johnn

Ogłaszam, że przyjmuje to do wiadomości:) Miłego dnia:)

Dzień dobry i miłego dnia:)

Odpowiadam na twoje pytanie (poniżej) dotyczące twojego rozumienia wolności. Miałem wrażenie, jesteś przeciw słowom (poniżej) jego z użytkowników forum

Tak pojmuje twoje rozumienie wolności a nie swoje.

Jak? W jakim razie?

Wchodzisz do kogoś domu i nie chcesz go opuścić mimo próśb właściciela.

Zawsze można robić co się chce. Z wolnością wiąże się odpowiedzialność. Aby nikomu nie działa się krzywda. Czy chcesz aby ktoś wbrew twojej woli rozporządzał twoim ciałem lub mieniem?

A kiedy nie można było? Dla mnie istotne jest czemu to robią. Skąd wynika twoja aprobata? Obraza miałaby wynikać z przyczyn dla których to robią. Zgadzam się. Miłego dnia:) johnn

Diagnoza o zespole Aspergera. Najpełniej opisywała moje zachowanie i wymagała najdokładniejszych badań. Pozostałe diagnozy zostały postawione po około 10-15 minutowej rozmowie. Staram się ustalić poprawność pozostałych diagnoz. Niestety nikt nie chce oceniać innego specjalisty:( A objawy zespołu Aspergera mogły być interpretowane jako inne zaburzenia. Miłego dnia:) johnn

Zgadzam się. To nie oznacza, że zawsze stosujemy zasadę równości.

Chętnie przygotowałbym posiłek aby zaskoczyć moją ukochaną:) Skarpetki piorę (ręcznie) sam.

Co jest niewłaściwego w zamyśle powyżej? Jakie jest twoje zdanie dotyczące kobiet?

Na jakiej podstawie tak twierdzisz? Mężczyźni również powinni pielęgnować w sobie cnoty.

Pięciu psychiatrów postawiło cztery różne diagnozy. Ważne jest to co przekażesz na pierwszej wizycie. Lekarz powinien być zainteresowany twoją osobą. Mój zadawał prawie te same pytania na każdym spotkaniu a wizyty były krótkie około 5-10 min. Miłego dnia:)

A co rozumie pod tym zwrotem osoba, która je wypowiedziała? Nie wiem. Wartości szczególnie bliskie dziewczętom. Zachowania dziewczyn stają się podobne do zachowań chłopców. Dotyczy to zachowań postrzeganych jako niewłaściwe. Nie jest to odpowiednie. Potrzebny jest wzór i przykład do naśladowania. Doceniam u kobiet i dziewczyn odwagę i troskę o drugiego człowieka. Siła tkwi nie tylko w sile fizycznej. Miłego dnia:)

Moja pierwsza wizyta u psychiatry była płatna. Trwała dość długo. Czekałem na nią około 30 minut. Trzy kolejne wizyty u różnych lekarzy trwały około 20 minut.

W czasie gdy otrzymywałem Stypendium Prezesa Rady Ministra zbierałem złom i opał na śmietnikach. Na studiach gdy otrzymywałem stypendium unijne było podobnie. Po ukończeniu studiów rozpocząłem dwa staże. Niestety źle się czułem. Nie podjąłem już pracy na umowę. Korzystałem ze wsparcia MOPR i ponownie zbierałem złom i opał. Pomoc psychologów nie przynosiła poprawy. Po około pięciu latach spotkań ze specjalistami zdiagnozowano u mnie zespół Aspergera. Specjaliści przekonywali mnie do podjęcia pracy. Odmawiałem. Winiono mnie za te decyzję. Poza mamą, bratem i dziewczyną nikt nie wie o mojej diagnozie. Unikam znajomych ze szkoły:( Nic nie osiągnąłem. Mieszkam skromnie. Ukończyłem studia matematyczne.

Więcej informacji zawarłem we wcześniejszych wpisach. Poniżej jeden z nich "Zastanawiająca opinia terapeuty" Kiedy informowałem o braku poprawy to specjalista twierdził, że postępuje zgodnie z pobranymi naukami. Chciałem ustalić kto ma rację ale nie ma kto dokonać oceny. Dziękuje ale to nie jest łatwe. Staram się. Poniżej podaje pytania, które skierowałem do prywatnego psychologa dla osób z zespołem Aspergera Czy udostępnia Pani dokumentacje pacjenta? Czy może Pani podać odwołanie do dokumentu określającego skuteczne oraz nieskuteczne metody wsparcia zespołu Aspergera? Czy potrafi potwierdzić czy wskazane przeze mnie objawach/zachowania wynikają z zespołu Aspergera po rozmowie? Czy przestrzega Pani zasad opisanych w Kodeksie Etyki Psychologów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego? Którą wersję? Jakie metody wsparcia osób z zespołem Aspergera Pani stosuje? Czy podjęłaby się Pani poprawy mojej samooceny i jak? Jakie ma Pani kompetencję? Proszę krótko opisać stosowane przez Panią metody. Życzę wszystkiego dobrego:)

Proszę aby korzystali ze swoich praw ale tego nie czynią.

Nie. Spotkań pojedynczych nie oceniam źle. Praca pozostałych specjalistów budzi moje wątpliwości. Wysiłek, zaufanie i uczciwość. Oczekiwałem pomocy w zrozumieniu tego co się stało w moim życiu. Nie odebrałem tego w ten sposób:) Powinny być ustalone podstawowe zasady spotkania. Nie wiem czasami jak interpretować zachowanie specjalisty. W przykładzie dotyczącym niskiej samooceny nie wiedziałem jak interpretować zaniechanie dalszej rozmowy. Czy mam rozumieć, że te słowa są wystarczające? Czy mam to interpretować jako odmowę dalszej rozmowy? A może specjalista nie wie jak mi pomóc i mam się udać do kogoś innego? Zadanie tych lub podobnych pytań specjaliście mogłoby postawić go w niezręcznej pozycji. Zwykle aby przygotować się do różnych działań w kontaktach z ludźmi buduje sobie konstrukt w umyśle. Rozważam różne warianty zachowań innych osób i okoliczności. W przypadku gdy wykonuje coś po raz pierwszy to pozostaje bierny. Zbieram informację. Aby obrać stanowisko muszę wiedzieć jakie obowiązki i prawa ma specjalista. To jest podstawą do wysuwania przeze mnie żądań lub oczekiwań. Ten etap nie został zakończony. Moje wypowiedzi na forum służą również temu celowi. Nie wiem jak odpowiedzieć na to pytanie. Jego zachowanie zależy od przyjętych zasad i celów. Moim zdaniem powinien ustalić przyczynę moich trudności, ustalić nieprawidłowe zachowania najbliższych oraz ustosunkować się do zgłaszanych przeze mnie zaniedbań i łamania przepisów. To są moje oczekiwania. Mieć kwalifikację do pracy z osobami z zespołem Aspergera. Być uczciwym, dociekliwym oraz szczerym. Przestrzegać kodeksu etycznego psychologa. Kwalifikacji, uczciwości oraz chęci specjalisty. Tak. Zwracam uwagę, że pomoc specjalistów jest powierzchowna. Podobna do rady dla osoby z depresją, która jest memem: Wyjdź i idź pobiegaj. Mam trudności w dostrzeganiu pewnych związków pomiędzy zachowaniami ludzkimi. To, ze coś dostrzegam to nie znaczy, że wiem co to oznacza i co z tym uczynić. Przykład. Zasada wzajemności. Dostałem kiedyś od kogoś coś. Nie wiedziałem, ze jestem zobowiązany do podobnego zachowania. Kwestionowanie moich wniosków osłabia moją samoocenę. @polanka_ dziękuje za zainteresowanie moją osobą. Życzę wszystkim miłego dnia:) johnn

Czy twoja wypowiedź przesądza czy zachowanie specjalisty było odpowiednie? Jaki dokument zawiera zapisy przytoczone przez Ciebie powyżej? To co jeden pacjent dostrzeże drugi nie uchwyci. To co dla ciebie jest proste dla kogoś innego może być trudne. Określenie "nakierować" jest nieprecyzyjne. To prawda. Nie kwestionuje tego. Wyjaśnij. W moim przekonaniu nie umiem tego zrobić. Ojciec, przyszywany brat, przyszywana ciotka nigdy nie rozmawiali o moich osiągnięciach. Rodzina ze strony ojca po rozpoczęciu szkoły nie utrzymywała ze mną kontaktu. Rodzina ze strony mamy nie rozmawiała o moich osiągnięciach. Mama gratulowała mi osiągnięć. Mówiąc o rozmowie mam na myśli dłuższą wypowiedź na podstawie mojej pamięci. Świadectwa z czerwonym paskiem oraz dyplomy szybko umieszczałem w pudełku w szafie. Wszystkie stypendia, wsparcie od rodziny przeznaczałem na utrzymanie rodzinny oraz konieczne wydatki szkolne. Przez lata mimo osiągnięć zbierałem złom i opał na śmietnikach. Proponuje ci podejść do śmietnika w obecności innych. Skup się na wewnętrznych przeżyciach. Na tym poprzestanę. Podałem przyczynę mojej niskiej samooceny na podstawie moich analiz. Proponowałem dyskusję. Nie ustosunkowano się do mojej propozycji. Co miałem uczynić? Nie odstępować? Dyrektorka placówki, w której wykonałem opinie dotyczącą zespołu Aspergera wyraziła przekonanie, że ocena specjalistów z którymi się zetknąłem była powierzchowna. Znalazło to wyraz w treści opinii, czy przytoczyć odpowiedni fragment? W opisywanych przeze okolicznościach dotyczących wątpliwych zachowań specjalistów nie zamieszczam wszystkich informacji. Staram się pisać krótko i unikam użalania się nad sobą.

Sądzisz, że ta informacja nie jest mi znana? Przypomnę. Mam niską samoocenę (informowałem o tym specjalistów). Psychologowie po informacji o braku poprawy po przypomnieniu mi moich osiągnieć szkolnych zaprzestają dalszych rozmów. Moje wybrane wspólne rozważania mają taką postać. Niemiłe jest nie odpowiadanie na pytania. Dziękuje za poświęcony mi czas. Miłego dnia:)

1. Jak wsparcie psychologiczne mogło przynieść poprawę skoro korzystałem wyłącznie z pomocy specjalistów na NFZ (pomijam pięć prywatnych wizyt, dwóch psychiatrów i jeden psycholog)? 2. Dziele twoje obawy:( 3. Gdy spotkałem się z pierwszym psychologiem nie miałem ubezpieczenia zdrowotnego. 4. Polecam "NIK: system wsparcia nie widzi dorosłych z autyzmem" Dziękuje za poświęcony mi czas. Miłego dnia:)

To jest twoje prawo a nie obowiązek. Twoja ocena nie przesądzona o zachowaniach innych. Ponadto zadowolenie z pracy specjalisty nie przesądza o przestrzeganiu przez niego zasad pracy. Nie przesądzałbym o tym tak pochopnie. Zapewne tak jest. Nie kwestionuje tego. Zwracam jedynie uwagę, że nie każdy psycholog ma odpowiednie kwalifikacją aby pomóc pacjentowi. Podobnie w razie potrzeby wpierw udajesz się do lekarza pierwszego kontaktu a po wykonaniu badań może przepisać lekarstwo lub skierować pacjenta do lekarza specjalisty. To prawda. Jak powinien zachować się specjalista, który nie ma kwalifikacji aby pomóc pacjentowi? To nie jest proste zadanie. W poradniach, do których uczęszczałem nie ma odpowiedniego specjalisty. Ostatni psycholog nie umiał wskazać miejsca, gdzie otrzymałbym odpowiednią pomoc w moim mieście (ok. 110 tys. mieszkańców). W prywatnej poradni (w innym mieście ), w której wykonywałem diagnozę odmówiono mi pomocy. Nie znalazłem placówki dla osoby dorosłej z zespołem Aspergera na NFZ w miejscu zamieszkania:( Zgadzam się. Czy udzielanie pomocy pacjentowi bez odpowiednich kwalifikacji może mu zaszkodzić? Niestety większość ofert jest płatna. Spróbuje to sprawdzić dokładniej. Jestem zmęczony samodzielnym poszukiwaniem pomocy. Chcesz dyskutować o roszczeniach? Nie mam podstaw aby wyprowadzić odpowiedzi na te pytania. Skoro nie mam wystarczających informacji to nie chce tracić sił nadaremno. Męczą mnie już wielogodzinne analizy:( Wpierw należy ustalić co ma być przedmiotem zmian. Doszedłem do tego przez lata samodzielnych i samotnych analiz. Przez wielu ten trud był niedoceniany. Wykonałem połowę pracy. Wskazałem moje trudności. Tak wyraził się jeden z psychologów.

Kodeksu Etyki Psychologów, ogólnie obowiązujące przepisy lub przepisy wewnętrzne. Mogę dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Mnie to nie cieszy. Pozostawiam tobie rozwagę jak to wpływa na opiekę nad pacjentem. Podaj proszę definicję. Czy roszczenia z tytułu zachowku również są bezzasadne? Mam odmienne zdanie. Twoja opinia może ulec zmianie po zapoznaniu się ze wszystkimi informacjami. Udzielanie wsparcia bez odpowiednich kompetencji uznaje za naganne. To nie jest poczucie.