Nie wiem juz sam co sie ze mna dzieje

[SCF]

Witam

Miesiąc temu mialem ponowne pojawienie sie w glowie dziwnych myśli. Zaczęło się takim pytaniem wewnetrznym "jak to jest ze ja tu jestem, myślę i żyje?" 

Pojawil sie silny lęk bo zaczęło mnie to nagle przerażać. Ale uspokoilem się i zapomnialem o tym. Niestety w kolejnych dniach temat powracal i zaczął się nasilac. Po kilku dniach silne lęki a pojawienie sie mysli pt "jak to jest że myślę że wypowiadam w myslach słowa? "Co jest po smierci ?" "Po co to życie?" "Jak to jest ze inni żyją?" powodowalo taki kosmos w mojej głowie jaki mial ten gosciu z Matrixa gdy połknął tę właściwą tabletkę. 

Proba racjonalizacji skonczyla się myslami typu "a co jeśli ten swiat nie jest taki jak mi sie wydaje?" "A co jesli to jest już koniec ?" "A co jesli logika nie istnieje ?" Kazda taka mysl powodowala atak paniki. Pojawiło się poczucie odrealnienia i poczucie jakbym na prawde uznawal te mysli-obawy za pewne a to podkreca moj strach. Im bardziej probowalem racjonalizowac te mysli tym bylo gorzej. 

Lęki się wyciszyly wlasciwie to przeszly a mimo to te mysli nie przestaly mnie przerażać. Owszem jak zapomne p tym to jest ok ale co sobie przypomne o tych pytaniach jak to jest ze żyje to od razu robi mi sie słabo. 

Doszlo poczucie beznadzieji mam ochote leżeć i nic nie robic. 

Kompletnie nie umiem sobie powiedziec np "żyje bo żyje i już " strasznie to analizuje i nie moge odpuscic nie daje mi to za grosz spokoju. Dochodza do tego obawy ze już mi tak zostanie ze juz nigdy nie bedzie tak jak przedtem ze po smierci tez bedzie źle. 

Mam też prpblem z pozytywnym mysleniem wszystko widze w czarnych barwach.