Zazdrość i nieżyczliwość

[MPol]

Czy ktoś z Was spotkał się z czymś podobnym?

 

Jestem ogólnie mało życzliwy dla innych. Oczywiście, dobrze życzę najbliższej rodzinie, żonie, dzieciom, ale dalej jest już ciężko.

 

Nie umiem się cieszyć z sukcesów innych, jak wielu ludzi. Dowiem się, że znajomy dostał lepsza pracę i będzie sporo zarabiał, to nie umiem się z nim cieszyć. Widzę postępy dzieci znajomych o choć moim zupełnie nic nie brakuje, nie cieszę się, tylko mnie to emocjonalnie drażni (np. że któreś nauczy się szybciej jeździć na rowerze, itd.).

 

Oczywiście znam teorie i wiem, że nie da się z każdym porównywać, bo zawsze ktoś będzie miał lepiej. Mimo wszystko, nie umiem tego zmienić.

 

Oczywiście, mógłbym sobie wmówic, że się z innymi cieszę i że podziwiam ich/ich dzieci, ale to byłoby mocno na siłę. Oczywiście na pokaz to robię, bo wymaga tego rola społeczna, ale w środku mam swoje emocje/odczucia.

 

Może mieć to związek z dzieciństwem, nadmiernymi wymaganiami i porównywaniem z innymi, ale myślę też, że po prostu taki zawsze byłem.

 

Co można zrobić? Czy da się zupełnie zmienić swoją naturę? Nie chodzi mi o udawanie, ale realne odczucia.

 

Czemu większość ludzi na wieść "Zobacz, jaki znajomym urodził się słodki dzieciak!" reaguje czułością, a mnie to w najlepszym razie jakoś szczególnie nie rusza?

 

Gdy w innych dzieciach widzę cechy ich rodziców, jakoś mnie to podświadomie denerwuje, te podobieństwa. Nic nie poradzę.

 

Co uważacie, z czego to może wynikać?

[Dalila_]

Myślę że spokojnie większość ludzi też udaje (jak ja) zachwyty nad cudzymi dziećmi w takich sytuacjach. Myślę też (nie atakuje mężczyzn tylko usprawiedliwiam) u mężczyzn cechy wczulone na rywalizację są totalnie naturalne. Nie wiem czy charakter da się zmienić od tak od wewnątrz, ale na pewno zewnętrzne rzeczy mogą go zmienic

[Verinia]

Czy ten post nie był wcześniej publikowany ?