a taki sobie wierszyk :)

[Anunia]

Hej Kochani :)

 

Tylko sie nie smiejcie, ale kiedy pewnego dnia obudzilam sie rano bez zawrotow glowy, ktore zawsze odbieraja mi radosc zycia i utrudniaja normalne funkcjonowanie bylam tak szczesliwa ze az mi sie w glowie wiersz narodzil

 

W skrocie opowiada o tym, ze wreszcie to ja steruje swiatem ktory widze, a nie jakas glupia nerwica obraca niebem, kreci nim tak, ze nie chce mi sie wstawac z lozka.

 

Uwaga... przepisuje :)

 

 

 

I stoi znów, tak jak powinno być

Radośnie zachmurzone, cudownie NIERUCHOME

I czeka znów, tak jak powinno być

By ruszyć w tę lub tamtą stronę

Czeka na rozkaz, który ja wydaję

Na krzyk wolności "Płyń sobie dalej"

Aż chmury lecą tak jak powinno być

A ja nie płaczę i nie chcę się kryć

Przed podmuchem wiatru, który niebem ruszy

Przed obrotem ziemi, który w mojej duszy

Siał ziarno zwątpienia, az poddać się chciała

Dziś mówię spokojnie, że WOLNOŚĆ WYGRAŁA!!

 

 

Dla tych którzy nie zrozumieli lub nie lubia poezji - chciałam po prostu powiedziec, ze dzis niebo bylo w moim wladaniu, swiat nie wirował sam, tylko wtedy kiedy ja tego chcialam :)

 

I bylo to cudowne uczucie choc na chwile uwolnic sie od zawrotow glowy :)

[dalilah]

bardzo ladny wierszyk, i gratuluje "opanowania" nieba

[reirei]

Dobra robota, tak trzymaj

[2004borys]

Abstrahując od rzeczy altruistycznych i od metafizycznego pietyzmu rzecz ma się w swej strukturze niezwykle prosto i obiektywnie, ponieważ ze względu na względy, które bezwzględnie uwzględnić należy dochodzimy do konkluzji, że jeżeli ktoś kiedyś komuś coś, ewentualnie nikt nikomu nigdy nic, to sprawa się gmatwa i taki osobnik zostaje wyindywidualizowany ze środowiska pozytywnego i wpada w deseń środowiska negatywnego.