Ta choroba, a poczucie bezsensu żywota.

[MiśMały]

Za 6 lat 40. Jak mogę nadać swojemu życiu sens mając taką chorobę i sytuację? Moja choroba ma taki przebieg, że nie dotyczą mnie praktycznie objawy pozytywne, a narastające z biegiem czasu objawy negatywne, a może i jeszcze depresyjne. Moje życie emocjonalne jest kompletnie jałowe i zubożałe ze względu na znieczulenie emocjonalne i trwałą anhedonię. Wypróbowałem już 99% leków. Leki które mogą coś ruszyć jak moklobemid czy bupropion są mi odmawiane, bo psychoza, tylko czemu inni z tą diagnozą biorą te leki?

 

Nie mam matury ani zawodu wyuczonego. Mogę pracować wyłącznie jako portier, bo tylko do takiej pracy się nadaję. Kończenie kursów w fundacji dla osób niepełnosprawnych to jakaś farsa, bo nigdzie po tym i tak nie znajdę pracy, po za tym nie daję się do takich miejsc pracy jak biura. Obecnie jestem bez pracy i jest jakiś kryzys w pracy na ochronie, bo nie ma ofert pracy a jeśli już to z dużym kontaktem z ludźmi. Nie mam żadnych ambicji zawodowych i ta portiernia mnie satysfakcjonuje.

 

Mój zwìązek 6 letni rozpadł się kilka miesięcy temu, druga połówka na przestrzeni lat narzekała, że jestem mało pobudliwy, mam małą ekspresję emocjonalną i brak mi pazurka. W związek mi bardzo trudno wejść, bo jestem homo, a w tym środowisku bardzo trudno znaleźć związek romantyczny o tradycyjnym znaczeniu. Z oczywistych wzlędów nie będę dzieciaty, więc kolejny czynnik sensu życia odpada.

 

Nie mam żadnych przyjaźni, bo się rozpadły.

 

Jedyne co obecnie nadaje sens życia i jakotakie oparcie to wiara, ale to są tylko doznania duchowe a ja potrzebuję czegoś ziemskiego.

[mienta]

Wygląda, jakbyś miał depresję, a nie schizofrenię. Jaki masz plan na rozwiązanie tej sytuacji, jak chcesz sobie pomóc? Czy może, czego oczekujesz od osób, które to przeczytały?

[domek]

Witaj. Też nie mam wyuczonego zawodu, no i matury też nie mam bo nie poszedłem z powodu ówczesnych strasznych stanów lękowych. Jestem na rencie, ale nawet gdybym chciał iść do pracy, to raczej nie mógłbym. Tata ma średnio zaawansowaną demencję, mama też potrzebuje trochę pomocy. Piszesz o wierze. Mi wiara dała uwolnienie, nowe życie. Moja wiara polega na społeczności z wszechmogącym Stwórcą jako z doskonałym Ojcem, z doskonałym przyjacielem oraz trzymania się Jego biblijnego przekazu. Ten Bóg troszczy się o mnie, jest moją pomocą, daje mi też miłość agape i nadzieję. Moja wiara ma realne, fizyczne przełożenie, przynosi  dobry owoc. Może chciałbyś porozmawiać o wierze ?? Może jest coś konkretnego o co mógłbym się modlić za tobą ??

Pozdrawiam