mój problem...

[Gość]

witam. mam 16 lat - pełnia życia i najgłupszy wiek zarazem. Mój problem polega na tym, że nie potrafię się odnaleźć w otaczającym nas świecie. Mam kochającą rodzinę, przyjaciół, ale czuję się bardzo samotna. Zakochałam się nieszczęśliwie i nie potrafię zapomnieć. Ciągle się pogrążam. Czasami wstaję i zadaję sobie pytanie - po co żyć? Czasami czuję, że warto żyć - taka huśtawka nastrojów. Bywało, że się cięłam, bo już nie dawałam sobie rady. W szkole - same 5 i 6. Nauka jest dla mnie bardzo ważna. Ale jest nade mną jakiś taki ciężar i nie mogę się go pozbyć. Osoba, w której się zakochałam... mam z nią kontakt, ale ona (osoba) nic o tym nie wie. nie powiem mu, że go kocham, bo on kogoś ma. I teraz mam ochotę się pociąć. Bo to daje ulgę - chwilową. Zapomnienie. Zawsze coś. Piszę na tym forum, bo chciałabym pogadać i się zwierzyć. W realnym życiu nie mam komu. Może w tym wirtualnym?

[Gość]

Witaj Alacran, miło Cię poznać. Może jednak warto pogadać o tej nieszczęśliwej miłości w realu - z rodziną czy przyjacielem. A samookaleczanie to już poważy pretekst do wizyty u psychologa (np. szkolnego). Nie ignoruj swojego stanu - bo taki początek może przerodzić się w przyszłości w poważny stan - wtedy wszystko będzie o wiele trudniejsze.