Rozmowa z psychiatrą.

[Przemek_Leniak]

W dniu 30.09.2025 o 18:14, Kasia 1 napisał(a):

Wszystko fajnie.

Ale temat był - jak rozmawiać z lekarzem psychiatrą?

No ja robię tak siadami i mówię: doktorze mam takie to a takie natrętne myśli dla przykładu i opisuje coś dokładnie

Hmm i teraz tak 
nie oczekuję że psychiatra wejdzie w mój świat wewnętrznych przeżyć poprzez wyrobioną w sobie empatię
jego współodczuwanie moich objawów nic by bowiem nie dało 

Oczekuję raczej że z tego co i jak mówię wyciągnie on wnioski na jakie pozwala mu jego wiedza i doświadczenie.

Lekarz jest jak najbardziej wykwalifikowany ale polega to na tym że ocenia nas z zewnątrz
jak najbardziej również po mimice, zachowaniu, strukturze wypowiedzi, logiczności, zborności etc. etc.
 

W dniu 30.09.2025 o 18:14, Kasia 1 napisał(a):

Wszystko fajnie.

Ale temat był - jak rozmawiać z lekarzem psychiatrą?

właściwie nawet nie mówiąc nic dajemy mu materiał do analizy
choć oczywiście im więcej ma materiału tym lepiej nas zdiagnozuje - dlatego by dać mu ten materiał należy mówić o wszystkim co uznamy za ważne i mniej ważne ale również nas niepokojące

Nie ma przy tym powodów do obaw że nas uzna za świra - to już jest jasne od samego początku
choć lekarz nie widzi w nas wcale świra tylko jednak pacjenta

można się do tego przyzwyczaić że mówi się o takich dziwnych rzeczach do obcego człowieka
trudno jest zacząć owszem ale trzeba się przełamać
intencją dobra jest zrobić to po to by otrzymać jak najlepszą pomoc
 

[Miła]

No właśnie jak się z nimi rozmawia?

Zależy jacy oni są jeden cię wysłucha a drugi narzuci ci od razu chorobę.

[Przemek_Leniak]

8 godzin temu, Miła napisał(a):

No właśnie jak się z nimi rozmawia?

Zależy jacy oni są jeden cię wysłucha a drugi narzuci ci od razu chorobę.

No i tu pojawia się problem naszych oczekiwań względem psychiatry

Oczywiście zawsze się łatwiej gada z kimś empatycznym - to zwyczajnie jest miłe
Tyle że w rozmowach z lekarzem o coś innego jednak chodzi niż to żeby było miło w trakcie rozmowy.

Jak mamy świadomość że celem lekarza a i naszej wizyty u niego nie jest to żeby było miło ale to by zdiagnozować nasz stan i zaplanować leczenie choroby jeśli zostanie rozpoznana - to jest dużo łatwiej.

Wiadomo że gadamy z lekarzami w bardzo różnych naszych stanach czasem czujemy się lepiej czasem gorzej
stąd oczywiście lekarz nie powinien nas odrzucać od siebie obcesowością
Jednak nie miejmy mu za złe rozpoznania choroby - bo takie jest jego zadanie

[bei]

Byłam dzisiaj. Opowiedziałam jak sie czuje, czy leki działają. Powiedziałam że zmieniłam prace i zapytałam czy mogę przyjść w nowym roku, bo nie chce się zwalniać z pracy. Zgodził się. Przepisał mi leki na 4 miesiace.