Jak radzić sobie z derealizacją?

[Gość]

Chodzi mi o najabsurdalniejsze wymysły na temat rzeczywistości. Czy ktoś z was miał albo może doświadcza częściowego odrealnienia? Czasami myślę, że ludzie tylko udają, że mnie lubią albo, że mają w tym jakimś utajony cel (i o wiele dziwniejsze rzeczy). To jest okropne, bo przez 19 lat mojego życia nigdy nie nachodziły mnie takie myśli. Chciałabym już przestać tak myśleć, ale zawsze to wraca. Pozdrawiam :):):):)

[Gość]

Chyba tamat derealizacja już istnieje,więc nie potrzebnie powtórzyłam:P. Jak będziecie mieli chwilę czasu to napiszcie coś. :):):):)

[ewaryst7]

Kwaśniakowa, dal mnie derealizacja , wygląda tak , że wydaje mi się , że śnię.To co było wczoraj wydaje mi się snem .Mam też baaaardzo duże problemy z pamięcią.

[Gość]

"Życie snem" już przerabiałam, bo skoro życie jest snem,to co nim nie jest? (jak to dziwnie brzmi).Wydaje mi się, żę ja mam jakąś manię prześladowczą. Dużo osób jak obejrzało "Matrix" zmieniło swój sposób postrzegania rzeczywistości,niektórzy na krótko, inni ciągle nad tym myślą. Zastanawia mnie tylko to, że skoro Wachowscy stworzyli taki film, to znaczy, że to jest jakiś sposób zdefiniowania świata w ich mniemaniu, inni tylko kopiują tą opinię (np.ja). Pozdrawiam serdecznie :):):):)

[ewaryst7]

Kwaśniakowa, O KURCZAKI! A CZY NIE LEPIEJ PATRZEĆ NA ŚWIAT normalnie? PO CO TE ROZWAŻANIA? pEWNIE SIĘ BARDZO MECZYSZ ?

[Gość]

Najokropniejsze jest, to gdy myślę, że mnie nikt nie kocha (i o wiele gorzej), choć to nieprawda. Moja psychika dąży do autodestrukcji. Czasami sobie myślę, że jak sie ktoś śmieje np. na ulicy,to myślę, że ze mnie, ale to absurd. Może ja na serio jakąś schizofrenię. Normalnie aż płakać się. Ale ja zawsze miałam wielką wyobraźnię, może przez to jestem chora.