Tiki nerwowe a kompulsje

[nvm]

Czym się różnią tiki nerwowe od kompulsji?

 

Ja jako dziecko miałem tiki nerwowe. A przynajmniej uważałem, że to są tiki. Tak mi mówiła rodzina.

 

Szerokie otwieranie ust.

Zaciskanie powiek.

'Rzucanie' głową.

Powtarzanie dziwnych głosek

 

Nie działało to korzystnie w relacjach międzyludzkich. Śmiano się ze mnie, drwiono, szydzono. Uważano za dziwaka.

Postanowiłem więc, że będę to kontrolować. Początkowo nauczyłem się panować nad tym w szkole. Po prostu czułem, że jest we mnie presja, by wykonać dany tik nerwowy, ale nie ulegałem jej. Ignorowałem tę presję.

W domu jednak wracałem do tików.

Później jednak pracowałem też nad tym w domu i w końcu praktycznie zrezygnowałem z tików nerwowych.

 

Skoro zwykłą "siłą woli" udało mi się przestać wykonywać tiki nerwowe...to czy to rzeczywiście były tiki?

Bo ponoć tików nie kontrolujemy.

Raczej był tutaj schemat: pojawia się natarczywy 'przymus' wykonania tiku i mam możliwość ulegnięcia temu terroryście, poprzez wykonanie owego tiku. Mam jednak również mozliwość mu nie ulegać i w końcu zdecydowałem się tikom nie ulegać, na przestrzeni czasu wręcz zapomniałem o tikach.

 

Co ciekawe, dzisiaj wyczułem, że wciąż mam w sobie to dziecko, które chce wykonywać tiki nerwowe.

I - dla eksperymentu - postanowiłem sprawdzić, co się stanie jeśli temu dziecku pofolguję - może rozluźnię w ten sposób jakieś zalegające napięcia?

I zrobiłem to - wczułem się w to dziecko i wykonałem tikowe ruchy, które ono chciało.

 

Niestety - to sprawiło, że nasiliła się u mnie chęć wykonywania tików.

A zatem: tiki czy kompulsje?