hej,jestem tu bo chcę się dowiedzieć czy jestem normalna?

[why?]

Jest noc a ja nie mogę zsnąć,kolejny raz zawiodłam się na kimś,probuje usprawiedliwić tę osobę nie wieżę ze jest po prostu zła ,mam tak z każdym.Kiedy poznaję kogoś nowego jest on dla mnie jak biala kartka nie ważne ile ma lat, wykształcenie,pozycja do każdego czlowieka mam duży szacunek i staram się go zrozmieć nawet gdy mnie skrzywdzi, jest to dla mnie bardzo ważne. niektórzy mówią wprost że jestem głupia i naiwna,że z wiekiem mi to przejdzie ,ale nie chcę zeby tak bylo.Generalnie nie interesuje się tym co inni omnie myśla,gdy mają o mnie złe zdanie to też oczywiście staram się zrozumieć i usprawiedliwić ich zachowanie, Czy wszyscy tak mają czy może boją sie okazywać swoje uczucia,słabości bonp: co inni o nich pomyśla.Czy jestem na coś chora ?

[Donkey]

Cześć.

Na pewno nie jesteś chora - jestes po prostu bardzo wrazliwa osoba!

Ja tez nie okazuje slabosci, wszytskich traktuje z dystansem, boje sie zaufac!

Takze na pewno to nie jest nic zlego!

[Gość]

why? ... jak nie tłumisz emocji i nie masz lęków nie masz nerwicy jak nie masz wiecznych dołow i nic ci sie nie chce nie masz depresji (choc tylko lekarz moze to potwierdzic) ale ja jestem pewny ze jestes wrazliwa osoba i masz taki delikatny charakter to nic złego,kazdy kto cie zle traktuje(wykorzystuje twoj sposob bycia) nie jest wart twojej uwagi ,przyjazni ,miłosci.pozdrawiam

[Nocka]

Witaj Normalna. Ja juz dawno nie zadaje sobie tego pytania. why? Z toba napewno jest wszystko ok i zycze ci bys nigdy nie miala wiekszych problemow pozdrawiam

[why?]

dzięki za odpowiedzi i za to że mnie rozumiecie,to dla mnie bardzo ważne że sa tacy ludzie jak ja.Przestudiowalam trochę forum i wiem że macie powazniejsze problemy odemnie,bardzo wam wspólczuje,gdybym mogła jakoś pomuc,ale nie bardzo wiem jak?zawsze możecie liczyć na moj optymizm,wiarę w ludzi i nadzieję że wszystko będzie ok.

wiecie co wydaję mi sie że w przeszłości miałam problemy z depresją,co nas nie zabije to wzmocni jednak potrafilam sama sobie z tym poradzić, myslę że najważniejsze to trzeba się zaakceptować ,powiedzić sobie trudno nie jestem doskonaly nikt nie jest,uwierzyć, mieć nadzieję i pokochać ,chodzby samego siebie.Jeżeli chodzi o nerwicę to łatwo się denerwuję iprzeżywam na pozor blache sprawy ale potem tłumaczę sobie wszystko i jest ok, a może nie powinnam się uspokajać tylko np ,wykrzyczeć.Może w ten sposób tłumie te emocje?