Hej, hej ! :)

[Micha3lo]

Witam. Jestem Michał mam 23 lata.

Mam problem z podjęciem... dalszego życia. Od 2009 r kiedy skończyłem technikum i zdałem maturę, przepracowałem 5 miesięcy (gdzie notabene dałem z siebie zrobić popychadło).

Strasznie przytłacza mnie obecna sytuacja. Całe dnie marnuję w internecie. Nie mam znajomych, o dziewczynie nie wspominając.

Nigdy nie miałem silnego, męskiego wzorca. Ojciec alkoholik, dziadek alkoholik, stryj podobnie.

To, co najbardziej powstrzymuje mnie od normalności to ogromny brak pewności siebie, strach i kilka fobii

Idąc ulicą wciąż myślę o tym jak wyglądam. Czy mój chód nie jest jakiś dziwny, czy nie mam głupiego wyrazu twarzy, czy nie jestem zgarbiony.

Kiedy wiem, że będę komuś musiał podać rękę, jestem pewien, że moja dłoń będzie spocona.

Najgorzej jest podczas rozmów o pracę. Już na dzień dobry jestem zestresowany podaniem mokrej dłoni. Niezależnie od tego jak piękny scenariusz rozmowy ułożę sobie w głowie, stojąc przed faktem dokonanym bardzo szybko ulatuje ze mnie iluzja pewności siebie. Ściśnięty żołądek, drżące dłonie, mętlik w głowie, suchość w ustach, ściśnięte gardło, łamiący się głos. Ogólnie czuje się jak przerażony chłopiec. Jak zmięta kartka.

Najgorsze jest to, że patrząc w lustro widzę dorosłego faceta, nie brzydkiego, zdrowego. Ale cóż z tego, skoro w środku jestem galaretą ?

Chciałbym znaleźć tutaj jakieś wskazówki jak sobie z tym poradzić. Jak odrzucić lęki, nabrać pewności siebie, kontrolować swoje ciało i umysł.

 

 

Pozdrawiam :)

[*Monika*]

Micha3lo, Twoje trudności mogą wynikac ze syndromu DDA.

Jest na forum taki wątek.