Co się ze mną dzieje?

[Gość]

Witam. Od dłuższego czasu mam depresję, nerwicę lękową i fobię społeczną, a do tego zespół Aspergera. Ale nie o to mi chodzi. Martwię się swoim stanem zdrowia psychicznego, ponieważ czuję się tak, jakbym posiadał dwie osobowości. Pierwsza osobowość wie że problem leży w niej, chce podjąć leczenie. Druga osobowość sądzi że problem nie leży w niej, tylko w innych ludziach, dlatego należy ich wyeliminować i popełnić samobójstwo w celu uniknięcia kary. Uważa, że jakiekolwiek leczenie nie ma sensu i coraz śmielej planuje swoje czyny. Boję się że w końcu zrobię coś czego będę później żałował. Dodam że regularnie widuję się z psychologiem, ale nie jestem w stanie powiedzieć mu co się z mną dzieje. Na pytanie, jak się czuję, zawsze odpowiadam: "dobrze". Jakiekolwiek leki też odpadają, bo mój organizm jest na nie zbyt wrażliwy. Czy macie jakieś pomysły co może mi dolegać i jak temu zaradzić?

 

-- 21 kwi 2013, 00:18 --

 

Witam. Od dłuższego czasu mam depresję, nerwicę lękową i fobię społeczną, a do tego zespół Aspergera. Ale nie o to mi chodzi. Martwię się swoim stanem zdrowia psychicznego, ponieważ czuję się tak, jakbym posiadał dwie osobowości. Pierwsza osobowość wie że problem leży w niej, chce podjąć leczenie. Druga osobowość sądzi że problem nie leży w niej, tylko w innych ludziach, dlatego należy ich wyeliminować i popełnić samobójstwo w celu uniknięcia kary. Uważa, że jakiekolwiek leczenie nie ma sensu i coraz śmielej planuje swoje czyny. Boję się że w końcu zrobię coś czego będę później żałował. Dodam że regularnie widuję się z psychologiem, ale nie jestem w stanie powiedzieć mu co się z mną dzieje. Na pytanie, jak się czuję, zawsze odpowiadam: "dobrze". Jakiekolwiek leki też odpadają, bo mój organizm jest na nie zbyt wrażliwy. Dodam, że panicznie boję się ludzi. Czy macie jakieś pomysły co może mi dolegać i jak temu zaradzić?

[wysłowiona]

Nie jestem lekarzem, więc nie bierz moich słów za coś pewnego, ale przypominasz mi trochę mnie. Też jestem czuła na wszelkiego rodzaju leki, ale też autohipnozy, narkotyki, nawet alkohol. I też miałam wkrętę z dwiema osobowościami. W gruncie rzeczy nic mi nie było, po prostu odkryłam to, czego większość ludzi nie widzi- że mam więcej niż jeden schemat postępowania/reagowania/myślenia. A potem zaczęłam zwracać na to coraz bardziej uwagę i zwyczajnie zgubiłam gdzieś poczucie tożsamości.

 

I teraz tak, jak sobie z tym radzić. Może słyszałeś o NLP, oni tam mają jedną taktykę, ja mam trochę inne podejście, ale przedstawię oba. Oni twierdzą, że jeśli znajdujemy się w takim miejscu, gdzie jednocześnie czegoś chcemy i nie chcemy, powinniśmy pogadać z jedną z osobowości i uzgodnić z nią działanie w taki sposób, żeby mogło być spójne. Fajna sprawa, ale wydaje mi się, że jeśli jesteś dysocjacyjną, to lepiej się nie bawić, zwłaszcza samemu. Ja po prostu przestałam się skupiać na tym, że "o, teraz mam tę osobowość, a zaraz będę miała drugą". W pewnym momencie zaczęłam nadawać im różne cechy, sprawdzać preferencje oddzielnie dla każdej z nich. A to sprawiało, że przy każdej większej decyzji, zastanawiałam się która czego chce. I to nie było zbyt mądre. Jak zmusiłam się do tego, żeby przestać zwracać uwagę na to, który zestaw cech mam teraz włączony, przestałam mieć problemy z poczuciem JA.

 

Najważniejsze jest to, że nic Ci nie jest. Dopóki pamiętasz co robiłeś w ciągu dnia i nie masz plam w pamięci, możemy się umówić, że jesteś zwyczajnie samoświadomy Jeśli będziesz chciał pogadać, pisz.

[Gość]

wysłowiona, bardzo dziękuję za Twoją opinię. :) Teraz, kiedy mam wreszcie zajęcie i nie myślę cały czas o złych rzeczach, ta negatywna osobowość się nie pojawia. :)

Jeśli będziesz chciał pogadać, pisz.

Bardzo chętnie się z Tobą skontaktuję. :)

Pozdrawiam. :)