu, Śmiercionauta napisał(a):

Moim największym autorytet jestem ja sam. Reszta  co najwyżej może mi imponować. 

i tak trzymac

[MicMic]

3 godziny temu, Dalila_ napisał(a):

Tajemna nie ale fajnie że masz czas motywacje chęci i wgl stabilnosc psychiczną Xd na ta cala wiedze która zdobywasz. Szacun ode mnie

Miałem, w czasie przeszłym. Rzadko teraz już się uczę czegoś nowego. 

[kamysto]

5 godzin temu, Śmiercionauta napisał(a):

Moim największym autorytet jestem ja sam. Reszta  co najwyżej może mi imponować. 

 

Całe życie słuchałem prawie tylko siebie. Doprowadziło to do prawdziwej wiedzy i setek problemów i kilku tragedii. 

[którędy_do_lasu]

Myslę, ze mało jest osób, ktore faktycznie nie maja zadnych inspiracji czy autorytetow, bo jednak całe zycie podlegamy wpływom innych osób, mniej lub bardziej świadomie. Chocby rodzice, sa naszymi pierszywmi autorytetami, czy tego chcemy czy nie. Odrzucenie tego potem w dorosłym zyciu jest jedynie drugą stroną tego samego medalu.

[MicMic]

1 godzinę temu, którędy_do_lasu napisał(a):

Myslę, ze mało jest osób, ktore faktycznie nie maja zadnych inspiracji czy autorytetow, bo jednak całe zycie podlegamy wpływom innych osób, mniej lub bardziej świadomie. Chocby rodzice, sa naszymi pierszywmi autorytetami, czy tego chcemy czy nie. Odrzucenie tego potem w dorosłym zyciu jest jedynie drugą stroną tego samego medalu.

Bardzo mądrze prawisz. 

Ja zauważam, ku swojemu przerażeniu, że większość moich decyzji, a nawet uczuć ma swoje pochodzenie w rodzicach. 

To jest właśnie to. Nasze emocje są kształtowane przez opiekunów. To co lubimy. To co jest ważne. Wszystko to, co jest nieświadome, jeśli nie wiemy dlaczego coś wywołuje emocje, to dlatego ze nasi opiekunowie jakoś na to wpłynęli. 

Nie zawsze to muszą być rodzice, na mnie bardzo duży wpływ miał mój starszy brat. 

Tak więc, kurwa, w dużej mierze rację mieli oświeceniowi myśliciele, pisząc o tabula rasa. 

Ogólnie to pierdole to trochę. Nie ma czegoś takiego jak "prawdziwe ja" i inne pierdolenie. "Odkryj czego tak naprawdę chcesz" - chuja tam, jesteś tylko konstruktem swoich rodziców i pewnej potencjalności zawartej w genach. 

[Verinia]

1 godzinę temu, MicMic napisał(a):

Bardzo mądrze prawisz. 

Ja zauważam, ku swojemu przerażeniu, że większość moich decyzji, a nawet uczuć ma swoje pochodzenie w rodzicach. 

To jest właśnie to. Nasze emocje są kształtowane przez opiekunów. To co lubimy. To co jest ważne. Wszystko to, co jest nieświadome, jeśli nie wiemy dlaczego coś wywołuje emocje, to dlatego ze nasi opiekunowie jakoś na to wpłynęli. 

Nie zawsze to muszą być rodzice, na mnie bardzo duży wpływ miał mój starszy brat. 

Tak więc, kurwa, w dużej mierze rację mieli oświeceniowi myśliciele, pisząc o tabula rasa. 

Ogólnie to pierdole to trochę. Nie ma czegoś takiego jak "prawdziwe ja" i inne pierdolenie. "Odkryj czego tak naprawdę chcesz" - chuja tam, jesteś tylko konstruktem swoich rodziców i pewnej potencjalności zawartej w genach. 

Oczywiście, że rodzice mają duży wpływ. ALe nie do końca. Jest w nas również zapisany genetycznie stwór, który albo będzie tym, albo tamtym. No bo skąd te choroby? Nie wiemy. Duża rolę odgrywają, w naszym ksztaltowaniu, - równieśnicy. To co oglądamy, to czego słuchamy. Też ma na nas wpływ. I w ogóle chyba wszystko... I tak powoli, powoli tworzy się nam konstrukt osobowości, temperamentu, charakteru, potencjalności jakiejś choroby. Geny i środowisko. To jedno łączyć się może z drugim. Zresztą...nie znam się. To są moje teorie, i to co się gdzieś usłyszało.

Zresztą nie jesteśmy juz tymi, którymi byliśmy x lat temu. ZMieniliśmy się. ZMieniły nas nasze wyobory, nasz decyzje i ogólnie całokształt życia.

Poza tym autorytety się zmieniają, co nie zmienia faktu, że w jakiś sposób nas ukształtowały.

Edytowane 2 godziny temu przez Verinia

[MicMic]

1 godzinę temu, Verinia napisał(a):

Oczywiście, że rodzice mają duży wpływ. ALe nie do końca. Jest w nas również zapisany genetycznie stwór, który albo będzie tym, albo tamtym. No bo skąd te choroby? Nie wiemy. Duża rolę odgrywają, w naszym ksztaltowaniu, - równieśnicy. To co oglądamy, to czego słuchamy. Też ma na nas wpływ. I w ogóle chyba wszystko... I tak powoli, powoli tworzy się nam konstrukt osobowości, temperamentu, charakteru, potencjalności jakiejś choroby. Geny i środowisko. To jedno łączyć się może z drugim. Zresztą...nie znam się. To są moje teorie, i to co się gdzieś usłyszało.

Zresztą nie jesteśmy juz tymi, którymi byliśmy x lat temu. ZMieniliśmy się. ZMieniły nas nasze wyobory, nasz decyzje i ogólnie całokształt życia.

Poza tym autorytety się zmieniają, co nie zmienia faktu, że w jakiś sposób nas ukształtowały.

No tak, rówieśnicy, rodzice, geny. Ale mam wrażenie że to co jest od rodziców, to jest najbardziej nieświadome i najbardziej czujemy, że to jest to nasze 'ja'. Geny to raczej tylko pewne predyspozycje, które można rozwijać bądź nie. Nie ma genu czy zestawu genów odpowiadającego za złożone cechy charakteru albo to, że lubimy to, czy co innego. Tam są pewne ogólne informacje. 

 

Ja np. doszedłem ostatnio, że moja chęć do poświęcania i brania na siebie jakiegoś cierpienia, to tak naprawdę chęć powiedzenia ojcu albo matce (albo obojgu w pewnym stopniu)

- zobacz jak się staram, jaki jestem silny! Wezmę na siebie całe zło i cierpienie. Wszystkie problemy i trudności, uniosę to. Zobacz jaki jestem odpowiedzialny! Jeśli tylko w ten sposób będziesz traktować mnie poważnie, to ok. Ale zauważ mnie! 

Edytowane 15 minut temu przez MicMic

[alone05]

W dniu 29.12.2025 o 15:18, Chongyun napisał(a):

Nie mam autorytetu, nie pasjonują mnie ludzie.

 

Ja też nie mam autorytetu.