Dzisiaj czuje się...

[Verinia]

Super i nawet trening zrobiłam.

[Paula Bratek]

Każdy z nas jest dziwny ja nie mam nic do nikogo.

Ludzie są różni i dobrze to widzieć.

Ja ty on ona wszyscy mają swoje bzi.

 

[Verinia]

4 godziny temu, Paula Bratek napisał(a):

Każdy z nas jest dziwny ja nie mam nic do nikogo.

Ludzie są różni i dobrze to widzieć.

Ja ty on ona wszyscy mają swoje bzi.

 

No i z tym się zgadzam.

 

Sorki za poprzednia wiadomość. Źle Cię zrozumiałam 

[You know nothing, Jon Snow]

Jestem głodna. Nie można mnie odtruć, nie pozwalają mu korzystać z komputera. Wszystko zatrute w trondzie babska, którego nienawidzę za zniszczenie mi dzieciństwa, lat nastoletnich. Jak mu niewstyd. Miał to oczyścić, oczyścił i na nowo ten jej syfilim wraca. Czuję obrzydzenie do własnego organizmu wewnątrz. Na zewnątrz nic nie widać, we wnętrz czuję to cały czas. 

Tak zaprogramował, że mogę jeść do pewnego momentu, nie mogę się najeść. 

[Verinia]

Czuję się dobrze. Leki działają jak należy. Powoli wracam do normalnego funkcjonowania, choć jeszcze nie pracuję, ale wszystko w swoim czasie..jeszcze się nie nadaje. Zbyt świeżo po szpitalu jestem. Poza tym przedwczoraj usłyszałam, że mam manie. Wolę zatem nie ryzykować i nie pokazywać ludziom teraz. Mogę być zbytnio złośliwa i agresywna słownie. Muszę się wyciszyć. Wyciszyć organizm. Ale jest lepiej. Od wczoraj udaje mi się skupić na kilku rzeczach i czytaniu/ pisaniu. Wznowiłam kurs darmowy na navoica.pl. jeden już za mną ,,psychologia społeczna,, zdałam celująco

[Marzec]

Lipnie i zmartwiony tym ze pewnie trzeba będzie dawke podbić

[avesen]

Źle, dziwnie, nie wiem co robić. Porzucam wszystko. Nic mi się nie chce robić, kompletnie nic. Żyję w swojej głowie. Nic nie pomaga. Tak bardzo czuję się z boku swego życia... tak bardzo zobojętniałam na nie... nie rozpoznaję już siebie ani otaczającego mnie świata. Wszystko jest takie sztuczne, nierealne. Nic nie ma sensu.

[Verinia]

11 godzin temu, avesen napisał(a):

Źle, dziwnie, nie wiem co robić. Porzucam wszystko. Nic mi się nie chce robić, kompletnie nic. Żyję w swojej głowie. Nic nie pomaga. Tak bardzo czuję się z boku swego życia... tak bardzo zobojętniałam na nie... nie rozpoznaję już siebie ani otaczającego mnie świata. Wszystko jest takie sztuczne, nierealne. Nic nie ma sensu.

Czytam jakby siebie sprzed pół roku/ roku.

[avesen]

10 godzin temu, Verinia napisał(a):

Czytam jakby siebie sprzed pół roku/ roku.

 

Udało Ci się wyjść z tego marazmu?

[Verinia]

15 godzin temu, avesen napisał(a):

 

Udało Ci się wyjść z tego marazmu?

Chciałabym wierzyć, że tak się stało. Jest trochę lepiej jeżeli chodzi o nastrój, jednak odbiór bezsensowności świata nie zmienił się. Nadal czuję, że nic nie ma sensu większego. Tak naprawdę walczę, by każdy kolejny dzień nie był aż tak stracony.

[Małgorzata999997]

51 minut temu, Verinia napisał(a):

Chciałabym wierzyć, że tak się stało. Jest trochę lepiej jeżeli chodzi o nastrój, jednak odbiór bezsensowności świata nie zmienił się. Nadal czuję, że nic nie ma sensu większego. Tak naprawdę walczę, by każdy kolejny dzień nie był aż tak stracony.

Masz rację wszystko jest bez sensu.

Ale co z tym zrobimy? Tak to już jest.

[miL;)]

Godzinę temu, Verinia napisał(a):

Chciałabym wierzyć, że tak się stało. Jest trochę lepiej jeżeli chodzi o nastrój, jednak odbiór bezsensowności świata nie zmienił się. Nadal czuję, że nic nie ma sensu większego. Tak naprawdę walczę, by każdy kolejny dzień nie był aż tak stracony.

a szukasz sensu? wsłu/cenzura/esz się w siebie? Ja w najgorszym etapie choroby ciągle słyszałem pytanie w mojej głowie "jaki jest sens Twojego życia" i "w życiu nie ma przypadków, wszystko ma sens"

Trzymaj się:-)

[Verinia]

51 minut temu, miL;) napisał(a):

a szukasz sensu? wsłu/cenzura/esz się w siebie? Ja w najgorszym etapie choroby ciągle słyszałem pytanie w mojej głowie "jaki jest sens Twojego życia" i "w życiu nie ma przypadków, wszystko ma sens"

Trzymaj się:-)

Oczywiście, że nie ma przypadków. Tez tego doświadczyłam. Takie myślenie mi pomaga tak naprawdę. Lubię wiedzieć, że dokądś to wszystko zmierza i świat ma swoje cele. 

 

Ale z takim podejściem różnie bywa i czasem zamykam się w swojej skorupie lęku i rozpaczy. Ale wiem, że świat sam w sobie nie jest zły. To ludzie tworzą świat i sens, a jak wiadomo ludzie są różni więc lepiej otaczać się tymi mądrymi i tymi dobrymi.

 

Edytowane 16 Maja przez Verinia

[katrin123]

Smutno od kilku dni

[Fuji]

Szlag by to. 

Obiecałem,  że się nie złamię i pieprznę tym. Ale nieeeeeee, musiałem się zgodzić! 

Jadę na zawody a nie chcę. Wypaliłem się w tej materii. Izoluję się a teraz muszę jechać w tłum..... moje durne decyzje!

Następnym razem odmówię. Nie dam się namówić. 

[Purpurowy]

Standardowo, do kitu. Aczkolwiek na samą noc kolejny lamus mnie rozbawił, grożąc pobiciem. Tylu ich już obiecywało i albo nic z tego nie było, albo sami obskakiwali wpierdziel. Jeszcze jeden za dnia mi groził podpaleniem. Se podpali gunwo w dupie.

[You know nothing, Jon Snow]

W tym momencie cudownie, (już nie zwracając uwagi na to, że jeść nadal nie mogę w spokoju) deszcz, wichura, przerwy w dostawie prądu, klimat niczym z horrorów, w powietrzu czuć unoszące się duszę i grasujące na zewnątrz czy w domu. Tylko świecy mi brakuje. 

 

[ainoa]

Dzisiaj średnio. Wypiłam kawę, piję energetyka, leki wzięte no i boli mnie bardzo lewa pierś  chyba czeka mnie wizyta w poradni leczenia piersi.Znowu. Niby miałam się zebrać na siłownię, ale tak mi idzie, że chyba do wieczora mi zejdzie. Szukam jakiejś fajnej książki o zaburzeniach odżywiania. Może trochę rozjaśni mi to głowę

[Maat]

@Fuji, ćwicz asertywność!

[Fuji]

Co mi z tego.... Wszystko traktuję jak jakiś obowiązek i tyle. Nie wiem czy poczuję kiedyś szczęście i się uśmiechnę....

[You know nothing, Jon Snow]

13 godzin temu, Fuji napisał(a):

Szlag by to. 

Obiecałem,  że się nie złamię i pieprznę tym. Ale nieeeeeee, musiałem się zgodzić! 

Jadę na zawody a nie chcę. Wypaliłem się w tej materii. Izoluję się a teraz muszę jechać w tłum..... moje durne decyzje!

Następnym razem odmówię. Nie dam się namówić. 

 

A co to za zawody będą ? 

[Maat]

@Fuji,bo nie chcesz się przełamać.

Nasz mózg przyzwyczaja się do rutyny i pewnie boi się zmian.

[Fuji]

Zawody strzeleckie. Ja zwyczajnie nie potrafię już się nawet tym cieszyć. Ja to robię ale nie czuję sensu. 

Nie ma z tego zupełnie nic. Jestem tylko numerkiem w tabeli i niczym więcej.

Tracę dzień denerwując się i to wszystko. 

Bez sensu.... mogłem zostać w domu i coś zrobić. 

[Purpurowy]

Standardowo. Wczoraj przy wyjeździe (nigdy nie mówię nikomu gdzie wyjeżdżam, żeby mieć spokój) brat zapytał "gdzie szukać twojego powieszonego ciała?" Aż tak to widać?

[Fuji]

 

3 godziny temu, Purpurowy napisał(a):

Standardowo. Wczoraj przy wyjeździe (nigdy nie mówię nikomu gdzie wyjeżdżam, żeby mieć spokój) brat zapytał "gdzie szukać twojego powieszonego ciała?" Aż tak to widać?

U mnie tak samo to widać. 

Wróciłem z zawodów gdzie zdobyłem złoto.... zdjęcia, medale, statuetki,  gratulacje..... a w środku... rozerwany w pół w bólu i beznadziei. Walczę z tym każdego dnia.... 

Najgorsze, że tracę sens robienia czegokolwiek.... No bo po co? 

Nie mam już celów, straciłem pragnienia i sens. 

Życie przestało cieszyć.... Nic nie potrzebuję i nie chcę. 

Robię wszystko robotycznie patrząc na ludzi pełnych szczęścia.  

Nikt i nic mnie nie motywuje. 

Zmarnowałem życie,  wszystko przepadło.