Co mi jest ?

[Gość]

Nie wiem, czy dobry dział wybrałam, jeśli nie - to przepraszam. Zamieszczam to tutaj, ponieważ mam deprechę, ale bardziej niepokoi mnie to:

Chodzę do psychoterapeuty (jestem dda) i on za każdym razem pyta się mnie "jaki masz obecnie nastrój?" ... Za każdym razem nie wiem, co odpowiedzieć. W domu wieczorami czuję się tragicznie, ponieważ mama cały czas pije. Najgorzej jest w soboty, więc dziś również czeka mnie koszmar. No ale z rana, jak idę do psychoterapeuty, to nie wiem, co czuję... Czy coś mi dolega?! Myślałam, że to jakaś pustka, czy coś, ale przy tym nie czuje się kompletnie nic... A ja odczuwam smutek, złość... Radość wydaje mi się, że również, choć ponoć może to być maskowanie swoich prawdziwych uczuć. Już sama nie wiem... Pomóżcie.

Edytowane 30 Czerwca 2012 przez Gość

[Gość]

Może powiedz tak właśnie jak tutaj, że w domu czujesz się źle, ale w czasie wizyty dobrze. Myślę że najlepiej być szczerym, bo lekarz czy psycholog żeby jakoś pomóc musi wiedzieć jak najwięcej.

 

Ja kiedyś chodziłem do psycholog to mnie cały czas męczyła pytaniem bym się zdeklarował czy chcę chodzić na terapię i po co. Co mnie zniechęcało.

W czwartek idę znowu do jakiegoś psychologa, ciekawe jak będzie.

[Gość]

Akurat to jest mój pierwszy psychoterapeuta i jestem zadowolona. Ale nie umiem opisać swoich uczuć tam na miejscu. Ani przed wizytą, ani po... Wydaje mi się, że jak nie odczuwam negatywnych emocji, to nie wiem, jak się czuję. Skąd mam wiedzieć, że mój uśmiech na twarzy jest prawdziwy ????

 

PS. Mam nadzieję, że trafisz na spoko psychologa. Mi się akurat poszczęściło i trafiłam na fajnego.

[Gość]

  Monar napisał(a):

Ale nie umiem opisać swoich uczuć tam na miejscu. Ani przed wizytą, ani po... Wydaje mi się, że jak nie odczuwam negatywnych emocji, to nie wiem, jak się czuję. Skąd mam wiedzieć, że mój uśmiech na twarzy jest prawdziwy ????

No to właśnie ważne żeby psychoterapeuta wiedział o tych rozterkach, a może wie i właśnie tak jakoś w tym pytaniu chodzi o to że on chce Cię nauczyć nazywania swoich uczuć.

[tahela]

masz problem z mowiem o uczuciach ponieważ nie nauczono Cie tego pewnie w domu, mam i ojciec zajmowali się bardziej sobą i w Twoim przypadku pewnie piciem niż Tobą , nauczyłaś sie żyć sama z sobą i być wystarczalna emocjonalnie i teraz Ci cieżko o tym mowic, moze poćwicz w wyobraźni we własnej głowie to będzie ci łatwiej,

[Gość]

No to jak mam nauczyć się rozpoznawania swoich uczuć? Kurcze... No kiedy ten uśmiech jest prawdziwy, bo ja już nie wiem. ;/ Kiedy się smucę, to wiem, że to prawdziwe, bo mam problemy, ale jak jestem uśmiechnięta - naprawdę przy znajomych jestem strasznie uśmiechnięta, cały czas - to to oznacza, że jestem szczęśliwa? Czuję się głupio, że nie wiem, czy to prawdziwe i nie wiem czy mnie rozumiecie... Też kurcze psychoterapeuta zauważył, że ja nie potrafię odpowiedzieć na te pytania, cały czas odpowiadam "Nie wiem" i się peszę... Niby coś próbuję, ale nie wychodzi. Na następnej wizycie się spytam, co jest ze mną nie tak, że nie potrafię udzielić odpowiedzi na to pytanie, ale to dopiero 11 lipca. Tymczasem chciałam spróbować umieć odpowiedzieć mu na to pytanie.

[tahela]

Monar,

badź smutna przy znajomych również, nei ma obowiązku bycia szczęsliwym na siłe jak gdzieś wychodzisz, to wtedy jak sie pojawi wesołosc bedzie prawdziwa, daj sobie prawo do prawdy a nie do udawania przy znajomych

[Gość]

Ale ja właśnie nie wiem czy udaję, czy po prostu na ich widok od razu mi lepiej... Własnie tego nie wiem. Ech.

[Gość]

Monar, miałam tak samo jak zaczynałam teriapię.Daj sobie czas.Nauczysz się.

[Gość]

Tak? Ale jak się nauczę? Sama, ot tak ? Coś nie chce mi się wierzyć... Nie umiem się tym nie przejmować, bo to jakieś nienormalne, że tego nie potrafię i źle się z tym czuję.

[Candy14]

  Cytat

Ale nie umiem opisać swoich uczuć tam na miejscu.

a jak nie jestes tam to poytafisz powiedziec jaki masz nastroj? Czy w ogole nie rozpoznajesz swoich emocji. Nastepnym razem odpowiedz ,ze nie wiesz co czujesz i jak sie czujesz..bedzie wiadomo nad czym popracowac

[Gość]

Spytałam się przyjaciółki jak się czuje, odpowiedziała mi. Potem ona się mnie zapytała, jak ja się czuję... I cisza... Jak się ktoś pyta "co tam" to się odpisuje byle co. To nie ma znaczenia. Ale jak ktoś się mnie zapyta tak na serio, to ja nie wiem, jak się naprawdę czuję. Tylko wieczorem, jak czuję smutek, złość. Np. teraz jestem wkurzona, bo za drzwiami krzyki i jestem zdołowana, aż włączyłam muzykę i próbuję się odciąć od tego chorego świata.

A z rana, o 10.00 jak widzę się z moim psychoterapeutą to... Kurcze no próbuję dzień zacząć jak najlepiej, ale jak się czuję - nie wiem. Bo nie czuję złości, bo nie mam na co się złościć.

[Candy14]

Monar, wiec powiedz jej o tym

[Gość]

OK. Powiem, jasne, że powiem. Ale do tego czasu myślałam, że pomożecie mi w sensie, że olśni mnie, jak się czuję, gdy nie mam w sobie złości. > PS. To facet, no ale to nieważne czy facet czy babka, znaczy dla mnie ważne, bo lepiej dogaduję się z facetem.

[Candy14]

Pozamrazalas swoje emocje zeby sobie z nimi poradzic i nie odczuwac. Popracujesz nad tym z terapeuta i moze powoli cos sie ruszy

[Gość]

Może czujesz się wtedy faktycznie lepiej, tylko że nie odczuwasz tego tak głęboko bo w głębi gdzieś tkwią te problemy, więc ten dobry nastrój tylko je przysłania, ale jest autentyczny.

[Gość]

Mój terapeuta mówi, ze nie wierzy w mój uśmiech. Bo jak np. opowiadałam o tym, że moja mama rzuciła mnie talerzem, to się uśmiechnęłam... Może akurat wtedy to było nieadekwatne do sytuacji, ale czy jak spotykam się ze znajomymi i mija mi dołek, to to jest prawdziwe ? Wiem, ze Was męczę tymi pytaniami, ale ja po prostu chciałabym wiedzieć, co ze mną jest nie tak.

[Candy14]

  Cytat

. Bo jak np. opowiadałam o tym, że moja mama rzuciła mnie talerzem, to się uśmiechnęłam...

tak jak napisalam wczesniej

  Cytat

Pozamrazalas swoje emocje zeby sobie z nimi poradzic i nie odczuwac.

[Gość]

A jak je odmrozić ? Chciałabym pójść do tego terapeuty i umieć mu w końcu odpowiedzieć. To już 6 wizyta.

[Gość]

  Cytat

Mój terapeuta mówi, ze nie wierzy w mój uśmiech. Bo jak np. opowiadałam o tym, że moja mama rzuciła mnie talerzem, to się uśmiechnęłam...

Może być to kwestia wstydu okazywania emocji przy innych.

Mi psycholog też mówiła, że uśmiecham się gdy płaczę.

A mi było głupio płakac przy obcej babie, na dodatek nie spodziewałam się że będę płakać. Poza tym zawsze byłam karcona za płacz.

Możliwe, że u ciebie jest podobnie.

 

-- 02 lip 2012, 12:24 --

 

  Monar napisał(a):

A jak je odmrozić ? Chciałabym pójść do tego terapeuty i umieć mu w końcu odpowiedzieć. To już 6 wizyta.

I co z tego że 6? Daj sobie czas. Powoli, spokojnie, potrzeba cierpliwości.

Jak odmrozić? Po prostu odpowiadaj na pytania terapeuty, myśl o tym co mówi.

Pisz w dziale: jak sie dziś czujecie. Notuj swoje uczucia z całego dnia. Jeśli nie wiesz co czułaś, pomyśl, co można by czuć w danej sytuacji.

[je2]

Chyba wiem o co Ci chodzi, ja też tak mam. Np. kurs na prawko i egzamin wywierały na mnie takie emocje ze je czułam całym ciałem wiedziałam że to : strach , lęk itp ale jak już zdałam to powinnam skakać z radości a ja to jakoś tak bez emocji. Zauważyłam że złe rzeczy przyjmuję z mega emocjami a dobre ot tak. I też czasem jak robię coś fajnego spotykam się z kimś, wycieczki itp to później zastanawiam się czy faktycznie było fajnie, choć inni znajomi opowiadają że super np jakiś tam film, wycieczka, a ja myślę czy faktycznie tak fajnie dopiero wspomnienia z tego mnie cieszą ale mam problem z tym żeby w danej chwili przezywać radość, zazwyczaj towarzyszy mi strach(nie potrafię tego aż tak opisać mam nadzieje ze choć po części zrozumiesz).

[Gość]

No tak, bo te dobre nic nie znaczą, tp tylko cisza przed burzą, zaraz i tak coś się stanie- takie nasze myślenie.

[Gość]

No tak, bo te dobre nic nie znaczą, tp tylko cisza przed burzą, zaraz i tak coś się stanie- takie nasze myślenie.

[Gość]

No dokładnie... Teraz jest dobrze, ale za chwilę będzie źle... Bo wrócę do domu i wiem, co mnie czeka. Więc z czego tu się cieszyć. Choć z matury itp. umiałam się cieszyć, uśmiecham się, umiem odbierać dobre wiadomości... Na moment jest mi lepiej, lecz jak nic się nie dzieje, to nie wiem, jak się czuję.

[Gość]

No dokładnie... Teraz jest dobrze, ale za chwilę będzie źle... Bo wrócę do domu i wiem, co mnie czeka. Więc z czego tu się cieszyć. Choć z matury itp. umiałam się cieszyć, uśmiecham się, umiem odbierać dobre wiadomości... Na moment jest mi lepiej, lecz jak nic się nie dzieje, to nie wiem, jak się czuję.