psychologia w rodzinie

[ulmu]

Witam,postanowiłam napisać tutaj o swoim problemie, który jest następujący: mam dwie dorosłe corki, ktore wychowywałam sama z pomocą rodziców, ponieważ ich ojciec nigdy ich wychowaniem sie nie zajmował, a po kilku latach umarl.w momencie, gdy one miały po 15 i 20 lat wyszłam ponownie zamąż. Po pewnym czasie zaczęły się problemy z młodszą córką , ale nie bardzo udawało mnie się do niej dotrzeć i prosiłam męża żeby mnie wsparł i porozmawiał z nią bardzo stanowczo i zdecydowanie, bo wiem że wobec niego czuje jakiś respekt, niestety on odmówił mi takiej pomocy. Proszę o odpowiedż czy postąpił właściwie i czy wogóle powinnam zwracać się do niego o tego rodzaju pomoc.pozdrawiam

[*Monika*]

ulmu, Młodsza córka mogła wg mnie poczuć się odrzucona w związku z tym,że wyszłaś za mąż. To taka moja sugestia.

To Ty powinnaś najpierw z Nią porozmawiać o tym,że mimo tego,że wychodzisz za mąż nadal ją (swoje córki) kochasz,że to niczego nie zmieni w Waszych stosunkach.

Twój partner wydaje się być na uboczu, nie chce zagłębiać się w relacje, powstał między nimi mur.

Nie wiem z czego to wynika. Nie wiem jak się zachowuje Twój partner w stosunku do Twoich dzieci.

To bardzo trudna sytuacja.

Córka wg mnie musiałaby się poczuć bezpieczna, poczuć,że Jemu też na Niej zależy.

On żeniac się z Tobą, tak naprawdę ożenił się z całą Twoją rodziną.

Wydaje mi się,że On powinien chcieć spędzać z Nią więcej czasu, poswięcać Go Jej, okazywać zrozumienie, wspierać. Jak prawdziwy ojciec.

Tylko niestety...nawet ci biologiczni ojcowie nie są tacy idealni. Więc ciężko jest tymbardziej wymagać od mężów matek.

Myślę, że powinniście z Nią porozmawiać i dać odczuć,że zależy Wam na Niej.