Religijność a strach przed schizofrenia

[Kiusiu]

10 minut temu, Angelka85 napisał(a):

Z osobą poszukującą w duchowości mogę rozmawiać, podzielić się swoim doświadczeniem i poglądami

Tak się składa, że jestem poszukujący w duchowości.

Tyle że duchowość to jedno, a dogmaty to całkiem co innego. Chrześcijaństwo jest dogmatyczną religią. Mój sprzeciw dotyczy dogmatów, nie duchowości.

Lubię prowadzić akademickie dyskusje na argumenty.

[Angelka85]

4 minuty temu, Kiusiu napisał(a):

Tak się składa, że jestem poszukujący w duchowości.

Tyle że duchowość to jedno, a dogmaty to całkiem co innego. Chrześcijaństwo jest dogmatyczną religią. Mój sprzeciw dotyczy dogmatów, nie duchowości.

 

Rozumiem 

 

5 minut temu, Kiusiu napisał(a):

Lubię prowadzić akademickie dyskusje na argumenty.

 

ja lubiłam kiedyś dyskutować, ale już nie lubię, kosztuje mnie to zbyt dużo wysiłku intelektualnego i spędzania czasu na dyskusjach w necie, a jest to coś z czym walczę, więc nie obraź się, ale nie dotrzymam Ci towarzystwa w tej akurat dyskusji 

 

W kwestii duchowości, jak mówi Biblia "szukajcie, a znajdziecie" 

[Raccoon]

W dniu 30.07.2025 o 16:59, mienta napisał(a):

Nie ma co bać się schizofrenii. Choroba jak choroba.

 

Ja się nie boję. O wiele bardziej boję się raka.

[miL;)]

Cześć Vladi,

Jeżeli Twoje życie staje się lepsze poprzez głębszą relację z Bogiem to prawdopodobnie doświadczasz "przebudzenia".

Ja tego doświadczyłem, początkowo nie rozumiałem tego ale zacząłem szukać "sensu mojego życia". Odrzucało mnie od jazgotu świata (TV, itp) odkryłem przyjemność ciszy, ciszy która pozwala wsłuchać się w siebie.

Zacząłem się zmieniać, po kolei zaczęły ze mnie odpadać wszystkie nałogi i cały syf, którym przez lata się obkleiłem.

Zdjąłem wszystkie maski, które zakładałem (w pracy, domu..) bo zrozumiałe, że muszę być sobą, być prawdziwym, że nie muszę udawać (być poprawnym w danym towarzystwie) aby przetrwać w tym świecie. Nie potrafię kłamać, jestem szczery do bólu i jestem zaskoczony, że to działa. Nikt mnie nie odrzuca a wrę przeciwnie ludzie otwierają się przede mną (czasem od razu, czasem po jakimś czasie). Jeżeli chcesz o tym pogadać to w wiadomościach na maila.

Trzymaj się

 

Nie można rozmawiać o Bogu (wierze) w dyskusji na argumenty.... "bo wiara przyjmuje a miłość daje"

 

Jeżeli, ktoś koniecznie chce znaleźć Boga w nauce, to polecam posłuchać K. Mejssnera, prof. fizyki kwantowej. Ciekawe, że cofając się do początku wszechświata argumenty znikają, pojawiają się pytania bez odpowiedzi i... transcendencja..

"Tylko nie pytajcie mnie jak ten Bóg ma na imię..."

 

Czasem Człowiek musi zostać zmielony na proch (choroba, utrata, pustka) aby zaczął szukać sensu... mnie to poszukiwanie wydarło z choroby..

[Angelka85]

1 godzinę temu, miL;) napisał(a):

Jeżeli, ktoś koniecznie chce znaleźć Boga w nauce, to polecam posłuchać K. Mejssnera, prof. fizyki kwantowej. Ciekawe, że cofając się do początku wszechświata argumenty znikają, pojawiają się pytania bez odpowiedzi i... transcendencja..

"Tylko nie pytajcie mnie jak ten Bóg ma na imię..."

 

Czasem Człowiek musi zostać zmielony na proch (choroba, utrata, pustka) aby zaczął szukać sensu... mnie to poszukiwanie wydarło z choroby..

 

W zdecydowanej większości przypadków argumenty nie mają żadnego znaczenia, bo ludzie nie są na nie otwarci i wolą się utwierdzać w swoich przekonaniach. Byłam wielokrotnie świadkiem tego jak przy bardziej zaawansowanych dyskusjach filozoficznych na polu teizm-ateizm, u ludzi pojawiał się mechanizm wyparcia, tam gdzie otrzymywali niewygodny argument. Dlatego takie dyskusje mają sens, tylko wówczas, gdy dwie osoby mają otwarty umysł i chcą szczerze dociekać prawdy, wtedy dyskusja może coś wnosić dla jednej i drugiej strony.