Cześć wszystkim.

[karolina11q]

Witam, jestem Karolina, mam 16 lat. Trafiłam tu bo chcę rozwiązać pewne problemy, uzyskać jakąś poradę dotyczącą mojej psychiki.

[Łapa]

Cześć Karolina11q ! :)

[Gość]

karolina11q, cześć

[wysłowiona]

Hej. To pisz tutaj albo załóż własny temat:)

[karolina11q]

niepokoj-t42729.html

 

Cześć, mam 16 lat. Od dłuższego czasu widzę w sobie coś co mnie niepokoi.

Moja matka- chora psychicznie, ciągle ma do mnie jakieś pretensje ja niekiedy z tym nie daje rady i mnie ponosi, a mój ojciec do końca też nie jest normalny straszny furiat. Jest rolnikiem, ja i czworo mojego rodzeństwa musimy tyrać w polu, "bo on ma dzieci po to żeby robiły". Wszyscy są ode mnie starsi, są już dorośli dawno. Dwoje ma już swoje rodziny i trochę się od tego uwolnili. Ja mam dość, bo wszystkiego się obawiam. Tzn. to nie jest strach przed imaginowanymi istotami, ale zwykłymi rzeczami typu:

-jak się ktoś śmieje z kimś od razu myśl, że ze mnie;

-ciągle strach, że nic mi się nie uda;

-strach przed odrzuceniem;

-ogromna pamiętliwość: rozpamiętywanie błędów swoich i czyiś;

-przeżywanie jakiegoś (nawet błahego) zdarzenia przez długi okres czasu;

Ciągle słyszę od braci: kurwo, szmato, dziwko. choć nie ma powodów by tak mnie nazywać(nie puszczam się). Wiele rzeczy jest na mnie zwalanych, ciągle słyszę od matki, że mi nic nie da. ciągły szantaż, wiele razy zostaje pobita, ale to i tak na końcu wszystko moja wina. Mojemu chłopakowi tez nie potrafię wybaczyć tego, że mnie ponad pół roku temu zostawił. Potem wrócił, a ja do dziś dnia przeżywam to co zrobił i mu wypominam. W sumie sama nie wiem czemu do niego wróciłam, w sumie powinnam odsunąć uczucia do niego, ale tak naprawdę nie mam nikogo innego, jakiegoś wsparcia. Rodzina- jak już opisałam, koleżanki- odsunęły się, bo nie mam czasu przez obowiązki, poza tym mam świadomość, ze może zauważyły, że jestem dziwna. Nie wiem co mam robić, co mi może dolegać,