Czy odczuwacie Weltschmerz? Ból istnienia.

[mała_mi123]

Godzinę temu, little angel napisał(a):

lubię wszystko przed

Przed czym?

Chyba nie planujesz nic głupiego? 

Edytowane 19 godzin temu przez mała_mi123

[Mic43]

Ech, nie ma co się sprzeczać chyba. Każdy po coś czuje, albo nie czuje tego bólu. Ktoś się chroni, bo nie jest w stanie unieść bólu świata, ktoś inny może mieć cierpienie innych zupełnie w dupie I skupiać się tylko na sobie i swoich potrzebach. Ja myślę, że ta forma wrażliwości, o której mówimy, niekoniecznie musi służyć tylko wywyższaniu się i taplaniu we własnym bagnie - nie uciekając od cierpienia można chyba bardziej widzieć potrzeby innych, słabszych. 

Z drugiej strony każdy człowiek ma swoje ograniczenia i wręcz może się załamać, zostać totalnie zmiażdżony przez ogrom syfu który na tym świecie jest. Tak, że można przestać widzieć jakąkolwiek nadzieję i jedyną możliwością wydaje się odjebanie. 

 

Ja się wychowałem w smutku, beznadziei i złości. Myślę, że już zawsze to będzie rys mojej osobowości. Może chciałbym czasem pozwolić sobie na więcej radości, ale nie chciałabym też rezygnować z mojej refleksyjności. To jest po prostu bardzo ważny element tego, kim jestem. 

[You know nothing, Jon Snow]

No właśnie trzeba wiedzieć kim się jest, nie zaniżając swojej osobowości.

Wtedy ten ból istnienia jest mniejszy albo trzeba go znieść, gdy świat i towarzystwo nam nie odpowiada. Wyjątkowym jednostkom innym od innych jest najgorzej sobie z tym radzić, ale takie osoby powinny być silniejsze i zwykle są, bo w nich jest największa moc. I to zwykle takie osoby czasem łapią chwile melancholijne, refleksyjne, one najbardziej zastanawiają się nad tym sensem istnienia a ten sens jest w nich. 

[Kiusiu]

Refleksyjność jest wartościową cechą, choć potrafi też obciążać psychikę człowieka.

Podobnie jak wrażliwość.

W żadnym razie nie twierdzę, że nieodczuwanie bólu istnienia czy depresji egzystencjalnej świadczy o głupocie. Co więcej, zazdroszczę tym, którzy potrafią być optymistami i nie popadać w pesymizm mimo masy negatywnych doświadczeń i świadomości tego, jak głęboko niesprawiedliwy i zły jest świat. Tak czy inaczej, brak refleksyjności jest cechą, którą uważam za dużą wadę u mających ją ludzi, i nie cenię ludzi nierefleksyjnych. Nie twierdzę, że refleksyjność automatycznie powoduje depresję egzystencjalną, tylko że zwiększa jej ryzyko.

Werter bez wątpienia był wrażliwy i refleksyjny, a przy tym inteligentny, i jego ból był całkiem zrozumiały - czytelnik, o ile był wystarczająco wrażliwy, mógł się z nim solidaryzować i do pewnego stopnia utożsamiać. Werterowi brakowało odporności psychicznej, dlatego przy jego pozytywnych cechach trudno uznać go za dobry wzór do naśladowania. Może jest tak, że ludzie bardziej refleksyjni częściej są mniej odporni psychicznie - choć nie wiem na pewno.

[Dalila_]

A wg mnie werter czy Gustaw to skupiali się na jednym aspekcie życia odnośnie spełnienia miłości. Bardziej do zawodu światem to mi pasuje Judym, Wokulski, albo ten lekarz z Dżumy camusa (co za spam na forum, i to nie przeze mnie XD, nic nie mogę obczaic)

[Mic43]

Godzinę temu, Dalila_ napisał(a):

A wg mnie werter czy Gustaw to skupiali się na jednym aspekcie życia odnośnie spełnienia miłości. Bardziej do zawodu światem to mi pasuje Judym, Wokulski, albo ten lekarz z Dżumy camusa (co za spam na forum, i to nie przeze mnie XD, nic nie mogę obczaic)

W sumie racja. Choć do zawodu światem najbardziej pasuje postać Mic'a43  

[Dalila_]

33 minuty temu, Mic43 napisał(a):

W sumie racja. Choć do zawodu światem najbardziej pasuje postać Mic'a43  

Przypomniało mi się że to bohater byronowski, a tamten to werterowski. No ale to nie jest miejsce na metafory i literaturę, zaraz będzie bura do tego odpowiadam więcej niż 1 raz w wątku, a miałam tego nie robić, bo me myśli gubią tory.

Mic43 by mógł mieć swoje memy, a ma jakiś schopenhauer

[Mic43]

12 minut temu, Dalila_ napisał(a):

Mic43 by mógł mieć swoje memy, a ma jakiś schopenhauer

Tak jest!