Trochę się pogubiłam...

[Zaburzona94]

Bardzo proszę - nie oceniajcie mnie..

Mam zaburzenia osobowości i depresje nawracającą.

2 tyg. temu byłam u lekarza,skonsultować się w pewnej kwestii gdyż z dnia na dzień spadam coraz bardziej w dół. Tydzień temu jednak przestałam brać leki.. No i wiadomo - lecę jeszcze szybciej w dół. Dzisiaj pierwszy raz od tygodnia wyszłam z domu żeby spotkać się z przyjaciółką. Czuję się fatalnie - mam wrażenie że wszyscy mnie obserują i oceniają. W środę mam lekarza. Chcę nadal być z nim szczera ale boję się. 11.02 mam kwalifikacje na terapię półroczną w Warszawie. Zastanawiam się czy nie przełożyć tego. Mam wrażenie że w takim stanie i tak mnie nie przyjmą. Pogubiłam się. Straciłam sens leczenia.Było dobrze przez kilka msc, - pracowałam,żyłam pełną piersią. Od września jest porażka. Nie piotrafię się podnieść. Coraz częściej mam myśli s.. ;(

Nie wiem jak to ogarnąć..  Nie widzę sensu w lekach. Terapii się nie boję. Bardziej jest strach przed szczerością przy lekarzu..

[cynthia]

Hej, nie martw się, tutaj nikt Cię nie będzie oceniać.

 

Nie myślałaś by iść do szpitala? Tam by cię podbudowali, dobrali leki i mogłabyś uczęszczać na rozmowy z psychologiem, który by cię jakoś nakierował. Później mogłabyś pomyśleć o tej terapii.

[siege]

Nie chcę siać defetyzmu, ale w szpitalu p. psycholog ma brzydko mówiąc wyjebane na jak by to nazwać "pacjenta". A jeszcze jakieś neuroleptyki mogą dawać...

[cynthia]

Nie siej strachu. Nie każdy szpital wygląda tak jak go opisujesz. Nie każdy lekarz ma pacjentów w dupie.

[siege]

Mam nadzieję, że mówisz o Stanach Zjednoczonych. Choć i tam jest niezbyt dobrze z tego co opisują ludzie na reddit