johnn

Co to jest?

Tak. Tak.

Mam 35 lat i nigdy nie kochałem się z kobietą. W tym roku zostałem zdiagnozowany na zespół Aspergera. Mieszkam z bratem i mamą. Nie pracuje i żyje z zasiłków. W tym upatruję źródło moich trudności. Mimo to próbuje to przezwyciężyć. Obwiniam się za stracone lata. To jest dla mnie bardzo trudne. Może znajdź sobie nowe zainteresowanie lub spróbuj się poprawić. Miłego dnia:) johnn

Niektórzy radzą aby kierować informacjami skierowanymi od naszego ciała. Stój prosto i zadaj sobie na głos pytanie. Jeżeli twojego ciało pochyli się do przodu to oznacza odpowiedź twierdzącą. Nigdy nie sprawdzałem tej metody ale wydaje mi się poprawna. Również borykam się z trudnościami z podejmowaniem decyzji z kim pozostać w związku. Miłego dnia:) johnn

Podobają mi się te słowa. Tak. Według niektórych mam inteligencję powyżej przeciętnej (mam zespół Aspergera i inne zaburzenia). Ukończyłem studia matematyczne a mimo to zbierałem drewno i złom na śmietnikach. Moje trudności były lekceważone lub ignorowane. Kiedyś myślałem, że inteligencja jest bardzo ważna. Myliłem się. Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Należy zachować ostrożność. Musisz zdecydować czy zaakceptujesz tą cecha jego wyglądu. Podobnie małe piersi mogą być przedmiotem trudnych rozmów.

Zainteresowało mnie to. Wyjaśnij:) Staram się dobrze wysypiać:) hehe (odnoszę się do twojego podpisu)

Cześć @Karo02, proponuje bezpłatne korepetycję z matematyki przez internet:) Życzę Ci miłego dnia:) Pozdrawiam, johnn

Przyszyj rzepy do sznurowadeł:) Miłego dnia:)

Cześć @Ania106, Mam zdiagnozowane zaburzenia osobowości i zespół Aspergera. Mam dziewczynę, mamę i brata. Proponuje porozmawiać o tym z psychologiem. Żałuje, że jako nastolatek nie skorzystałem z pomocy psychologa. Niestety bardzo obawiałem się obcych ludzi. Gorąco Cię zachęcam do spotkania z psychologiem. Mniej jednak na uwadze, żeby wybrać rozważnie. Miłego dnia:) Pozdrawiam johnn

Niewiele osób lubi koszmary. Nie umiem się położyć do łóżka i zasnąć. Zazwyczaj przed zaśnięciem rozwiązuje problemy matematyczne lub prowadzę rozważania/analizy związane z moimi trudnościami. Miłego dnia:)

Przez ostatnie 10 może 15 lat moje sny można policzyć na palcach obu dłoni.

Śmiech pomaga ale nie rozwiąże moich trudności.

Przez rok lekarz przepisywał mi lekarstwa na specyficzne zaburzenia osobowości. Nie pomogły a nawet zaszkodziły. Po około pół roku od zakończenia spotkań z lekarzem otrzymałem diagnozę zespół Aspergera (w prywatnej placówce). Podobnie mój brat. Po przyjęciu około 12 różnych leków bez poprawy. Na ostatniej wizycie lekarza odnotował w dokumentacji : Nie zapisywać. Podkreślił to dwa razy i dodał trzy wykrzykniki. Przypuszczam, że brat również ma zespół Aspergera. Warto spróbować rozmowy z psychologiem:) Mam analityczny umysł. Nie umiem się odnaleźć między ludźmi dlatego aby sobie to ułatwić analizuje zachowania innych i swoje aby wyprowadzić ogólne zasady. Jest bardzo przywiązany do zasad. Proponuję zastanowienie się nad poprzednimi próbami:)

Cześć @Gołębiowa, Proponuję wizytę u psychologa. Trzeba wykonać pierwszy krok. To może nie być proste. Ale nawet najdłuższa podróż rozpoczyna się od pierwszego kroku. Twoje praca jest potrzebna skoro ktoś za nią płaci. Piękne marzenie:) Jesteś młoda. Masz czas aby zrealizować swoje marzenie:) Jesteś wartościowym człowiekiem:) Nie zgadzam się z Tobą choć również mam podobne odczucia. Około miesiąc temu, po około 5 latach spotkań ze specjalistami, dowiedziałem się że mam zespół Aspergera. To zapewne on stoi za większością moich trudności. Niestety pomoc osobom dorosłym jest ograniczona. Nie skorzystać z prywatnego leczenia. Korzystam z pomocy specjalistów około 5 lat. Bez mojej zgody te informacją są poufne. Po mimo trudności próbuje stawiać im czoła. Zwykle przegrywam ale nie mam wyboru. Staram się ćwiczyć i rozwiajać swoje zainteresowania. Obecnie staram się ukończyć moja nową grę na Androida, wrócić do nauki języka włoskiego, poprawić pamięć oraz poczytać o teorii złożoności. Miłego dnia i powodzenia:) johnn

Dziękuje:) Lubię się śmiać. Nie wiem jak. Obawiam się, że to się nie uda. Mi są potrzebne zasady, przykłady oraz pomoc nauczyciela/przewodnika. Moimi rodzice nie zdołali mi przekazać odpowiedniej wiedzy oraz umiejętności społecznych (mój ojciec miał prawdopodobnie zespół Aspergera a mama została wychowana w poniżeniu i poczuciu odrzucenia). Specjaliści nie chcą uzupełnić deficytów. Mam to zrobić sam. W tym celu potrzebuje pewności siebie i wysokiej samooceny lub/i stałego nadzoru. Na obie propozycję spotykam się z odmową:( Aby wiedza była dla mnie użyteczna musi zazwyczaj mieć konkretną postać:( Stąd moje liczne pytania. Twoja wypowiedź odnosi się do mojego wpisu

Niewieście doradzam opłacenie eskorty złożonej z dwóch osiłków. Większa liczba zwróci na siebie uwagę bystrych oczu. W tym miejscu lepiej tego unikać i nie wściubiać nosa gdzie nie trzeba. Jak to mówią : Unikał kłopotów a będziesz miała płaskie czoło:) hehe A czemu chcesz odwiedzić Sródziemie? Kiedyś to była spokojna kraina ale czasy się zmieniły. W wielu zakątkach dostrzeżono dziwne stworzenia i znaczne ilości Orków czy Elfów. Zawsze miałem trudności z odróżnieniem jednych od drugich choć bez wątpienia za nic nie chciałbym spotkać tych pierwszych. Ale wystarczy o mnie. Co mi odpowiesz?:)

Musisz odwiedzić Śródziemie:)

Czemu chce to zrobić? Znajdź innego lekarza lub znajdź odpowiedniego psychologa. Mieszkam z mamą i bratem. Nie mam schizofrenii. Mam zespół Aspergera. Mam prawo do odrębnego zdania.

Koncentruje się na moich trudnościach. Skoro one nie uległy zmianie to diagnoza niewiele wniosła. Nie mam z nią związanych uczuć. To jest jedynie nazwanie po imieniu trudności z jakimi się zmagam.

Czemu nie zgadzasz się z diagnozą lekarzy? Nie znalazłeś tych informacji w internecie? To jest pierwszy link z Google: Schizofrenia W jakiej sprawie mieliby podważyć zdanie kolegów? Skoro żaden nie nie odpowiedział na twoje pytanie jak myśli schizofrenik to nie ma czego podważać. Czemu od dłuższego czasu szukasz odpowiedzi na pytanie skoro nie masz schizofrenii? Nie jest to ci potrzebne.

Mam przerwę w nauce:( Nie wiem. Angielskiego nauczyłem się sam. Dziękuje, że pytasz:) Zamierzasz się uczyć języka obcego?

Moim zdaniem nie jest to kwestia inteligencji ale wychowania. Podam przykład. Brat mojej mamy (syn wujostwa w którym mama się wychowywała) wchodził do mieszkania rodziców z dziewczyną bez zapowiedzi i zajmował na kilka godzin ostatni pokój. Rodzice nie powiedzieli mu ani słowa. Pani psycholog stwierdziła, że mama nie ustaliła swoich zasad więc brat zrobił to za nią. Moja mam była wykorzystywana przez członków najbliższej rodziny. Jest to jedną z przyczyn mojej trudnej sytuacji. Niestety mama nie umiała obronić swojego zdania. Dalej nie do końca sobie z tym radzi. W sporach podaje to jako przyczynę naszych nieszczęść mimo to mama nie podejmuje działań. Nie mam siły walczyć o siebie a jednocześnie mama trwa w niemocy. Trwa marazm. Denerwuje się, mówię podniesionym głosem lub plączę się. Nie umiem ubrać myśli w słowa:( W szkole podstawowej koledzy namawiali mnie do przeklinania bo ja tego nie robiłem. Dla nich to była dobra zabawa. W dzieciństwie gorzej to znosiłem. Z czasem udało mi się nad tym coraz lepiej panować.

Z ojcem nigdy się nie spierałem. Z mamą różniłem się. Ale moje spory z nią bezowocne. Moim zdaniem moja mama ma osobowość zależną. Oboje mamy trudności w podejmowaniu decyzji i wyznaczaniu granic. Gdy proszę osoby trzecie o pomoc w tym nikt nie odpowiada na moje prośby. Spory nie ustają. Potrzebne są mi zasady aby się bronić. Nie umiem się kłócić. Zamiast kłótni proponuje dyskusję. Nie rozumiem zasad, którym podlega kłótnia. Gdy się bardzo denerwuje chodzę od pokoju do kuchni i z powrotem. W tym czasie przeprowadzam analizy i rozważania wszelakiego rodzaju. Nie jestem pewien. Podobne informację otrzymywałem poprzednio. Nie przyniosły mi one poprawy. A odpowiedzialność za wyniki w tej chwili są tylko mi przypisywane. To jest trudne pytanie. Oceniam przydatność sporządzenia diagnozy w osiągnięciu różnych celów. Nie wiem co odpowiedzieć. Naprawdę. Muszę to przemyśleć aby odpowiedzieć na twoje pytanie. Nic nie przychodzi mi do głowy. Muszę się zastanowić co powinienem czuć i czy to czuje. Przepraszam. Podobnie wyglądają moje rozmowy o uczuciach z psychologiem. Mówię prawdę.

Kończąc ostatnie spotkanie prosiłem o informację dotyczące leczenia. Obiecano mi je przekazać. Nie zrobiono tego. W najbliższym czasie spotkam się raz jeszcze odebrać wniosek o orzeczenie o niepełnosprawności przez lekarza. Dopytam. Oczekuje, że zaproponują mi płatną pomoc we własnym ośrodku. Odmówię, że względu na koszty. Zapewne nie będą posiadali informacji o pomocy na NFZ.