Do ludzi którzy biorą prochy na fobie społeczną

[Biedrona20]

Mam dość. Jestem młody a marnuje swoje zycie siedzac w domu.Wszystkiego sie boje, wyjsc z domu, załatwic sprawy, prrzejmuje sie opinia innych, ogólnie psychika jak skrzydełko motyla.

Byłem u psychiatry kilka lat temu, przepisał mi setaloft chyba... nie pamietam. Tak czy siak nie brałem tabletek bo myslalem ze jakos samo w koncu przejdzie.No ale nie przeszło. Mam chronicznie napiete miesnie karku ramion i ogólnie cały pospinany. Masaze nie pomogly, cwiczenia rozciagajace tez nic nie dają , takze jak i psychicznie tak i fizycznie czuje sie skończony. W dodatku jestem bardzio chudy az koscistny, mimo ze normalnie sie odzywiam.

Pytam wiec was czy warto znowu isc do psychiatry i tym razem brac leki, czy sam juz nie wiem co.

[bedzielepiej]

nie warto.

[Franky]

Ucz się mieć wyj*bane. Pomoże

[Gość]

Leki z pewnością wyciszają i ułatwiają funkcjonowanie, ale jeśli nie poukładasz sobie bałaganu w mózgownicy, to cudów nie będzie. Ja brałam leki przez ostatnie pół roku. Zaczęłam je brać po dość przykrym wydarzeniu, ale powoli je odstawiam i skupiam się na terapii (i autoterapii przede wszystkim).

 

Zresztą to samo powiedział mi psychiatra

[Apek]

Leki same za Ciebie nie wyjdą do ludzi. Jednak potrafią w tym dużo pomóc. Wiesz, każdy przypadek jest w jakimś stopniu jedyny i niepowtarzalny, więc ciężko jednoznacznie ocenić co będzie najlepszym rozwiązaniem.

Może na początek pójdź do psychologa. Niech porozmawia z Tobą przez tą godzinę czy ileś czasu i pomoże Ci w dokonaniu wyboru.

[Gość]

Wszystko zależy jak silną masz fobię i czy będziesz podatny na działanie leków.

 

Ja odnotowałem spektakularną poprawę pod wpływem leków - paroksetyna i pregabalina. Zniknęły wszystkie objawy somatyczne, znacznie poprawiła się pewność siebie, mam na wszystko wyjebane i wiele więcej.

 

Problem jest jednak gdy się leki odstawi, bo objawy wracają. Po odstawieniu leków na szczęście FS nie wróciła w 100% a jedynie część objawów.

 

Mimo to, wczoraj do leków wróciłem, bo jednak życie na lekach jest dużo bardziej komfortowe...